Widokówka z Gruzji

[Jan_S]

Ja czekam na Twoją zimową Gruzję ....

Chyba Cię rozczaruję bo chociaż otaczające Tbilisi góry pokryte były śniegiem, to stricte zimowych zdjęć nie mam wiele. Powody są proste. Po pierwsze, z pewnych względów wycieczka musiała być nieforsowna. Po drugie - zima jest ładna i malownicza gdy śnieg już leży i gdy złapie trochę mrozu. Ale wtedy gdy ów śnieg dopiero sypie, to robienie zdjęć nie ma większego sensu bo i tak nic nie widać. A gdy do tego sprzęt nie jest przewidziany na takie ekstremalne warunki to zabawa robi się nieciekawa. Owszem, nie mogłem nie spróbować zrobić zdjęcia w zasypanym Signagi czy przy świętym źródełku w Bodbe, ale to w zasadzie wszystko.

Do tego trzeba pamiętać, że podróżowanie po Gruzji to nie przejazd autostradą z Krakowa do Katowic. Drogi nie zawsze są dobrze utrzymane. Mieliśmy plan podjechać do Dawid Garedży. Zrezygnowaliśmy. Spotkany w Bodbe kierowca opowiadał że próbował tam dojechać z turystami autem 4x4 i nie dał rady. ot, takie drogi.

374.


375.


376.


cdn.

[robtor]

Szpital na wzgórzu?

[alnico]

Chyba Cię rozczaruję

cdn.

rozczarowany nie jestem bo fajne zdjęcia dajesz, a co do zimy to tylko tak podpuszczam na kolejną zimowa wyprawę , ale jak piszesz z zimą to różnie bywa, szczególnie w bardziej egzotycznych miejscach niż nasza okolica.

[Jan_S]

Szpital na wzgórzu?

oj nie wiem aż tak Gruzji nie znam

---------- Post dodany o 15:45 ---------- Poprzedni post był o 15:41 ----------

rozczarowany nie jestem bo fajne zdjęcia dajesz, a co do zimy to tylko tak podpuszczam na kolejną zimowa wyprawę , ale jak piszesz z zimą to różnie bywa, szczególnie w bardziej egzotycznych miejscach niż nasza okolica.

Jest taki pomysł by kiedyś wybrać się na narty do Gudauri czy Mestii. Z tym drugim miejscem może i łatwiej bo mam tam już jakieś kontakty. Ale to jeszcze nie w tym roku.

Ech, chciałoby się takie Omalo zimą zobaczyć... ale potęga natury silniejsza i ludzka pycha może szybko w głupotę się zamienić.

[Jan_S]

Na początku muszę się do czegoś przyznać. Ze mnie (cztery gwiazdki) a nie gruzinofil. Bo jakbym faktycznie kochał i znał Gruzję to bym wiedział, że Kachetia, czyli wschód kraju, jest bardziej śnieżna i mroźna niżnp. Imeretia leżaca bardziej na zachód. Ale obiecałem kiedyś P.T. Forumowiczom opowieść o gruzińskim winie. Więc by zrobić stoswną dokumentację fotograficzną, wybrałm się do Kachetii bo to region z wina słynący. Rozumowanie moje było proste - europejskie. Skoro rośnie wino, to musi być klimat ciepły i przyjemny. A jak było, pisałem w poprzednio.

Drugi raz pokpiłem sprawę, ten błąd wszakże udało się naprawić, że szukałem winnych historii w Kachetii a w Tbilisi, w Skansenie - Muzeum, nie dość że jest pięknie to wszystko pokazane, to jeszcze jest bardzo miła pani przewodniczka która wszystko chętnie po angielsku albo rosyjsku opowie. Ba... parę słów nawet w naszym języku zna!

Ale wracajmy do Kachetii. Gruzja, a Kachetia w szczególności, rości sobie prawa do miejsca gdzie wino się narodziło i gdzie człowiek po raz pierwszy winorośl zaczął uprawiać.

Potwierdzają to badania. Mówi się że w genach wszystkich winorośli rosnących na wiecie można znaleźć ślady pierwotnych odmian gruzińskich. A jest ich multum. Nie chcę podawać konkretnej liczby by nie pokłamać ale mówi się o kilkuset. Oczywiście, nie wszystkie się uprawia. Rolnicy współcześnie uprawiają tylko kilkanaście odmian dających albo największe plony albo najlepsze grona. Jak się P.T. Czytelnik pewnie domyśla, obie te cechy nie idą ze sobą w parze.

A co z gatunkami mniej popularnymi? O ich zachowanie dba między innymi klasztor Alaverdi prowadząc uprawę kulturową.

377.


We wspomnianym skansenie w Tbilisi znajduje się między innymi przydomowa winiarnia zwana w Gruzji Marani. Je głównym wyposażeniem jest koryto do wygniatania soku z gron. Robić to mogą tylko mężczyźni, oczywiście nogami. Koryto robione jest zazwyczaj z jednego pnia lipy.

378.


Wino, moszcz (bo tu się tego nie cedzi ani nie filtruje) ścieka do wkopanych w ziemie glinianych dzbanów zwanych kvevri. W Kachetii, gdzie jak wspomniałem klimat ostrzejszy, dzbany są elementem Marani.

