To bezpośredni konkurenci, nic dziwnego że podobne. Właściwie to chyba trudno określić który z nich był lepszy.Zamieszczone przez Planistigmat
No i można podejrzewać, że mieli wspólnych, niemieckich przodków
Np. coś takiego: http://pl.wikipedia.org/wiki/Focke-Wulf_Ta_183
Ostatnio edytowane przez fret ; 2.06.14 o 09:14
W internecie nie szukam miłości i akceptacji. Te tematy załatwiam w realu. W internecie szukam partnerów do dyskusji.
Aktualnie odpoczywam na autobanie.
Lockheed F-104 Starfighter był pierwszym samolotem seryjnym zdolnym do przekraczania dwukrotnej prędkości dźwięku. Projekt tej maszyny zakładał stworzenie myśliwca przechwytującego, który miał cechować się zdolnością rozwijania jak najwyższej prędkości, nawet kosztem innych parametrów. Aby to osiągnąć zaprojektowano niekonwencjonalny płatowiec wyróżniający się bardzo małym przekrojem poprzecznym kadłuba, a także skrzydłami o niezwykle małej rozpiętości i grubości profilu, z ostrą krawędzią natarcia. Takie rozwiązania powodowały z jednej strony świetne charakterystyki prędkościowe, okupione jednak słabą zwrotnością i ogólnie trudnym pilotażem, zwłaszcza przy nieplanowanym lądowaniu w przypadku np. awarii silnika. Niestety w toku wielu lat eksploatacji F-104 nastąpiło wiele katastrof z jego udziałem, co potwierdziło fakt, iż ten typ był wymagającą i niewybaczającą błędów konstrukcją. Przylgnęły do niego takie przydomki jak : ''latająca trumna'', czy ''owdawiacz'', a szczególnie dużo incydentów tego rodzaju na Starfighterach zaliczyło zachodnioniemieckie Luftwaffe. W czasach swojego debiutu (oblot w 1954 roku) F-104 miał tak dobre osiągi, że pobito na nim szereg rekordów prędkości, czasu wznoszenia i pułapu. Prócz wersji myśliwskiej powstały również : myśliwsko-bombowa, rozpoznawcza, szkolno-treningowa, niektóre egzemplarze przerabiano też na cele latające. Zbudowano też kilka nietypowych wariantow : pierwszy prototyp XF-104 mający wystrzeliwany w dół fotel katapultowy (zastąpiony w późniejszej produkcji konwencjonalnymi fotelami klasy 0-0), NF-104A z dodatkowym napędem rakietowym zabudowanym pod statecznikiem pionowym, F-104G ZELL (ZLL) startujący ze specjalnej platformy i mający dodatkowy odrzucany po starcie silnik rakietowy, czy F-104s używany przez NASA. Dziwić może fakt dość dużej popularności tych maszyn - zakupiło je 14 państw (poza USA), a niektóre montowały je u siebie na licencji, były to : Belgia (SABCA), Holandia (Fokker), RFN (MBB), Włochy (FIAT/Aeritalia), Kanada (Canadair) i Japonia (Mitsubishi). Najdłużej F-104 służył we Włoszech, gdzie został wycofany dopiero w roku 2004. Wszystkie zdjęcia przedstawiają niemieckie maszyny użytkowane w Luftwaffe Bundeswehr, są to w kolejności od góry : F-104F, F-104G i F-104G ZELL.
To MiG dużo skorzystał z tego projektu, Amerykanie raczej skorzystali z Messerschmitta P.1101No i można podejrzewać, że mieli wspólnych, niemieckich przodków
Np. coś takiego: http://pl.wikipedia.org/wiki/Focke-Wulf_Ta_183
Mężczyzna bez kobiety jest jak samuraj bez pana.
No, Lockheed F-104 Starfighter jest faktycznie ladny.
A czym sie rozni silnik odrzutowy od silnika rakietowego ?
Moje fotopstryki na forum Olympusa. | sprzęt - ciągle się zmienia
Stara prawda: Nigdy nie dyskutuj z idiotą, najpierw sprowadzi cię do swojego poziomu, a potem pokona doświadczeniem.
Czy to pytanie jest żartem?
