Caremowe fotki

[Careme]

Bonifacio, Korsyka. Cz. III

B15. Do górnego miasta można powspinać się uliczką, kt. widać na B11, albo zabrać się taką kolejką. Koszt jak dobrze pamiętam 5 euro, a całość zabiera kilka minut. W upał jak znalazł.



B16. Z miejsca końcowego tej kolejki widać całkiem nieźle panoramę portu.


B17. Port - na dole zdjęcia widać budynek, kt. na B11 był po lewej stronie.



B18. Widok na część środkową portu.


Na kolejnych zdjęciach dobrze widać mury miasta górnego.

B19


B20 Zbliżenie na mury i na zatoczkę.


B21. Na dole, zakryty drzewami tunel, którym przejeżdża się kolejką.


Następna część z górnego miasta, które zapowiada ten pomnik:
B22

[Bodzip]

Czy tam w tych murach nie było kiedyś jakiegoś akweduktu ?

[Careme]

Raczej nie. O tym jak zbierano wodę będzie w tej fotorelacji.

[Careme]

Zwiedzanie górnego miasta dotyczy przede wszystkim kościołów. Niestety, albo były zamknięte (sjesta), albo w remoncie, więc zdjęć nie będzie z ich wnętrza. Ze względu na wąskie uliczki (w kolejnej części będą zdjęcia) i brak szerokiego kąta jedynie fragmenty danych budynków mogłem zrobić. Ale po kolei.

B23.
Pomnik, na którym skończyłem poprzednią część od frontu przedstawia się następująco. Usytuowany jest niefortunnie blisko ulicy stąd też zdjęcia mam tylko z boku. Poświęcony jest żołnierzom z legii cudzoziemskiej poległym w Algerii w latach 1897-1902.



B24.
Bodajże najstarszym kościołem jest ten na poniższym zdjęciu - pod wezwaniem Św. Dominika, założony przez templariuszy. Ujęcie boku, ale dobrze widać charakterystyczną wieżę. Remontowano dach i poddawano renowacji wnętrze - zamknięty na cztery spusty.




B25. Z zewnątrz zdobień nie zauważyłem za wyjątkiem tego gzymsu.



B26.
Niezbyt czujnie słuchając przewodnika na dziedzińcu obok kościoła...




B27
.... zauważyłem takie oto drzwi, a nad nimi herb Bonifacio.





B28. Herb Bonifacio i z hasłem Wolność.




B29.
Drugim kościołem jest świątynia pod wezwaniem Sancte Joannes Baptista (Św. Jana Chrzciciela). Na zdjęciu poniżej dzwonnica tego kościoła. Data 1775. Prawie naprzeciwko niego jest kościół, o kt. mowa poniżej.



B30.
Najczęściej wspomina się o kościele Sainte-Marie Majeure. Na zdjęciu widać jej charakterystyczną kwadratową wieżę. Widok z boku budynku.
To pod tym kościołem była główna cysterna miasta - skąd tam się brała, to wyjaśnię w innej części. Jako ciekawostkę podam, że proboszczem w tym kościele jest Polak.



B31. Na stoiskach z dewocjonaliami dominuje oko św. Łucji. Niestety nie mam dobrych zdjęć biżuterii z okiem, ale to co poniżej daje wyobrażenie w jakich konfiguracjach jest wykorzystywane.

[Careme]

Bonifacio (Korsyka) fotorelacja z jednodniowej wycieczki. Cz. V


Pora na prezentację ulic Bonifacio. Poniżej kilka ujęć ulic z górnego miasta, które są wąskie (jakieś 3 metry szerokie) i w czasie kiedy tam byłem były bardzo zatłoczone przez turystów. Uliczki są bardzo podobne do siebie.
Na zdjęciach widać dwie rzeczy, o których opowiem i jedną którą nie widać, ale uciążliwą podczas zwiedzania.

