Czy ktoś jeszcze pamięta dlaczego robi zdjęcia...?

[yamada]

Tyle tylko, że tamte foty nie są moje, ... A że ktoś kiedyś już je widział i utrwalił, a co mnie to w końcu obchodzi, to jest mój czas, moja radość i czasem kawałek mojej satysfakcji.

I właśnie dlatego między innymi ja robię zdjęcia. Niewielką część z nich pokazuję tu na forum podobnym jak ja miłośnikom i pasjonatom. Czasem robię to z radości i chęci pochwalenia się, że udało mi się zrobić coś co wdług mnie jest fajne, czasem dlatego żeby się czegoś nauczyć, czasem by pokazać ciekawe miejsce. Że właściwie wszystko co robię jest jest mało odkrywcze, mało artystyczne, że są to zdjęcia jakich w necie są dziś miliony a wiele jest dużo lepszych jest faktem niezaprzeczalnym.
Na szczęście dla siebie nie mam aspiracji by stać się wielkim artystą, perfekcjonistą, ja będę dalej robił to co robię po prostu dla siebie i bez dopisywania sobie do mojego fotografowania górnolotnych ideologii. Jeśli ktoś chce robić coś bardziej ambitnego to myślę, że takie forum będzie dobre na początku drogi i w momencie o jakim pisze Tokin trzeba po prostu zmienić miejsce, przenieść się tam gdzie będzie można się nadal rozwijać, a forum miłośników i amatorów zostawić tymże amatorom i miłośnikom.

[diabolique]

Zatem nie wiem skąd pomysł/postulat?, aby zdjęcia zgłoszone do konkursu miały to wszystko, czego nie mają - nie mają "flow" nie da się ich czytać, są przewidywalne i sztampowe; a do tego proste nudne itd itp. Zgłosić fotę może każdy - zarówno wyrobiony estetycznie i fotograficznie forumowy wyjadacz, jak i ktoś, kto wczoraj kupił pierwszy w życiu aparat.

Dobra... Jedna dość prosta i oczywista wypowiedź, a po raz kolejny muszę się tłumaczyć z sensu słów napisanych jakże poprawną polszczyzną.
Otóż oświadczam uroczyście i pod słowem honoru, że nigdy takie pomysłu/postulatu nie zgłaszałem. Szanuję zasadę zgłaszania dowolnego forumowego zdjęcia przez dowolnego forumowicza, co już w niejednej dyskusji wyrażałem.
Gdyby uważnie wczytać się w moją wypowiedź, to daje się dostrzec, że dotyczy ona nie osób (fotografujących, zgłaszających, oceniających, przyklaskujących, krytykujących etc.), a zgłoszonych prac. I jest to wypowiedź ex post - czyli o tym co było, a nie ex ante - czyli o tym co ma być lub być powinno.
PODSUMOWUJĄC - każdy ma niezbywalne regulaminowe prawo zgłaszania dowolnej foty pojawiającej się na forum - od zdjęć wybitnych po zdjęcie komórką swojej lewej stopy. Szanuję to, wzamian jednak oczekuję, że inni uszanują moją niechęć do promowania bylejakości, przeciętności i tandety.
Po raz ostatni bardzo uprzejmie proszę o odczytywanie moich słów wprost. Inaczej jakakolwiek dyskusja nie ma sensu. Nie mogę polemizować z waszymi wyobrażeniami i mitami na temat dość prostych i jednoznacznych w wymowie wypowiedzi.

PS. Pomijam już fakt, że wątek w ogóle nie dotyczy konkursu, zgłaszania zdjęć, systemu oceniania itp. tylko ogólnie fotografii.

[ahutta]

PS. Pomijam już fakt, że wątek w ogóle nie dotyczy konkursu, zgłaszania zdjęć, systemu oceniania itp. tylko ogólnie fotografii.

Ciężka sprawa, bo to tak, jakbyś przyniósł flaszkę na urodziny, postawił na stole i powiedział "teraz gadamy tylko o robocie"

[TOKIN]

a po raz kolejny muszę się tłumaczyć z sensu słów napisanych jakże poprawną polszczyzną.

Mnie też się wydawało, że piszę jasno... choć może nie dość bezpośrednio i wprost

Wiem, że Twoja wypowiedź dotyczy prac, a nie osób zgłaszających, ale widzę też bliską zależność między jednym i drugim. Ty nie widzisz?
Wiem, że Twoja wypowiedź dotyczy ogólniej poziomu zdjęć na forum, a raczej konkurs stał się punktem wyjścia do takiego rozważania/refleksji itp.
Wiem, że nie chcesz nikomu nic zabrać - w tym prawa do zgłaszania zdjęć, czy ich publikacji.
Zdecydowanie rozumiem, ba nawet popieram niechęć do promowania tandety i nijakości - zawsze, a zwłaszcza w konkursach.