Silnik rakietowy to jeden z rodzajów silnika odrzutowego.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Silnik_odrzutowy
Dzieki MAF.
Nie jestem specjalista od silnikow samolotowych. Nigdy nie zastanawialem sie nad tymi silnikami. Pytanie nie bylo zartem.
Moje fotopstryki na forum Olympusa. | sprzęt - ciągle się zmienia
Stara prawda: Nigdy nie dyskutuj z idiotą, najpierw sprowadzi cię do swojego poziomu, a potem pokona doświadczeniem.
English Electric Lightning (British Aircraft Corporation Lightning) to brytyjski myśliwiec, który został zaprojektowany w bardzo niekonwencjonalnym układzie konstrukcyjnym. Jest bodaj jedynym seryjnym samolotem odrzutowym z dwoma silnikami zabudowanymi pionowo jeden nad drugim. Najkorzystniejszą cechą takiego rozwiązania był brak asymetrii ciągu w przypadku ewentualnej awarii jednego z silników. Równie nietypowo skonstruowano skrzydła o dużym skosie, mające kształt zbliżony do delty, ich końcówki były ścięte prostopadle do kadłuba i wyposażone w lotki. Bardzo rzadko spotykanym rozwiązaniem była także możliwość przenoszenia dodatkowych zbiorników paliwa na pylonach umieszczonych nie pod, a nad skrzydłami. Uzbrojenie rakietowe maszyna zabierała na belkach zamontowanych z obu stron przedniej części kadłuba, co również spotyka się nieczęsto. Lightning był pierwszym brytyjskim odrzutowcem zdolnym do przekraczania dwukrotnej prędkości dźwięku i pierwszym samolotem w historii lotnictwa zdolnym do latania z naddźwiekową prędkością bez użycia dopalaczy. W czasie gdy zaczęto go użytkować operacyjnie miał niewielu konkurentów na świecie mogących dotrzymać mu kroku pod względem osiągów, a w szczególności pułapu, szybkości wznoszenia i prędkości maksymalnnej. Jego największa bolączka to niewystarczający zasięg, tej wady nie udało się wyeliminować nawet po zaopatrzeniu samolotu w powiększone zbiorniki paliwa (późniejsze warianty). Pierwszy prototyp P.1A dość znacznie różniący się od egzemplarzy produkcyjnych oblatano w 1954, a w 1959 zaczęto montaż seryjny. W tym też roku trafił on na wyposażenie RAF-u. Poza wersją myśliwską wytwarzano też dwumiejscową odmianę szkolno-treningową. Prócz Wielkiej Brytanii maszyny zakupiły tylko dwa kraje : Arabia Saudyjska i Kuwejt. Fotografia ukazuje model F.2A służący niegdyś w RAF.
Dodatkowo zamieszczam grafikę prezentującą szczegóły konstrukcji wersji F.6 (celowo taki rozmiar, by można swobodnie przeczytać wszystkie napisy).
Ostatnio edytowane przez Operator ; 6.06.14 o 17:53
Cessna T-37 Tweet jest amerykańską odrzutową maszyną szkolno-treningową, będącą następcą turbośmigłowego samolotu Beechcraft T-34 Mentor. Pierwszy lot prototypu XT-37 miał miejsce w 1954, a rok później rozpoczęto produkcję seryjną trwającą do 1975. W 1957 roku przyjęto go na wyposażenie USAF, gdzie do niedawna jeszcze służył - ostateczne wycofanie z eksploatacji nastąpiło dopiero w 2009 roku! W oparciu o T-37 powstała wersja lekkiego szturmowca oznaczonego jako A-37 Dragonfly. Najważniejszą różnicą w stosunku do bazowego typu było zastosowanie innych silników - General Electric J85, zamiast Continental-Teledyne J69 (licencyjna odmiana francuskich jednostek Turbomeca Marboré). Zmiana ta podyktowana była znacznie wyższą maksymalną masą startową, przede wszystkim za sprawą zabieranego uzbrojenia. Tweet okazał się być dość popularną w swoim czasie konstrukcją użytkowaną w 20 państwach świata. Poniżej widzimy wariant T-37B w barwach USAF.
Uprawnienia umieszczania postów
Odpowiedz z cytatem