B32


B33


B34


Przewodnik oprócz przystanków przy kościele zaprowadził nas na tę uliczkę.
B35


Jak nazwa wskazuje dwóch cesarzy się tu zatrzymało i mieszkało przez pewien czas. Nazwisko jednego zgadniecie bez problemu – Bonaparte (w końcu Korsykańczyk urodzony w Ajaccio), drugim był Karol V Habsburg (przez pewien czas król Korsyki). Z tym drugim taka opowiastka się wiąże. Jak pamiętacie wejście do górnego zamku jest strome. Żeby cesarz się nie męczył specjalnie dla niego konia podstawiono. Jednak później pojawił się problem co z tym koniem zrobić, ponieważ nikt nie był godzien aby swój tyłek usadzić na miejscu gdzie cesarski spoczywał. Zatem sprzedać nie wypada, zjeść też nie. Oto co zrobiono: wyprowadzono konia za miasto, zabito i zakopano. Podobno jedna z osad blisko miejsca jego zagłady wzięła nazwę od konia.


Pierwszą rzeczą charakterystyczną są łuki, których główną funkcją było właśnie przekierowanie wody deszczowej, która stanowiła kluczowe jej źródło. Można zatem powiedzieć, że stanowiły małe akwedukty. Podobno każdy dom miał własny zbiornik, co pozwalało na względną samodzielność w przypadku ataku. Problem jaki się pojawiał to gnicie tej wody, stąd też nic dziwnego, że często wybuchały zarazy.

B36


Na zdjęciu poniżej ujęcie takiego wiaduktu.
B37


Być może ten element dekoracyjny to pozostałość po beczkach, w których gromadzono wodę.
B38


Innym ważnym źródłem wody i to jedyne przez długi czas to źródło św. Bartłomieja znajdujące się u klifów. Schody Króla Aragonii liczą sobie 187 stopni. Nie schodziliśmy nimi. Podobno za zejście się płaci.

B39


Tak wyglądają z dalszej perspektywy.
B39



Zapasy zboża były składowane w podziemnych silosach – do dziś istniejące, przykryte małymi szklanymi piramidkami (zdjęć nie mam, bo cały czas ktoś przy nich się kręcił). Na zdjęciu poniżej widać oryginalne pokrywy.

B40


Drugi element charakterystyczny to wejścia do budynków. Kilka różnych próbowałem sfotografować, ale to jedno ujęcie wyszło tak naprawdę nieźle.

B41



Do domu prowadziło kilkanaście schodów, a następnie przystawiano drabinę, żeby wejść do mieszkań. Skąd taki pomysł? Znów kwestia obronności się kłania i skrupulatne stosowanie się do reguł wendety. Dlatego też na noc wciągano drabinę do środka mieszkania znacząco utrudniając zemstę. Taki sposób zabudowy ma też swoje współczesne konsekwencje. Utrudnione wejście jest zmorą dla mieszkańców, co powoduje, że liczba osób w Bonifacio maleje. Podobno młodzi wyjeżdżają stamtąd i zostają same starsze osoby. Nawet szpital zamknięto, a lekarze dojeżdżają w razie potrzeby do miasteczka. Liczba mieszkańców obecnie wynosi ok. 2,5 tysiąca.

Trzecią rzeczą, którą nie widać na zdjęciach ulic to zapach stęchlizny. Wynika to z tego, że budynki są kiepsko wentylowane i wilgoci nie sposób się pozbyć. Jak dodacie do tego temperaturę ponad 30 stopni, duszne, nieruchome powietrze, to zrozumiecie dlaczego w miarę szybko opuściliśmy miejskie uliczki i udaliśmy się na skraj miasteczka.Tam przynajmniej widoczki były ładniejsze, a bryza przynosiła ochłodzenie.
Na tym zdjęciu widać klify i ostańca – częsty motyw na fotografiach.

B42


Domy nad klifem – tutaj widać wyraźnie jak blisko skraju już są.
B43


Widok na fragment drogi murami miasta (zdjęcie złożone z dwóch w Huginie).
B44


No dobra, nie tylko bryzą się chłodziliśmy

B45



Do szczegółów z ulic powrócę w kolejnej części.

[petreq]

No to uzbrajam się w cierpliwość w oczekiwaniu na ciąg dalszy.

[robtor]

Fajna relacja, oglądam.
To B44 trochę za ostro wyszło

[ZibiZ]

Klimatyczne fotki chętnie pooglądam więcej takich wąskich uliczek.
Juz zaczynam tęsknić za latem

[ahutta]

Ciekawe detale. Zejście po tych schodach musi robić wrażenie. Szczególnie gdy się już dotrze na dół i stanie przed perspektywą powrotu

[Tomakinho]

Ciekawie opowiadasz i ciekawe zdjecia pokazujesz. Czekam na nastepne