Morane-Saulnier MS.470 Vanneau (czajka) był francuską maszyną szkolno-treningową zaprojektowaną podczas II W.Ś. Samolot oblatano w 1944 roku, a dwa lata później wszedł do służby. Płatowce te użytkowano tylko we Francji (lotnictwo sił powietrznych i marynarki wojennej). Na fotografii jest wersja MS.472 Vanneau II wyposażona w silnik Gnome-Rhône 14 M.9 (jednostka napędowa w poprzedniku to Hispano-Suiza 12X).
Ostatnio edytowane przez Operator ; 28.03.14 o 23:26
Francuski samolot eksperymentalny Hurel-Dubois HD.10, służący do badań skrzydła o dużym wydłużeniu. Jest to znów unikat zbudowany w pojedynczym egzemplarzu. Oblot tej maszyny nastąpił w 1948, a testy trwały do 1954 roku i obejmowały około 200 godzin prób w powietrzu.
Hirsch H.100 to kolejna francuska eksperymentalna maszyna będąca również unikatem. Skonstruowana w jednym egzemplarzu przez M.Aé.R.C. (Moyens Aérodynamiques de Regulation et de Controle). Samolot wykorzystywano do badań nad turbulencjami. Używany był od 1954 (pierwszy lot) do 1971 (zakończenie eksploatacji).
Czy ja źle widzę czy on ma malowanie z Bitwy o Anglię?Zamieszczone przez Operator
Ciekawe... Jak takie coś latało przy tak małej powierzchni nośnej?
Ostatnio edytowane przez ronin75 ; 30.03.14 o 21:39
Mężczyzna bez kobiety jest jak samuraj bez pana.
Co do malowania, to nie wiem, więc nie odpowiem na to pytanie.Czy ja źle widzę czy on ma malowanie z Bitwy o Anglię?
Ciekawe... Jak takie coś latało przy tak małej powierzchni nośnej?
Jeżeli chodzi o powierzchnię nośną HD.10, to wcale nie była ona taka mała jak mogłoby się wydawać. Samolot miał dużą rozpiętość (12m), co kompensowało niewielką cięciwę płata. Poza tym trzeba zdawać sobie sprawę z tego, że w wytwarzaniu siły nośnej bierze udział nie tylko skrzydło (skrzydła), lecz także kadłub i usterzenie poziome.
Po tych wyjaśnieniach przejdźmy do prezentacji następnej eksperymentalnej konstrukcji oznaczonej jako Leduc 010, którą warto szerzej opisać, ze względu na nietypową konstrukcję . Maszyna ta służyła do badań silnika strumieniowego, który bardzo rzadko stosowano w praktyce (pomijam tu niektóre pociski rakietowe, czy aparaty UAV z takim napędem). Nigdy nie produkowano seryjnie żadnego pilotowanego przez ludzi statku powietrznego z silnikami tego typu. Często przywoływany w tym przypadku Lockheed A-12/SR-71 miał silniki odrzutowo-strumieniowe (hybryda łącząca cechy obu rozwiązań). Specyfika napędu strumieniowego polega na tym, że aby taki silnik zaczął działać musi zostać rozpędzony do odpowiedniej szybkości. Oczywiście możnaby to obejść stosując do tego celu tunel aerodynamiczny, ale nie oto przecież chodzi. Z tego względu należało posłużyć się inną maszyną zapewniającą nadanie odpowiedniej prędkości i mogącej wynieść na zadany pułap tego typu obiekt. Do tego celu wykorzystano przebudowany pasażerski samolot SNCASE SE.161 Languedoc. Leduc 010 opracowywany był w okresie międzywojennym, jednak pierwszy egzemplarz skonstruowano w 1946 roku (zbudowano dwa prototypy). Pierwszy lot beznapędowy nastąpił rok później, a w 1949 zaczęto właściwe testy z użyciem silnika. W trakcie badań obie maszyny rozbito, jednak jedną z nich udało się przebudować na wersję 016, wyposażoną w pomocniczy napęd odrzutowy zamontowany na końcach skrzydeł. Po próbach samolot został z powrotem przywrócony do pierwotnego wariantu 010 i w tej postaci przetrwał do naszych czasów, co widać na poniższym zdjęciu.
