Dopiero kompozycja nieidealna jest dobra - artykuł sprzed lat

[irek50]

Mam przekonanie, że zasada trójpodziału i złotego podziału jest podrzędna wobec zasady wyważenia tonalnego. Jeśli przełożymy (umownie-myślowo) jasność tonów na ciężar fizyczny, to zdjęcie nie powinno się przewracać podparte (w poziomie) w środku kadru... Sprawa się komplikuje w fotografii kolorowej, bo należy także uwzględnić harmonię barw... Łamanie zasady wyważenia tonalnego jest bardzo ryzykowne ... Myślę, że takie kadry uzasadnić może jedynie treść . Może się mylę, ale nowoczesne formalizmy w sztuce do mnie nie docierają...Zgadzam się z myślą zawartą w tytule wątku, jednak łamanie zasad nie może zastąpić wiedzy o kompozycji... Umiejętne i twórcze łamanie zasad daje paradoksalnie kompozycję idealną, ale to jest domena prawdziwych artystów, niedostępna dla większości z nas... Wydaje mi się, że lepiej być dobrym rzemieślnikiem, niż wydumanym "Artystą" docenionym pośmiertnie

[fret]

Dziękuję za ten komentarz.

Jest to mój świadomy zabieg. Napisałem "elementy są umiejscowione mniej-więcej w punktach około 1/3 od brzegów fotogramu". Celowo użyłem sformułowań "mniej-więcej" oraz "około". Według mnie obejmuje to zarówno złoty podział, jak i równy podział na trzy.

Przy tym poziomie zakresu wiedzy (podstawy podstaw) wyjaśnienie prawdziwego złotego podziału mogłoby zniechęcić czytelnika.

Porównanie podziałów to ciekawy tekst na inny felieton Warto się także zastanowić, czy obraz z mocnymi elementami w "złotych punktach" byłby mocniejszy/słabszy niż analogiczny z tymi samymi elementami w "1/3"... Myślę, że to dyskusja nawet nie akademicka, tylko przy kuflu piwa na plenerze...

W 100% zgadzam się z tym, że nie można do podziału podchodzić zbyt precyzyjnie, ale nie dość, że mieszasz dwa pojęcia, to jeszcze rysunki nie pasują do żadnego z nich. To jest bałagan, a nie podstawy podstaw.

[dzarro]

No chyba nie do końca. Podobnie jak muzycy, zaczynający naukę od gam i prostych ćwiczeń, tak pasjonat fotografii powinien zaczynać od ćwiczenia podstaw - kompozycji, kadrowania. Później pewne rzeczy robi się automatycznie - czasem podświadomie komponuje kadr poddając się regułom lub je łamiąc.

Bardzo łatwo, w ten sposób myśląc, popaść w "tfurczość".
Trzeba doskonale opanować instrument, by móc świadomie improwizować.

Wydaje mi się, że oboje opacznie rozumiecie moją wypowiedź. Przede wszystkim utożsamiacie warsztat z formą. Forma jest oczywiście powiązana z warsztatem ale nie jest z nim w żadnym wypadku tożsama. Kompozycja jest podstawowym narzędziem kształtowania formy dzieła nie zaś środkiem do doskonalenia warsztatu. (Używam neutralnego znaczenia słowa „dzieło”, jak w „umowie o dzieło”, niekoniecznie zaś jako przejaw „tfurczości”).
Jeśli więc mówimy o procesie twórczym to jest chyba oczywiste, że jego podstawą musi być już jakiś warsztat. Jeśli ktoś dopiero zgłębia podstawy kompozycji to oczywiście musi „ćwiczyć gamy” – ale na tym etapie nie powinien sobie zawracać głowy tym czy idealna kompozycja to kompozycja nieidealna albo odwrotnie. To jest temat dla kogoś komu pewne kwestie przychodzą już względnie łatwo(bo się nauczył albo ma wrodzony talent – albo jedno i drugie) i ten ktoś zaczyna rozumieć, że już robi dobrze a nawet bardzo dobrze skomponowane zdjęcia ale nic z tego nie wynika, ponieważ siedemdziesiąt siedem tysięcy albo i siedemdziesiąt siedem milionów innych osób robi równie dobrze skomponowane zdjęcia(i z tego też nic nie wynika). Ten ktoś zaczyna więc rozumieć, że jest dopiero na początku drogi i zaczyna kombinować – i tu pojawia się problem formy, kompozycji idealnie nieidealnej, i tym podobne „tfurcze” pierdoły.

PS. I na tym etapie pojawiają się problemy, o kórych diabolique próbował debatować w innym wątku - ale, delikatnie rzecz ujmując, nie został zrozumiamy...

