OlyTest powrócił, więc czas zacząć recenzowanie.
SPOILER: Body E-P5 które otrzymałem było body testowym Olympusa z firmware F.0 i słabo działającą stabilizacją (jak dla mnie nieprzyzwyczajonego w ogóle do IBIS jedyną opcją było ją wyłączyć) i z uwagi na tylko 7 dni na test uznałem, że nie ma sensu się z to bawić. Test był wykonywany bez stabilizacji obrazu. Dodatkowo na czas testu całkowicie odłożyłem Panasonici, więc musiałem do Olympusa przyłożyć się na 100%.
Pierwsze myśli: ale to ciężkie, ale to szybkie, szkoda, że nie ma elektronicznej migawki, co to za grip?
Olympus wpadł w moje ręce i od razu poszedł "do roboty"Na pierwszy rzut poszła p. Danuta Stenka, która tego dnia była na spotkaniu ze studentami Szkoły Filmowej. Jako osoba przyzwyczajona do G5/GX7 byłem w wielkim stresie z powodu, że w trakcie kameralnego spotkania będę "klepał" migawką. Jednak w Olympusie migawka jest bardziej cicha niż w Panasonicu więc nie było to aż tak bolesne odczucie. Za to 9fps musiałem szybko wyłączyć, bo ten tryb powoduje, że właściwie poniżej 3 klatek w serii ciężko jest wykonać.
Z pierwszej części spotkania to nie Stenka najbardziej mnie urzekła tylko studentki zapatrzone w nią, a w dodatku siedzące pod (dosłownie) pomarańczowym światłem, na tle niebieskiego nieba już właściwie w trakcie zachodu słońca. Wyciągać bardziej już nie chciałem.
EP5+75
Z drugiej części (spotkanie z Łukaszem Maciejewskim i promocja książki o Stence) wybrałem to:
EP5+75
Pierwszym bólem przed obróbka było menu Olympusa. Oznaczanie zdjęć kluczykiem było proste jak konstrukcja cepa. Za to znalezienie opcji od usuwania wszystkich pozostałych zdjęć przysporzyło mi dwudniowej gorączki w postaci zrzucania całej karty i wybierania zdjęć do obróbki z poziomu podglądu zdjęć na aparacie... Po pokonaniu tego problemu okazało się, że Olympus kasuje zdjęcia niepotrzebne o lata świetlne szybciej niż G5 i o lata ludzkie szybciej niż GX7. Miłe zaskoczenie na zakończenie 2 dni walki.
Drugiego dnia razem z Olympusem trafiliśmy na teren Politechniki Łódzkiej, a dokładniej do Fabryki Inżynierów. I prawdopodobnie trafiłem na drugi problem firmware F.0 czyli brak korekcji aberracji chromatycznej - takiego mocnego efektu w Panasonicu dotychczas nie uświadczyłem (nawet ze szkłami Olkowymi):
EP5+17
Kolejne zdjęcia trafiły się już bez takich niespodzianek:
EP5+7.5 prostowany
EP5+9-18
EP5+9-18 prostowany
Jak już się człowiek przyzwyczai do tego, że jednak go słychać to stara się rbić zdjęcia wtedy, kiedy nikomu to nie przeszkadza. Na planach zdjęciowych lekko z tym nie ma, więc można poświęcić się np. fotografowaniu "klapsa" z ciekawym napisem:
EP5+75
Albo momentom kiedy aktorzy robią próbę światła lub jedna osoba drugą "uświadamia" poza ujęciami:
EP5+17 (chyba)
EP5+75
W tym momencie byłem już przekonany, że E-P5 to kawał dobrego aparatu. Problemem w ręce wciąż jednak był grip (uwielbiam pod tym względem GX7) i stał się nim także wizjer. Otrzymałem VF-2 na czas testów i jakość obrazu była bardzo dobra (pewnie w VF-4 jest jeszcze lepiej), a sam wizjer ma powiększenie zbliżone do tego co mam w G5 (GX7 jednak ma dużo mniejszy obraz). Tylko że... zamek wizjera był już wyrobiony, więc otwierał się on sam. W dodatku zawias pracował doćś lekko i wyglądało to tak, że nie ustawiam wizjera tylko "trzymam go okiem". Wisienką na torcie jest to, że jak próbujemy robić zdjęcia "z gleby" używając wyświetlacza to trzeba zdjąć wizjer (zasłania dużą część kadru jeśli odchylimy LCD w górę). Ot kolejna cecha, do której należy się przyzwyczaić.
Kolejnym etapem była wyprawa do kina, która przyniosła zdjęcia uliczne (oczekiwanie na dotarcie partnerki na seans) i później zabawę głębią ostrości. Tu przerwę i polecę obejrzenie "Last Vegas" - jedna z lepszych produkcji komediowych jakie widziałem.
