Muminek na tropie...

[Krakman]

Ładnie, dobrze i nastrojowo.
Nie będę wyróżniał poszczególnych zdjęć... Pasja i chęci są najważniejsze.

[Dziadek]

Nieustannie podziwiam Twoje prace. To ulubiona strona moich wnuczek. Dzięki za całokształt Serdecznie pozdrawiam.

[Saboor]

Cześć Ogoniasty!
Małe-żółte, cud-miód!
487. bajeczka!
489. fajne!
Pozdrów Migotkę
Saboory

[Muminek]

Dziękuję za odwiedziny

...widzę, że cierpicie z Krisem na to samo co ja, czyli wysokie trawy, które mocno zasłaniają miejscówki. U mnie musiałbym przejechać kosiarką spalinową po brzegu stawu (najpierw jakąś kosą), żeby przetrzeć sobie szlak. Powodem jest ciągle coraz mniejszy poziom wody, a co woda odda zaraz zabierają trzciny i trawy

Na Goczałkowicach jest gorzej niż na stawach, poziom wody jest nieprzewidywalny, jak pada deszcz, to na zaporze raz upuszczają wody, innym razem gromadzą ją w dużych ilościach i ciężko trafić z budową czatowni w linii brzegowej. Ostatni szkielet postawiliśmy tak, by woda sięgała maksymalnie do łokci, po kilku dniach jak miała być kolejna zasiadka, wody było już prawie po szyję. U nas trzciny, trawy i rdest też trudno opanować.

...Muminku, czy w ramach edukacji ornitologicznej możesz opisać dokładniej Twoją akcję reanimacyjną kowalika z Witla? Co trzeba zrobić? Sztuczne oddychanie, masaż? Przypadki uderzenia ptaka w szybę okna zdarzają się, taka lekcja może się nam przydać.

To już trzeci przypadek, kiedy udało się uratować ptaka, ale to raczej przypadek, niż moja zasługa. Dużo zależy od tego, jak mocne było uderzenie i jak szybko zareagujemy.
Kowalika zabrałem spod okna zaraz po zderzeniu, leżał w słońcu na plecach, miał zamknięte oczy i nie ruszał kończynami. Przeniosłem go do cienia, otwarłem dziób i zacząłem wdmuchiwać powietrze, co chwilę pstrykając delikatnie w klatkę piersiową, nie wiem czy było to potrzebne, ale po minucie zaczął sam otwierać dziób, po dwóch minutach oczy, skrzydłami nie ruszał wcale, pierwsze zaczął chwytać pazurami moje palce. Postawiłem go do pionu, utrzymywał już równowagę, do dzioba podałem mu wodę po kilka kropli, po chwili zaczął przełykać, po pół godzinie odleciał z dłoni i usiadł obok na gałęzi, po godzinie odleciał.
W podobny sposób udało się uratować kosa i sierpówkę, inne przypadki kończyły się śmiercią lub niedowładem skrzydeł i nóg. Uważam, że zawsze warto spróbować, chociaż to tylko ptaszek

Tak wyglądał po napojeniu, kiedy już prawie całkowicie doszedł do siebie.
493.

źródło

I chwilę po tym, jak odleciał z dłoni i usiadł na gałęzi z zadowoloną miną.
494.

źródło

Cześć Ogoniasty!
Małe-żółte, cud-miód!
487. bajeczka!
489. fajne!
Pozdrów Migotkę
Saboory

Dziękuję i oczywiście pozdrawiamy

[gulasz]

ekstra
serducho się buduje jak czyta takie rzeczy
choć w tym wątku to normalne zachowanie

zdjęcia oczywiście piękne

[Ola_Olga]

Dziękuję Ci za bardzo ciekawą lekcję pierwszej pomocy małym stworzeniom, zapamiętam. Kowalik na 493 wygląda jakby też chciał powiedzieć "dziękuję"

serducho się buduje jak czyta takie rzeczy choć w tym wątku to normalne zachowanie

To prawda. Wątek, do którego zawsze zagląda się z ogromną przyjemnością. Fajnie, że jesteś Muminku.

[Rabbit]

zdjęcia jak zawsze świetne jestem pod wielkim wrażeniem akcji ratowania kowalika, szacun Muminku

[kolba]

Czaple piękne a z wcześniejszych to pliszka pięknie pozowała.

[Muminek]

Miło, że zaglądacie.

Również w tym roku poidełko cieszy się dużą popularnością wśród ptaków. Ptaki przylatują jak na kąpielisko.
W szczytowym momencie, kiedy z budek wyleciał drugi lęg szpaków w poidełku kąpało się jednocześnie nawet 25 ptaków.
Na zdjęciu młody szpak podczas kąpieli.
495.

źródło

I kolejny, bezpośrednio po kąpieli.
496.

źródło

Wróble też mają się dobrze, z roku na rok jest ich w moim ogrodzie coraz więcej.

Na zdjęciach poniżej, moment karmienia młodego wróbla przez matkę i odlot.
497.

źródło

498.

źródło

499.

źródło

Pozdrawiam

[Krakman]

Super.
Pamiętam jak będąc dzieckiem lataliśmy z procami na haczyki za wróblami (wtedy były ich tysiące) I tylko mnie udało się trafić jednego. Wszyscy nagle zaczęli patrzeć na mnie dziwnie, jak na kogoś złego... Na szczęście wróbelek spryskany obficie wodą doszedł do siebie i odleciał.....
Od tego czasu nigdy żaden z nas już do ptaszków nie celował...
No ale żeby tak bardzo źle o mnie nie myśleć to pamiętajcie , że to był rok ok 1960. Wtedy dzieciaki bawiły się nieco inaczej jak dzisiaj.