[aga_piet]

Jeśli więc mówimy o procesie twórczym to jest chyba oczywiste, że jego podstawą musi być już jakiś warsztat. Jeśli ktoś dopiero zgłębia podstawy kompozycji to oczywiście musi „ćwiczyć gamy” – ale na tym etapie nie powinien sobie zawracać głowy tym czy idealna kompozycja to kompozycja nieidealna albo odwrotnie. To jest temat dla kogoś komu pewne kwestie przychodzą już względnie łatwo(bo się nauczył albo ma wrodzony talent – albo jedno i drugie) i ten ktoś zaczyna rozumieć, że już robi dobrze a nawet bardzo dobrze skomponowane zdjęcia ale nic z tego nie wynika, ponieważ siedemdziesiąt siedem tysięcy albo i siedemdziesiąt siedem milionów innych osób robi równie dobrze skomponowane zdjęcia(i z tego też nic nie wynika). Ten ktoś zaczyna więc rozumieć, że jest dopiero na początku drogi i zaczyna kombinować – i tu pojawia się problem formy, kompozycji idealnie nieidealnej, i tym podobne „tfurcze” pierdoły.

Nie wszystko jest takie oczywiste. Wątek został stworzony dla tych, co podstaw potrzebują Pytanie, kto i na jakim etapie stwierdza, że już nie potrzebuje takiego tekstu, bo wszystko wie i jest świadom w momencie komponowania obrazu.
Dzarro, piszesz o bardzo abstrakcyjnych pojęciach, nie wymagaj więc aby każdy traktował je jednakowo, zgodnie z definicją. Balansujemy między trójpodziałem a twórczymi rozterkami - między tym jest kosmos cały

[Bacio]

W 100% zgadzam się z tym, że nie można do podziału podchodzić zbyt precyzyjnie, ale nie dość, że mieszasz dwa pojęcia, to jeszcze rysunki nie pasują do żadnego z nich. To jest bałagan, a nie podstawy podstaw.

Dziękuję za tę opinię. Zawsze lubię posłuchać uwag, także negatywnych, bo być może pozytywnie wpłyną na kolejne teksty.

[dzarro]

Nie wszystko jest takie oczywiste. Wątek został stworzony dla tych, co podstaw potrzebują Pytanie, kto i na jakim etapie stwierdza, że już nie potrzebuje takiego tekstu, bo wszystko wie i jest świadom w momencie komponowania obrazu.
Dzarro, piszesz o bardzo abstrakcyjnych pojęciach, nie wymagaj więc aby każdy traktował je jednakowo, zgodnie z definicją. Balansujemy między trójpodziałem a twórczymi rozterkami - między tym jest kosmos cały

No ale skoro ktoś ma się dopiero nauczyć dmuchać w saksofon to po co mu w głowie mieszać i wspominać o młodym Phoroah Sandersie. To ja się z Irkiem zgodzę(pora umierać). Jak uczymy się podstaw to nie cudujemy (albo się nie przyznajemy) a jak chcemy tworzyć wyrafinowane kompozycje wbrew regułom - to znaczy, że uważamy, że już coś umiemy i bierzemy za to odpowiedzialność(czytaj - pochwały albo baty na forach).

[aga_piet]

Uważam, że te opisywane tu "nieidealności" są bliżej podstaw niż zaawansowania. Być może się mylę lub po prostu to normalne, że w różny sposób czytamy ten sam tekst.
Irek łamanie reguł dopuszcza tylko dla prawdziwych artystów przez duże A, jest chyba jedynym pokornym na tym forum

[dzarro]

No dobra, zdemaskuje się - uważam po prostu, że to jest element, którego nie można się nauczyć, a kompozycja w ogóle co najmniej w 50%(jeśli nie więcej) jest procesem intuitywnym. Fanem zdjęć Irka nie jestem, ale jest on - z tego co rozumiem - zawodowcem więc jeśli pisze, że woli nie robić rzeczy, których nie czuje, to ja uważam, że wie co mówi. Tak samo zrozumiem jakiegoś hipotetycznego foto-freaka, który będzie twierdził, że "dobrze skomponowana fotografia to zła fotografia" - jeśli taka metoda wedle mojej oceny sprawdzi mu się w praktyce.

[CzaRmaX]

Wy to potraficie zagmatwać temat - nie ma co . Przyjdzie taka bida jedna z drugą i jak to przeczyta to się przeżegna i wróci z powrotem to aparatu w telefonie

[dzarro]

Wy to potraficie zagmatwać temat - nie ma co . Przyjdzie taka bida jedna z drugą i jak to przeczyta to się przeżegna i wróci z powrotem to aparatu w telefonie

I to jest bonus...