Ostatnio edytowane przez Operator ; 1.04.14 o 01:22
Payen Pa 49 Katy to eksperymentalny francuski samolot , który był jednym z pierwszych turboodrzutowych bezogonowców w układzie delta (szczególnie tak małych rozmiarów). Zbudowano go w większości z drewna. Bardzo nietypowym elementem konstrukcji z takim napędem było stałe podwozie. Pierwszy lot zrealizowano w 1954 roku, a cztery lata później zakończono próby i przekazano go do MLiA. Interesujący jest fakt prezentowania tej maszyny w zmodyfikowanej wersji Pa 49B (widocznej poniżej) na salonie Le Bourget w roku 1957.
Sud-Ouest SO.6000 Triton był pierwszym francuskim samolotem z napędem odrzutowym. Zbudowano 5 prototypów tych maszyn. Pierwszy egzemplarz wyposażono w niemiecki silnik Junkers Jumo 004-B2, a następne w produkowane na licencji we Francji brytyjskie jednostki Rolls-Royce Nene. Prototyp nr 2 nie posiadał napędu, gdyż nie przewidziano go do lotów. Oblot pierwszego płatowca odbył się w 1946 roku, a dwa lata później prototypu nr 3. Odrzutowce te nie trafiły nigdy do produkcji seryjnej. Fotografia przedstawia zachowany do dziś prototyp nr 3 wraz z obiema jednostkami napędzającymi te samoloty : z lewej Jumo, a z prawej licencyjny Nene.
Ostatnio edytowane przez Operator ; 2.04.14 o 23:36
Ten kamuflaż wygląda na schemat Dark Green/Dark Earth (góra i boki samolotu) i Sky Blue (dolne powierzchnie samolotu) czyli kamuflaż z czasu Bitwy o Anglię. Tą wersję Supermarine Spitfire malowano schematem Dark Green/Ocean Grey i Sea Grey Medium.
Oczywiście siłę nośną wytwarza nie tylko skrzydło - z tym się jak najbardziej zgadzam. Jednak porównując HD.10 z najlepszym niemieckim myśliwcem końca II w.św. czyli Focke Wulfem Ta 152 H-1 to jego powierzchnia nośna jest niewielka - 4.5 m2 w porównaniu z 23.5 m2, a przecież rozpiętością skrzydeł nie różniły się znacznie - HD.10 - 12m, Ta 152 - 14.44m.
Taka p. n. wg mnie musiała powodować, że HD.10 prawdopodobnie był samolotem wymagającym w pilotażu, szczególnie w fazie startu i lądowania.
Ale to takie moje marudzenie.
Mężczyzna bez kobiety jest jak samuraj bez pana.
SNECMA Atar Volant jest jednym z najbardziej oryginalnych eksponatów w MLiA. To pionowo zamontowany na podporach obudowany silnik odrzutowy ze specjalną platformą na jego szczycie mieszczącą pilota, wskaźniki i urządzenia do sterowania. W zależności od źródeł zbudowano od trzech do czterech prototypów, służących do badań zachowania się obiektów z napędem odrzutowym w locie, przy pionowym starcie i lądowaniu (VTOL). Pierwsze testy rozpoczęto w 1956 roku (loty na uwięzi z linami zabezpieczającymi), a rok później realizowano już loty swobodne. Na zdjęciu widzimy drugi prototyp oznaczony jako C.400 P2, który publicznie zaprezentowano w roku 1957 na salonie Le Bourget. Dołączone video z tej strony przedstawia próby fabryczne i występ na rzeczonym salonie tego nietuzinkowego pionowzlotu.
Fajna maszyna latajaca, w zyciu bym do tego nie wsiadl.
Nie rozumiem tez dlaczego to sie nie przewraca w locie.
Moje fotopstryki na forum Olympusa. | sprzęt - ciągle się zmienia
Stara prawda: Nigdy nie dyskutuj z idiotą, najpierw sprowadzi cię do swojego poziomu, a potem pokona doświadczeniem.
Uprawnienia umieszczania postów
Odpowiedz z cytatem