Mam też wrażenie, że inni czytający zrozumieli poprawnie, co napisałam.

Co do reszty mojej poprzedniej wypowiedzi - raczej mi "nie puści", bo to zbyt długo trwa, podjęte środki zaradcze) nie dały efektów, a poza tym ja naprawdę wierzę, że jednak człowiek ma swoje wewnętrzne granice, których nie pokona, każdy je ma, w wielu obszarach swojej działalności. To są te ściany nie do przeskoczenia, to są te limity nie do pokonania. A czasu coraz mniej.

Nie chodziło mi o to by mnie pocieszać, choć to miłe, że są tutaj ludkowie empatyczni
Zastanowiłam się tylko czy jedynie ja tak mam, bo jeśli jest nas więcej, to skąd mają się pojawiać w forumowej galerii zdjęcia inne niż poprawne, wymęczone, prawidłowe i nudne, nie do czytania? No skąd?


Z tym, że tak naprawdę, to chciałabym mieć tylko takie problemy.

[aga_piet]

Natomiast myślę, że nie tylko mnie dręczy problem nieco inny... otóż od dłuższego czasu odczuwam, że doszłam do ściany, że nic dalej, ani nigdzie wyżej, że wszystko już było, że nie mam szans, na to by dało się czytać. Potrafię, jak sądzę, wykonać zdjęcia jakie już były (a było niemal wszystko?!), tylko jaki sens ma tryliardowe zdjęcie samotnego drzewa, albo pary staruszków na jesiennej ławce? Ktoś jeszcze tak ma?

Mam tak często...
Idę gdzieś, z kimś i co chwilę "o, patrz jakie fajne". No i co... Zdjęcie nie byłoby fajne.
A czasem motywy same wpadają w oko. Trzeba się nauczyć rozpoznawać w sobie te "fazy". I jak są dni chude lepiej zająć się czymś innym (posprzątać, przeczytać książkę, szydełkować) niż na siłę stymulować wenę.

[TOKIN]

Ale to nie chodzi o dni z weną i dni bez weny
To chodzi o to, że nawet w te dni z weną na bogato, nie da się swoich własnych limitów przekroczyć.
Fazy istnieją niezależnie, jednak
próby łamania tych wewnętrznych barier kończą się niezmiennie tak samo - groteskowym upadkiem z wysokości Myślę, że nie tylko u mnie.
Wielu może być rzemieślnikami, artystami tylko jednostki.

Idę coś posprzątać - tylko czy z tego da się zrobić hobby?

---------- Post dodany o 08:48 ---------- Poprzedni post był o 08:43 ----------

Tyle tylko, że tamte foty nie są moje, a ja te same plenery czasem inaczej widzę i na pewno inaczej wywołuję. A że ktoś kiedyś już je widział i utrwalil, a co mnie to w końcu obchodzi, to jest mój czs, moja radośc i czasem kawalek mojej satysfakcji.

Masz rację.
Z jednym zastrzeżeniem - przyjmując taki tok rozumowania, należy te "moje-swoje" foty zrobić, nacieszyć się ich zrobieniem, potem ewentualnie powiesić na "mojej-swojej" ścianie i tyle. Chyba?
Tylko wtedy galeria może własciwie zniknąć z forum, bo niewielu (ktokolwiek w tym wątku???!) deklaruje inne "dla czego" i "dlaczego" niż własna satysfakcja i radość z obcowania z aparatem.

[diabolique]

Zastanowiłam się tylko czy jedynie ja tak mam, bo jeśli jest nas więcej, to skąd mają się pojawiać w forumowej galerii zdjęcia inne niż poprawne, wymęczone, prawidłowe i nudne, nie do czytania? No skąd?

Ależ w galerii mogą się pojawiać zdjęcia takie, jak pojawiają się dotychczas. Ja akurat nie widzę problemu. A, że nie są wybitne i konkursowe? No to nie są. Ktoś to głośno powie i tyle. Nie muszą przecież takie być i nikt tego nie wymaga.
A skąd wziąć? Oj, przewinęło się na tym forum sporo dobrych nazwisk i mnóstwo naprawdę niesamowitych fotografii. Jednak równanie poziomu w dół przegoniło tychże autorów w inne obszary cyberprzestrzeni
Było, minęło. Nie ma co robić z igły widły.

