pokaż swojego ptaka

[rysz]

2204 naprawdę ciekawe i w natłoku solidnych zdjęć zapadnie w pamięć.
Mam mieszane uczucia do ostrości - typowo chce się, żeby była na głowie/oczach, a tu chyba jest bardziej z przodu i przekierowuje wzrok na obrączkę. Nie wiem czy celowo, ale chyba dzięki temu bardziej się wyróżnia.

[wyszomir]

Samica makolągwy w kąpieli:

2207.

2208.

2209.

2210.

2211.

2212.

2213.

2214.

[Koriolan]

2215, 2216 Biegusy dwa

[wyszomir]

2216 bardziej mi odpowiada - ten drugi nieostry w tyle poprawia kompozycję.

- - - - - - - - - - AKTUALIZACJA - - - - - - - - - -

Rudzik przy kąpielisku:

2217.

2218.

2219.

[wyszomir]

Piecuszek czy pierwiosnek? Chyba jednak piecuszek, ale pewności nie mam:

2220.

2221.

2222.

2223.

[galvan]

2224. Wąsatka

[wyszomir]

2224 - piękna modelka, ale detalu na pierzu trochę brakuje.

Czubatka:

2225.

[paparapa]

Bardzo fajna czubatka.

[holeris]

Czapla siwa, wyjątkowo niepłochliwa. Może trochę ślepa, a może trochę krzywa*. Cały kadr bez przycinania oraz zbliżenie na głowę. Miałem tego dnia strój maskujący, ale tę sztukę spotkałem zaraz po przyjeździe na miejscówkę, kiedy jeszcze nie był ubrany. Wylądowała z 20 metrów od samochodu zaraz po tym, jak się tam pojawiłem. Żebyście widzieli, jak ostrożnie wyciągałem aparat z bagażnika, żeby jej nie spłoszyć

2226.

2227.

* To parafraza pierwszych wersów wiersza "Czapla, ryby i rak" Ignacego Krasickiego:

Czapla stara, jak to bywa,
Trochę ślepa, trochę krzywa,
Gdy już ryb łowić nie mogła,
Na taki się koncept wzmogła.
Rzekła rybom: "Wy nie wiecie,
A tu o was idzie przecie".
Więc wiedzieć chciały,
Czego się obawiać miały.
"Wczora
Z wieczora
Wysłuchałam, jak rybacy
Rozmawiali: wiele pracy
Łowić wędką lub więcierzem;
Spuśćmy staw, wszystkie zabierzem,
Nie będą mieć otuchy,
Skoro staw będzie suchy."
Ryby w płacz, a czapla na to:
"Boleję nad waszą stratą,
Lecz można temu zaradzić,
I gdzie indziej was osadzić;
Jest tu drugi staw blisko,
Tam obierzecie siedlisko,
Chociaż pierwszy wysuszą,
Z drugiego was nie ruszą".
"Więc nas przenieś!" - rzekły ryby:
Wzdrygnęłą się czapla niby;
Dała się na koniec użyć,
Zaczęła służyć.
Brała jedną po drugiej w pysk, niby nieść mając,
I tak pomału zjadając.
Zachciało się na koniec skosztować i raki.
Jeden z nich widząc, iż go czapla niesie w krzaki,
Postrzegł zdradę, o zemstę się zaraz pokusił.
Tak dobrze za kark ujął, iż czaplę udusił.
Padła nieżywa:
Tak zdrajcom bywa.

[tyrkand]

Miałeś farta. Czapla to wyjątkowo płochliwy ptak. Myślę też, że pomogło niewychodzenie z samochodu. Zwierzęta często na samochód nie reagują tak nieufnie jak na człowieka. Gratuluję foty.