Sigma SD1 (flagship) - 46Mpix i rozważania o matrycach i obiektywach

[skow]

Tak, czy siak mało szkieł da radę i różnica będzie widoczna bardziej na rzęsach w portrecie, niż w krajobrazach z dużą GO przy f16

Nie przesadzaj.
2400 linii (par linii) pionowych to pewnie jeszcze każdy.
Pytanie tylko jak z dużym spadkiem kontrastu.

[Janko Muzykant]

Tak, czy siak mało szkieł da radę i różnica będzie widoczna bardziej na rzęsach w portrecie, niż w krajobrazach z dużą GO przy f16

Jeśli chodzi o wymagania szkła, największe stoją właśnie przy rozległych krajobrazach, gdzie główny plan jest planem dalekim. Portret doskonale sobie daje radę na gorszych szkłach, przy których łatwo stworzyć pozory wysokiej ostrości (szopem).

[fret]

I dokładnie o to mi chodziło . W wielu dziedzinach, gdzie rozdzielczość będzie najbardziej potrzebna, trudno będzie ją wykorzystać, chyba, że ktoś będzie składał obrazek z kilku z mniejszą GO.

[Tadeusz Jankowski]

Zasygnalizuję po raz n-ty moją ulubiona kwestię.

1) Ile MPx w amatorskich lustrzankach APS i w SLD APS?

2) Jakie są granice techniczne wykorzystania rozdzielczości dostarczanej przez sensor? Po co nam amatorom, nawet zaawansowanym, 20, 25, 30 MPx?

3) Czy amatorzy je wykorzystają, czy wysokie wartości MPx, to dla olbrzymiej większości ambitnych amatorów tylko nęcąca przynęta, aby mieć takie cóś?

4) Czy oprócz rozdzielczości obiektywu, a za tę trzeba bardzo drogo płacić i działa tylko przy optymalnym bardzo wąskim zakresie F - liczby przysłony i niekoniecznie jest to liczone przy bardzo dobrym MTF, są jakieś inne, do stosowania w codziennej praktyce sposoby wykorzystania rozdzielczości sensora, które można polecić przeciętnym amatorom?

5) Który typ sensora lepiej się do tego nadaje - Foveon (prawie niewrażliwy na kolorową morę, ale szumiący bardziej), czy Bayer?

Pzdr, TJ

[Jerry_R]

Tadeusz,
duza liczba Mpix jest po to - zeby zapisac koncowy rezultat w mniejszej rozdzielczosci.
Masz wtedy ostrzejszy obrazek i mniej szumow.

Albo JPG w puszcze, albo RAW podczas obrobki.

[tymczasowy_]

Zasygnalizuję po raz n-ty moją ulubiona kwestię.

1) Ile MPx w amatorskich lustrzankach APS i w SLD APS?

2) Jakie są granice techniczne wykorzystania rozdzielczości dostarczanej przez sensor? Po co nam amatorom, nawet zaawansowanym, 20, 25, 30 MPx?

3) Czy amatorzy je wykorzystają, czy wysokie wartości MPx, to dla olbrzymiej większości ambitnych amatorów tylko nęcąca przynęta, aby mieć takie cóś?

Piksele są potrzebne algorytmom z firmware, aby wyprodukować obrazek z używalnym ISO miliard ileś tam ... bo tak jest taniej i szybciej niż inwestować w małoszumne duże piksele. Wszystkie obecne matryce szumią na natywnym (zazwyczaj 200) ISO. "Prawdziwe" ISO 50 z "archaicznych" puszek to już przeszłość, pewnie za kilkanaście lat powrócą jako kolejna "rewolucja" w świecie cyfrowego foto i zapłacimy za to dużo $, Klos, bardzo dużo $ ...

Co do tego czy obiektywy wydolą czy nie, na napakowanych matrycach, to nie ma strachu - usunie się filtr AA, obiektyw będzie robił za niego, a nowe algorytmy i jeszcze szybsze procesory DSP pomogą, bo taniej z piasku robić chipy niż obiektywy.

5) Który typ sensora lepiej się do tego nadaje - Foveon (prawie niewrażliwy na kolorową morę, ale szumiący bardziej), czy Bayer?

A to zależy do czego i ile będzie kosztować.

duza liczba Mpix jest po to - zeby zapisac koncowy rezultat w mniejszej rozdzielczosci.Masz wtedy ostrzejszy obrazek i mniej szumow.

Niestety nie ma tak dobrze, obecnie jak chcę mieć błękitne niebo bez ciapek to używam E-1 lub E-300 na najniższym ISO z "nowoczesnymi" matrycami za cholerę nie idzie uniknąć ciapek.