379.


W innych regionach, tam gdzie jest cieplej, dzbany są wkopywane w ziemię na podwórku. Tu zdjęcie z Gelatii - zadaszenie tylko po to by obiekty odkrywki archeologicznej nie zostały uszkodzone. Trzeba uważać gdy się człowiek włóczy koło starych klasztorów, bo czasami można wpaść w jakiś zapomniany dzban

380.


Wino fermentuje w dzbanach, po stosownym czasie jest przelewane do kolejnego by dojrzewało a osad się strącał, i potem do kolejnego... Najlepsze wino powinno być z ostatniego kvevri.

Wino gruzińskie smakuje specyficznie. Dojrzewanie w glinianych dzbanach nadaje mu ziemisty i ciężki posmak. Nie każdy go polubi. Zdarza się też niestety, że wino się po prostu psuje. Gliniane naczynia trudno jest doczyścić. A kto robił wino wie jak ważna jest czystość i jak łatwo wino zakazić. Do czyszczenia tradycyjnie używało się szczotek zrobionych z arkuszy kory brzozowej lub czereśniowej. Dzbany mniejsze czyściło się szczotkami na patyku, do dzbanów większych mógł wejść człowiek czyszcząc podobnymi narzędziami tylko trzymanymi bezpośrednio w rękach.

381.


Przy okazji warto wspomnieć o słynnej cza-czy - pozostałość po wydeptywaniu moszczu na wino pozostawia się by sfermentowała, potem się wyciska w prasie i z tego pędzi się bimber przypominający włoską grappe.

382.


A co z dzbanami które już się wysłużyły lub uszkodziły? Jak mówił mi Mamuka - nie wypada ich po prostu potłuc i wyrzucić. Wszak rodziły wino. Znosi się je pod klasztory czy kościoły i układa pod murami.

383. (Upliscyche)


I jeszcze jedna ciekawostka regionalna - winorośl pnie się nie tylko (tak jak to znamy w Europie) po przygotowanych drutach. Często pnie się po specjalnie sadzonych w tym celu drzewach tak jak na obrazie u Pirosmaniego. Wiklinowe kosze do zbioru owoców mają wtedy bardziej osełkowaty kształt by łatwiej przechodziły przez gałęzie.

384.


Powyższy sposób robienia wina to tradycyjny sposób gruziński. Ale tak jak wspomniałem nie każdemu takie wino zasmakuje. Duże, przemysłowe winnice robią też wino w sposób europejski w stalowych kadziach i drewnianych beczkach. Choć technologia europejska, to jednak dużo smaku Gruzji wyczuć w nim można - wszak królują lokalne szczepy winorośli.

W Kvarelli można zwiedzać ciekawy obiekt - tunel (Mamuka twierdzi że 8mio kilometrowy, w internecie znalazłem informację że 4 razy krótszy) wydrążony pod górą. Kiedyś to był sowiecki schron wojskowy. Po upadku systemu został zamieniony na magazyny i dojrzewalnie wina. Kilkadziesiąt początkowych metrów z dwóch korytarzy można zwiedzać. Jest tam mała ekspozycja i miejsce do degustacji. Na górze jest spora restauracja, której wszakże nie zobaczyłem gdyż trwała tam impreza zamknięta.

W necie można spotkać opinie że nie warto tam jechać, ale ja tam nie żałuję choć wina tam akurat nie degustowałem.

385.


386.


387.


CDN jak zwykle

[CzaRmaX]

Tyle napisałeś się o tym winie a ja się pytam - GDZIE FOTY Z WIZYTY W IZBIE WYTRZEŹWIEŃ? . Co do dzbanów to chyba w Gruzji odkopano najstarszy miód na świecie, który był w dzbanie. Kiedy ze swojej skrystalizowanej formy wrócił do płynnej nadawał się do spożycia a liczył bodajże 4 czy 5 tysięcy lat . Miód to z tego co pamiętam jest jednym z trzech produktów spożywczych, które przechowywane w normalnych warunkach nie psują się

[Jan_S]

oj CzaRmaX - pierwszy kontakt z gruzińskim winem był ostrożny, przy drugim ostrożności zabrakło.... cóż z własnego doświadczenia radzę się pilnować, bo tam tradycyjnie nie pije się małymi lampkami tylko szklankami, albo z rogów, które tę przypadłość mają że trzeba całość wypić na raz bo odstawić nie ma jak.

A zdjęć z wytrzeźwiałki nie mam, łaskawie w chwili słabości towarzystwo pozwoliło mi dojść do siebie w hotelu.

[salvadhor]

A zdjęć z wytrzeźwiałki nie mam, łaskawie w chwili słabości towarzystwo pozwoliło mi dojść do siebie w hotelu.

Z jednej strony szkoda, dalszy ciąg opowieści 'Gruzja na czworaka' mógłby zrobić furorę...

Kapitalne zdjęcia, informacje i w ogóle kocham Gruzję.

[yamada]

Ten wątek to juz niezły przewodnik po Gruzji. Dobre teksty, ciekawe opowieści odprawione fajnymi zdjęciami. Lubię tu zaglądać.

[Jan_S]

A mi jest miło gdy zaglądacie