[dzarro]

To chodzi o to, że nawet w te dni z weną na bogato, nie da się swoich własnych limitów przekroczyć.
Fazy istnieją niezależnie, jednak
próby łamania tych wewnętrznych barier kończą się niezmiennie tak samo - groteskowym upadkiem z wysokości Myślę, że nie tylko u mnie.
Wielu może być rzemieślnikami, artystami tylko jednostki.

Kryzysów twórczych nie przeżywają tylko osoby nietwórcze - więc to co piszesz świadczy o tym, że Twoja "kreatywna kondycja" jest w jak najlepszym porządku.

"Jak wejdziesz między wrony..." i 90% forumowiczów fascynuje się zachodami słońca i portretami w stylu gazetek z Lidla, a ktoś chce koniecznie zintegrować się z grupą(podejrzewam, że jest podstawowa motywacja dla sporej części aktywnych forumowiczów), to nie ma się co dziwić, że z czasem też zaczynają mu się podobać wyłącznie zachody słońca i portrety będące mierną podróbką stylu "15 urodziny Galerii Mokotów" - a z czasem okazuje się, że wszystkie zdjęcia własne stają się bezwiednymi wariacjami na temat dwóch czy trzech motywów.

Dlatego jak sobie cenię postaci takie jak hellbike... Problem w tym, że w roku pojawiają się 2-3 osoby tego rodzaju(optymistycznie licząc), a więc szansa, że zabawią na Forum dłużej i wpłyną na odświeżenie jego oblicza, jest bardzo niewielka.

A co do własnych limitów to jak wiadomo - "wyżej d... nie podskoczysz" ale też "wiara jest jak d... trzeba ją mieć"...

---------- Post dodany o 09:53 ---------- Poprzedni post był o 09:52 ----------

[And.N]

Zastanowiłam się tylko czy jedynie ja tak mam...

Z tym, że tak naprawdę, to chciałabym mieć tylko takie problemy.

Mam podobnie... i też chciałbym mieć tylko takie "problemy"

[TOKIN]

przegoniło tychże autorów w inne obszary cyberprzestrzeni

A gdzie ich pognało? Tak mniej więcej?

---------- Post dodany o 10:26 ---------- Poprzedni post był o 10:16 ----------

"Jak wejdziesz między wrony..." i 90% forumowiczów fascynuje się zachodami słońca i portretami w stylu gazetek z Lidla, a ktoś chce koniecznie zintegrować się z grupą(podejrzewam, że jest podstawowa motywacja dla sporej części aktywnych forumowiczów), to nie ma się co dziwić, że z czasem też zaczynają mu się podobać wyłącznie zachody słońca i portrety będące mierną podróbką stylu "15 urodziny Galerii Mokotów" - a z czasem okazuje się, że wszystkie zdjęcia własne stają się bezwiednymi wariacjami na temat dwóch czy trzech motywów.


---------- Post dodany o 09:53 ---------- Poprzedni post był o 09:52 ----------

To nawet nie chodzi może o usilne próby integracji, to chodzi o cos bardziej podstawowego - o akceptację grupy.
Nie oszukujmy się, człowiek woli być akceptowany niż izolowany. Tak już mamy jako gatunek.
Wstawiając do galerii zdjęcia poprawne, wymęczone i nudne, ale trafiające w "potrzeby estetyczne" odbiorców mamy znacznie większą szansę na zdobycie akceptacji właśnie.
Niby wszyscy podkreślają, że najważniejszy jest fun i własne poczucie, że zdjęcie się autorowi podoba, ale z drugiej strony każdy najmniejszy nawet krok w stronę "eksperymentu", wyjścia poza ramy, schemat i utarte "kanony" kończy się komentarzami, które sprowadzają się do jednego - rób tak jak wcześniej - czyli poprawnie i tylko poprawnie. I znowu - kto z ludzi nie lubi jak go chwalą? No kto? Nie ma takiego. Kto lubi jak go krytykują - nikt. A do tego niewielu ma wystarczający dystans, by znosić słowa krytyki, dla wielu niepochlebny komentarz od razu wywołuje odruch buntu lub ucieczki - zatem czy aby na pewno wszyscy fotografują dla własnej przyjemności, tak jak to z reguły deklarują???
Ja robię zdjęcia, bo lubię, ale także, - bo chciałabym coś nimi powiedzieć - chciałabym, ale nie umiem. Wiem o tym, ale nie potrafię tego zmienić. Ale o tym już było.