Kambodża - Fotorelacja Muminka

[romek1967]

Marcin, napisz proszę coś o spotykanych ludziach, a tym jak Was przyjmowali.

[Muminek]

Piękna relacja i cudowne zdjęcia.
Tak sobie pomyślałem, że dzieci się kąpią, a w tej wodzie to wszystkie ich ścieki z tych domów pływają. No ale sam piszesz, że to najbiedniejsza warstwa społeczna.

Niestety woda w całym kraju nie nadaje się do picia, nawet ta w kranie, były miejsca gdzie z kranu płynęła brązowa woda, podobna do tej jaka jest w jeziorze czy w rzekach. Są oczywiście miejsca w górach gdzie jest czystsza woda, ale tubylcy odradzali jej picie.
Wszyscy piją wyłącznie wodę butelkowaną lub zbieraną w beczkach deszczówkę. Są to najczęściej beczki 200 litrowe, z tworzywa lub gliny. Do środka wpuszczone są ryby i dzięki temu nie rozwijają się w nich komary.
Woda butelkowana produkowana jest u nich w kraju, wszystkie fabryki to fundacje, najczęściej amerykańskie i japońskie, a wodę uzdatnia się dzięki technologii odwróconej osmozy i lamp UV, przynajmniej tak jest napisane na butelkach.

Kolejna wrzutka znowu fajna. Oglądamy z Agą i aż się ciśnie na usta pytanie jak organizujesz wyprawę? Nie wygląda mi to na jakiś zorganizowany wyjazd.
PS.
Podobną maszynkę do mięsa mam w szafce

Staramy się zawsze sami organizować sobie wyjazd, z góry zaplanowany jest kraj do którego się wybieramy i mniej więcej jakie rejony chcemy odwiedzić. Dokładne kierunki wybieramy już na miejscu w zależności jak wygląda transport. Postaram się napisać o tym troszkę więcej.

Świetne zdjęcia Muminek. Gratuluję wyprawy i zdjęć.
Wczoraj dowiedziałem się że mój kuzyn z narzeczoną wybrali się na kilka tygodni do Kambodży. Oni pojechali nie na wycieczkę ale z jakiejś instytucji pomagać miejscowej społeczności. Nie wiem czy wolontariat czy misja humanitarna.
Ładne zdjęcia masz. Pozdrawiam

Wielu ludzi tam jeździ z całego świata, jest sporo do zrobienia w tym kraju, edukacja, ochrona zdrowia, ochrona środowiska, właściwie pomóc im można w każdej dziedzinie, można by o tym książkę napisać.
Pozdrawiam

---------- Post dodany o 22:08 ---------- Poprzedni post był o 22:00 ----------

Nic dodać, nic ująć, pięknie się ogląda. Angkor Wat od wielu lat mam na celowniku.

Wspaniałe miejsce, naprawdę wyjątkowe. Tam naprawdę trzeba być.

---------- Post dodany o 22:09 ---------- Poprzedni post był o 22:08 ----------

...jednego mi brakuje na tych zdjęciach.......................Ciebie lub małżowinki !! może to jakaś ściema i fotki gdzieś ściągnąłeś

Coś z pewnością pokażę

---------- Post dodany o 22:14 ---------- Poprzedni post był o 22:09 ----------

coś Was urzekło w tym dalekim wschodzie...Wietnam,Kambodża....co będzie następne ?? świetne fotki jak zwykle !!

Ja jestem w tym miejscu zakochany i to mi wystarcza by jechać kolejny raz w te rejony. A plany mamy już na najbliższe trzy lata, ale nie lubię o nich pisać, bo cel kolejnego wyjazdu może się zmienić z wielu różnych powodów.

[yamada]

Dziś obie wrzutki przejżałem, bardzo fajna relacja, z ciekawością i przyjemnością się ją ogląda i czyta.

[alnico]

Świetna fotorelacja, jestem pod wielkim wrażeniem!

[Muminek]

Dokładnie. Z innej beczki, wiem że w tamtych rejonach jedzenie psów (lub zjadanie) jest normalne dla miejscowych, ale zawsze gdy o tym czytam lub słyszę, to jakoś mnie odrzuca...

