Samoloty i śmigłowce w muzeach i na pomnikach

[Operator]

Po konsultacjach z Jackiem dotyczących zamieszczania zdjęć z innych muzeów, będę kontynuować tę tematykę. Tym razem zaprezentuję berlińskie Muzeum Luftwaffe, w którym znajduje się wiele ciekawych i unikatowych eksponatów. Jest ono warte zainteresowania tym bardziej, że można w nim zobaczyć sprzęt zarówno zachodni używany w RFN, jak też i wschodniej proweniencji, mianowicie armii byłej NRD. Fotki będą zamieszczane chronologicznie - najpierw samoloty, a później śmigłowce.

Rumpler Taube to niemiecki samolot używany do szkolenia i rozpoznania, będący licencyjną wersją austro-węgierskiej maszyny Etrich II Taube. Co ciekawe Austriak Igo Etrich, który skonstruował ten typ otworzył w Niemczech filię nazwaną EFW (Etrich-Flieger-Werke), znajdującą się w Liebau (obecnie to miasto Lubawka w Polsce). Przyczyna tego posunięcia tkwiła w tym, iż różne niemieckie firmy tworzyły bezlicencyjne kopie oryginalnego płatowca, które cieszyły się dużym wzięciem. Paradoksalnie egzemplarze produkowane przez Edmund Rumpler Flugzeugwerke były bardziej znane od austriackiego pierwowzoru, co było jedną z przyczyn sądowych sporów pomiędzy obu wytwórcami. Oblot austriackiej konstrukcji miał miejsce w 1910 roku, a produkcja trwała do 1918. Użytkownikami Taube oprócz Austro-Węgier i Niemiec były jeszcze między innymi Norwegia, Chiny, czy też Imperium Osmańskie (dzisiejsza Turcja).

[jackowlew]

Dziękuję bardzo i proszę o więcej

[Operator]

Dziękuję bardzo i proszę o więcej

Proszę bardzo! Tradycyjnie będę starał się codziennie prezentować po jednej maszynie (niektóre w kilku ujęciach).

Avro 504 był brytyjskim samolotem wielozadaniowym pełniącym zadania myśliwskie, bombowe i szkolne. Oblatano go w 1913 roku, a produkcja trwała do 1932 (ponad 20 wersji). Maszynę można zaliczyć do najpopularniejszych w owym czasie konstrukcji służących skoleniu lotniczemu. Użytkowano ją w 38 krajach świata, na 5 kontynentach. Jeden egzemplarz wersji 504K wykorzystywano w polskim lotnictwie wojskowym do celów szkolno-treningowych. Nie jest pewne w jakich okolicznościach samolot ten trafił do Polski, jedne źródła mówią o zakupie, inne o tym, iż został on zdobyty podczas walk z Bolszewikami na Wołyniu w roku 1920. Pewne jest natomiast to, że po odniesionych uszkodzeniach w trakcie lądowania, trafił on w charakterze pomocy naukowej na Politechnikę Warszawską (najczęściej podaje się lata 1923-24). Fotografia przedstawia replikę wariantu 504K w barwach brytyjskich.

[jackowlew]

Proszę bardzo! Tradycyjnie będę starał się codziennie prezentować po jednej maszynie (niektóre w kilku ujęciach).

I bardzo dziękuję

[Planistigmat]

P.S. Jest to ostatnia wrzutka z MLiA, więc prosiłbym Jacka (w końcu to jego wątek) o opinię, czy dalej mam kontynuować przegląd konstrukcji lotniczych z innych muzeów.

Operator, czytam watek codziennie. Twoje opisy sa niezwykle interesujace, a zdjecia dostarczaja mi sporo frajdy. Juz sie przestraszylem, ze przestaniesz pokazywac samoloty. Po przeczytaniu nastepnej strony ulzylo mi. Bedzie ciag dalszy.

[Operator]

I bardzo dziękuję

Operator, czytam watek codziennie. Twoje opisy sa niezwykle interesujace, a zdjecia dostarczaja mi sporo frajdy. Juz sie przestraszylem, ze przestaniesz pokazywac samoloty. Po przeczytaniu nastepnej strony ulzylo mi. Bedzie ciag dalszy.

Bardzo mi miło, że prezentacje się podobają, szczególnie biorąc pod uwagę niszowy charakter wątku. Jest wiele ciekawego, a często zapomnianego sprzętu latającego, który warto pokazać.