[Tadeusz Jankowski]

Piksele są potrzebne algorytmom z firmware, aby wyprodukować obrazek z używalnym ISO miliard ileś tam ... bo tak jest taniej i szybciej niż inwestować w małoszumne duże piksele. Wszystkie obecne matryce szumią na natywnym (zazwyczaj 200) ISO. "Prawdziwe" ISO 50 z "archaicznych" puszek to już przeszłość, pewnie za kilkanaście lat powrócą jako kolejna "rewolucja" w świecie cyfrowego foto i zapłacimy za to dużo $, Klos, bardzo dużo $ ...

Co do tego czy obiektywy wydolą czy nie, na napakowanych matrycach, to nie ma strachu - usunie się filtr AA, obiektyw będzie robił za niego, a nowe algorytmy i jeszcze szybsze procesory DSP pomogą, bo taniej z piasku robić chipy niż obiektywy.

A to zależy do czego i ile będzie kosztować.

Pytałem o granice. Czy sa jakieś? Konkretnie.

Czy w praktyce wytwarzania amatorskich APSow wyścig będzie trwał do powiedzmy jakichś 50 MPx, bo procesory szybsze i łatwiej odszumiać?

Pzdr, TJ

[epicure]

Jakie są granice techniczne wykorzystania rozdzielczości dostarczanej przez sensor?

Sądzę, że nie ma takich granic. Rozdzielczość będzie wzrastać dopóki będzie to technicznie możliwe i opłacalne.

Po co nam amatorom, nawet zaawansowanym, 20, 25, 30 MPx?

Przede wszystkim po to, żeby mieć więcej detali. Na ekranie czy małych lub średnich odbitkach nie będzie różnicy, ale przy 30x45 cm już może być widoczna ta przewaga.

Czy amatorzy je wykorzystają, czy wysokie wartości MPx, to dla olbrzymiej większości ambitnych amatorów tylko nęcąca przynęta, aby mieć takie cóś?

Jedni wykorzystają, inni nie.

Czy oprócz rozdzielczości obiektywu, a za tę trzeba bardzo drogo płacić i działa tylko przy optymalnym bardzo wąskim zakresie F - liczby przysłony i niekoniecznie jest to liczone przy bardzo dobrym MTF, są jakieś inne, do stosowania w codziennej praktyce sposoby wykorzystania rozdzielczości sensora, które można polecić przeciętnym amatorom?

Jak wyżej. Rozdzielczość obiektywów nie jest póki co ograniczeniem. Generalnie to nawet lepiej mieć matrycę o rozdzielczości przewyższającej szkło.

[tymczasowy_]

Pytałem o granice. Czy sa jakieś? Konkretnie.

Jeśli na 1/2.5" matrycy można upchać 18mpix to łatwo policzyć, że na 8-10 raza większej matrycy APS-C można by upchnąć 100-150mega ... w dzisiejszych czasach.

Przede wszystkim po to, żeby mieć więcej detali. Na ekranie czy małych lub średnich odbitkach nie będzie różnicy, ale przy 30x45 cm już może być widoczna ta przewaga.

Przy założeniu, że ową odbitkę inwigilujemy przy pomocy lupki ... lub jest to odbitka planszy ISO 12 233

[Tadeusz Jankowski]

Sądzę, że nie ma takich granic. Rozdzielczość będzie wzrastać dopóki będzie to technicznie możliwe i opłacalne.

Przede wszystkim po to, żeby mieć więcej detali. Na ekranie czy małych lub średnich odbitkach nie będzie różnicy, ale przy 30x45 cm już może być widoczna ta przewaga.

Jedni wykorzystają, inni nie.

Jak wyżej. Rozdzielczość obiektywów nie jest póki co ograniczeniem. Generalnie to nawet lepiej mieć matrycę o rozdzielczości przewyższającej szkło.

Pytam o granice. Nie ma rozwoju bez granic. Jakieś przeszkody muszą zaistnieć, a Autor pisze, że nie ma granic, dopóki będzie to technicznie mozliwe i opłacalne... itd - masło maślane - nia ma ghranic, ale granice wyznaczają "możliwości", a tych Autor nie sprecyzował.

Jakie to są możliwości? Konkretnie. Bo że jakieś są, to wiemy. Ale jak daleko sięgają.

Problem jest troszke podobny do brzytwy Ockhama - skoro możemy taki sam obraz uzyskać za pomoca np. 20 MPx, to po co tworzyć 30 MPx? Dla walki z szumem?

Przytoczę wypowiedź przedstawiciela Olympusa pana Watanabe z marca 2009:

"Twelve megapixels is, I think, enough for covering most applications most customers need."

Na czym zdaniem Autora opierał swój 12 megapikselowy szacunek Watanabe? Proszę nie odpowiadać, że jest to pytanie do pana Watanabe. Pytam Autora, o jego przypuszczenia i hipotezy?

Pzdr, TJ