Mam podobne odczucia, dlatego nie robię już zdjęć na targowiskach z udziałem psów, kotów i miejsc gdzie je oprawiają, ponieważ po powrocie do domu, widząc swoje psy mam nieprzyjemne wizje.

[omox]

świetna relacja... ciągle zadziwia mnie przepaść w sposobie życia ludzi tu i tam...

[ahutta]

Staramy się zawsze sami organizować sobie wyjazd, z góry zaplanowany jest kraj do którego się wybieramy i mniej więcej jakie rejony chcemy odwiedzić. Dokładne kierunki wybieramy już na miejscu w zależności jak wygląda transport. Postaram się napisać o tym troszkę więcej.

Super. Na takie wypady we własnym zakresie, to się tylko w Europie wypuszczaliśmy. Fajnie będzie dostać jakieś info z pierwszej ręki, jak to organizujecie, bo tu wszystko jest na waszej głowie i nie można się zdać na organizatora wczasów.

[And.N]

Z przyjemnością się ogląda i czyta fotorelacje z takiej egzotycznej wyprawy.

[Muminek]

Marcin, napisz proszę coś o spotykanych ludziach, a tym jak Was przyjmowali.

Khmerowie to bardzo mili ludzie, początkowo trochę nieufni, ale po krótkiej rozmowie stają się bardziej otwarci.
Rozmawiać z nimi można po angielsku, ale bardzo prostym językiem. Warto nauczyć się kilku zwrotów po khmersku, ich użycie wywołuje u nich wybuch radości, słowo "ou kun" czyli dziękuję jest mile widziane.
W pierwszym kontakcie, zawsze tłumaczyliśmy im gdzie mieszkamy, jak zrozumieli, że w Europie to było już dobrze, niektórzy kojarzyli gdzie leży Rosja i Niemcy, dzięki temu mieli wyobrażenie gdzie leży Polska.
Niestety ponad 60% ludzi nie potrafi tam czytać i pisać. W porozumiewaniu się pomagali nam kierowcy skuterów lub tuk-tuków, których wynajmowaliśmy. Przy wyborze kierowcy często kierowaliśmy się jego znajomością angielskiego, chociaż czasami nie było wyboru i porozumiewanie się było wtedy mocno utrudnione.
W górskich wioskach, gdzie edukacja jest na niskim poziomie, zdobycie jakiś informacji od tubylców zawdzięczamy wynajętym przewodnikom.
Z ich strony, podstawowe pytanie jakie nam zadawali brzmiało: ile mamy dzieci i ile lat, największe zdziwienie wywoływała informacja, że nie mamy dzieci. Przeciętna khmerska rodzina ma ich dziesięć.
Jest kilka nieprzyjemnych rzeczy.
Niemiła z ich strony jest nachalność z jaką oferują swoje usługi i to, że traktują turystę jak chodzący bankomat, trzeba z nimi twardo negocjować ceny. W większych miastach, pieniądze chcą dosłownie za wszystko, zawdzięczamy to turystom z bogatych krajów.
W większości przypadków pozwalają sobie robić zdjęcia. Było kilka sytuacji, że dzieci płakały na widok aparatu, wtedy oczywiste jest, że nie robimy zdjęć. Dzieci myślą, że robiąc zdjęcie, zabieramy im życie.
Dzieci nauczone są w Kambodży żebrania, ale wszędzie się o tym mówi i pisze by nie dawać im pięniędzy, mimo to wielu turystów o tym zapomina. Zalecane jest by dawać im jakieś przywiezione ze sobą przybory szkolne, czy książki. Widziałem jedną sytuację kiedy dzieci dostały kredki, linijki i wszystko to wyrzuciły, tak są nauczone, przykry widok.
Częstym widokiem są wesela, właściwie nie ma dnia bez wesela. Na taką uroczystość można się wprosić, jesteśmy wtedy mile widziani, dla nich to zaszczyt gościć białego człowieka.
Jeśli się poprosi, można odwiedzić ich domy, nie robią z tego jakiegoś problemu. W kilku miejscach częstowali nas, przykładowo owocami, za co nie chcieli pieniędzy.
To na razie tyle. Pozdrawiam

[Karampuk]

No tak!!! Nie dość, że jedzą psy to jeszcze jak widać na zdjęciu 32 świnia nie ma zabawek