[Operator]

Fokker E.III to samolot myśliwski z okresu I W.Ś. Był następcą maszyny Fokker E.II Eindecker. Oblatany został w 1915, po czym w tym samym roku trafił do produkcji seryjnej, która trwała do 1916. Wyposażony był w silnik rotacyjny Oberursel U.I (francuski licencyjny Gnome 9 Delta). Warto zatrzymać się w tym miejscu przy opisie tego rozwiązania, gdyż od dawna się go już nie stosuje. Specyfika takiej jednostki polegała na tym, że w czasie pracy obracał się cały silnik wraz z przymocowanym do niego na stałe śmigłem (wał korbowy pozostawał nieruchomy). W tamtych czasach takie silniki używano dość powszechnie w lżejszych płatowcach. Inną ważną cechą tego myśliwca był też synchronizator karabinu maszynowego, umożliwiający strzelanie poprzez obracającą się płaszczyznę śmigła, bez obawy o jego uszkodzenie (był stosowany od modelu E.II). Prekursorem tego patentu był Szwajcar Franz Schneider, a zastosowano go po raz pierwszy na francuskim myśliwcu Morane-Saulnier Type L (była to inna konstrukcja opracowana przez Raymonda Saulniera). Anton Fokker wzorując się na urządzeniu Schneidera, zbudował jego udoskonaloną wersję, którą wykorzystywał w swoich samolotach. Doprowadziło to do sporów sądowych o prawa patentowe ze Schneiderem, które Fokker przegrał. Fokker E.III użytkowany był prócz Cesarstwa Niemieckiego przez Austro-Węgry, Imperium Osmańskie i Bułgarię. Na zdjęciu widnieje replika w malowaniu Luftstreitkräfte (Deutsches Kaiserreich).

[Operator]

Fokker Dr.I (Dreidecker) jest jednym z najbardziej znanych samolotów biorących udział w I W.Ś. Przyczynił się do tego latający na nim największy as myśliwski tamtej wojny - Niemiec Manfred von Richthofen, zwany Czerwonym Baronem. Odniósł on na tym typie 19 zwycięstw (w sumie miał na koncie 80 wygranych pojedynków powietrznych), co plasuje go w ścisłej czołówce największych asów w całej historii lotnictwa wojskowego. Niestety także na nim przyszło mu zginąć, za sprawą zestrzelenia przez wojska australijskie z ziemi. Fokker Dr.I był myśliwcem zbudowanym w dość rzadkim układzie trójpłata. Napędzał go rotacyjny silnik Oberursel Ur.II, a uzbrojenie stanowiły dwa 7,92mm karabiny maszynowe LMG 08/15 (Spandau) wyposażone w synchronizator. W 1917 dokonano oblotu pierwszego egzemplarza i rozpoczęto seryjne wytwarzanie, które trwało do roku 1918. Maszyny te nie były eksportowane do innych krajów. Replika widoczna poniżej ma typowy schemat malowania jaki obowiązywał wtenczas w lotnictwie niemieckim.

[Operator]

Siemens-Schuckert D.III to kolejny niemiecki myśliwiec z czasów I W.Ś. Opracowały go zakłady Siemens-Schuckertwerke GmbH (SSW) z Berlina. Oblot i rozpoczęcie produkcji miały miejsce w 1917 roku, a jej zakończenie nastąpiło w 1918. Maszyny te napędzał bardzo rzadko stosowany silnik birotacyjny typu Siemens & Halske Sh.III (11 cylindrowy w układzie gwiazdowym). Jednostki tego rodzaju charakteryzowały się tym, że wał korbowy i śmigło obracały się w kierunku przeciwnym do wirującego bloku z cylindrami. Chodziło o zminimalizowanie efektu żyroskopowego, mającego niekorzystny wpływ na sterowność w trakcie lotu. Kolejnym nietypowym elementem konstrukcji było czterołopatowe śmigło, stosowane ówcześnie raczej w znacznie większych i cięższych samolotach (standardem w myśliwcach z tamtego okresu były śmigła dwułopatowe). Uzbrojenie składało się z dwóch karabinów maszynowych 7,92mm LMG 08/15 z synchronizatorem. Myśliwców tego typu używano tylko w Cesarstwie Niemieckim i Szwajcarii. Poniższa replika jest w barwach Luftstreitkräfte, ze zmienionym kształtem krzyża (taki wzór stosowano w końcowej fazie wojny).

[Planistigmat]

Hmmm, ale kiedys ogladalem taki program w tv, w ktorym Anglicy chwalili sie, ze to jakis Angol zestrzelil Czerwonego Barona. Chyba, ze cos mi sie poplatalo.
A z tym strzelaniem przez smiglo to czasami system zawodzil i skutek byl wiadomy . Wiec wycofano sie z tego rozwiazania.