9fps przydało się do sfotografowania spawacza.
EP5+75 (nie dali mi wejść na budowę)
Trafiłem też na łódzkie kuriozum - "tymczasowy pasaż handlowy". Dawni sprzedawcy z przejśc podziemnych (które zlikwidowano z okazji budowy trasy W-Z w Łodzi) zorganizowali się i wynajęli namiot, w którym sprzedają te same piękne wyroby z Chin i nie tylko.
EP5+17
Łódzkie tramwaje na trasie Północ-Południe (tej akurat jeszcze nie remontują, ale lepiej nie wywoływać za głośno wilka z lasu...)
EP5+17
I zapowiadane detale:
EP5+45
E-P5 okazał się ciekawym i wszechstronnym modelem. W połączeniu z moją "szklarnią" wypadł bardzo dobrze. Brakuje tylko tego mikroskopijnego punktu ostrzenia, który da się ustawić w Panasonicach. Czasem w "skomplikowanym planie" brakuje pewności gdzie ustawimy ostrość. Samo ustawianie momentami jest już trochę lepsze niż w P. Szczególnie przy pracy pod światło widać skok (albo to moje odczucie subiektywne), bo G5/GX7 gubiły ostrość przy próbie sfotografowania nocą przodu jadącego samochodu. E-P5 miał momenty, że radził sobie z tym świetnie. Za to znowu gubił się przy fotografowaniu wizjera kamery (który ma bardzo szybki flicker), a tam GX7 radził sobie ok.
Przedostatnim tematem miała być Wigilia w Szkole Filmowej. Pomimo (standardowego już tutaj) prawie zerowego oświetlenia dało radę zrobić nawet detale (pianista) i studentkę bacznie obserwującą przemowę Rektora. To był już dla mnie moment przyzwyczajenia do Olympusa i uznania, że mogę z nim żyć
EP5+45
EP5+75
Ostatnim (planowanym) był Dawid Kwiatkowski - polski Justin Bieber, bożyszcze nastolatek. Co tu dużo mówić - żenada, ale 12-13 latki prawie się miażdżyły pod sceną. Nie obyło się bez omdleń, połamanych rąk i stania pod drzwiami klubu od 7 rano. Parcie było takie, że ochrona nie była w stanie otworzyć drzwi - tak się pchały żeby już wejść do środka... Zresztą idealnie ilustruje to ta klatka:
EP5+8 (nowy nabytek)
Oczywiście "z drugiej strony" także było widać swiat smartfonów, tabletu i tzw. "gimbazy:
EP5+75
Pierwszym nieplanowanym tematem były święta na polskich grobach. Wcześniej nie trafiłem na groby w okolicy świąt, ale choinki i święte mikołaje jako znicze to dla mnie lekki niesmak...
EP5+17
Zaraz przed odesłaniem trafiłem na łódzkie przygotowania do świąt - Golf IV który znalazł się w środku nocy na budowie Dworca Łódź Fabryczna...
EP5+45
EP5+45
Widok, którego się łatwo nie zapomina.
Podsumowując: podoba mi się E-P5. To bardzo dobry (i szybki) aparat, który zastępuje zdecydowanie większe i cięższe lustrzanki. Skok jakości obrazu w porównaniu do poprzednich generacji (E-P1, E-PL3 - te miałem w rękach) jest duży. Można nim bezstresowo fotografować także te trudne oświetleniowo tematy bez strachu o to, że później czegoś się nie wyciągnie. Jest dobrze, a nawet bardzo dobrze.
Wróciłem do GX7 i nie będę płakać z tego powodu, ale jednak bez strat w ludziach (i zdjęciach) na tydzień zamieniłem Panasonic na Olympusa i nie odczułem tej zmiany negatywnie. Obydwa aparaty są zgoła różne i obydwoma będę dalej lubił wykonywać zdjęcia, a sam wybór przed którym stoi pewnie wiele osób szukających małego i dobrego aparatu można rozwiązać najprościej pytaniem: który z nich lepiej leży w Twoich dłoniach?
Odpowiedz z cytatem
Czy naprawde wizjer GX7 jest az tak mniejszy od VF-2? W sumie to mozliwe, bo pisza w necie, ze uzyty tam panel EVF jest 16:9, czyli dla natywnego 4:3 spora czesc powierzchni "ucieka". Z drugiej strony jesdnak Twoj test EP5 pokazal, ze dolaczany wizjer ma jednak sporo wad, choc wyglada odlotowo i daje teoretycznie mozliwosc wymiany na nowszy, lepszy 
Zamieszczone przez sylwiusz
| OlyJedi
jakoś będę musiał z tym żyć 
