To ile wyście tej Beherovki wytrąbili, że tafić nie mogliście?Zamieszczone przez Wieprz
To ile wyście tej Beherovki wytrąbili, że tafić nie mogliście?
Wielu nie zdaje sobie sprawy że niezależnie od modelu aparatu ich zdjęcia będą wyglądały tak samo
Bacherowka Becherowką ,ale jakie wina tam w piwniczkach podają... a jaką śliwowicę pędzą...To ile wyście tej Beherovki wytrąbili, że tafić nie mogliście?
E-M1 Mark II; E-M5 Mark II; E-PM2 IR red+, E-PL5 IR blue; Fuji X-T1; X-M1; garść słoików; Sigma DP2; Hauwei P20 Pro
Chętnie bym do takiej winnej piwniczki zajrzał
The question is, who cares?
Nie ma sprawy - zrobię rozeznanie i coś sie zorganizuje...Chętnie bym do takiej winnej piwniczki zajrzał
E-M1 Mark II; E-M5 Mark II; E-PM2 IR red+, E-PL5 IR blue; Fuji X-T1; X-M1; garść słoików; Sigma DP2; Hauwei P20 Pro
Super
The question is, who cares?
| OlyJedi
Oj tak - śliwowica pierwsza klasa, jak widać poniżej miałem okazję skosztować, we wspaniałych okolicznościach. Pracy przy pielęgnacji winorośli również. Wybaczcie prywatę ale bardzo lubię te zdjęcia. Ich bohaterami są ludzie pracujący na polu, szczególnie sympatyczna, urocza, pracowita i gościnna Anna. Warto było pojechać te zaledwie kilkaset km choćby tylko dla takich sytuacji... Autorem zdjęć, na których jestem ja jest Wieprz. Zacny z niego fotograf i kompan podróży!
18.
19.
20.
21.
22.
23.
24.
25.
26.
Nie mów żeście na SAKSY pojechaliI...?Oj tak - śliwowica pierwsza klasa, jak widać poniżej miałem okazję skosztować, we wspaniałych okolicznościach. Pracy przy pielęgnacji winorośli również
Ta z sakwą to Anna? Zdrowo wyglada, i robotna ...
Przestaję sie dziwić że żadnych różowych i czerwonych firanek nie zauważaliście.
Ostatnio edytowane przez apz ; 18.06.13 o 23:45
E-M1 Mark II; E-M5 Mark II; E-PM2 IR red+, E-PL5 IR blue; Fuji X-T1; X-M1; garść słoików; Sigma DP2; Hauwei P20 Pro
Na razie nie wrzucam zdjęć bo jeszcze przez parę dni będę miał monitor z wbudowanym filtrem zmiękczającym
Wrzucone przez Karola fotografie barwne, dokumentujące przygody agrarno-etanolowo-miłosne, zostały wykonane na północ od Mikulova przy jednym z malowniczych szlaków wijacych się w okolicy tzw. Morawskiego Morza, czyli sztucznego zbiornika wodnego, o którym wspominał sepi 19.
W piekącym słońcu od wielu godzin pokonywaliśmy morderczą trasę trawersującą stromym zboczem. Nie widzieliśmy kozic górskich, co jest dowodem na to, że było ekstremalnie stromo i wszystkie pospadały i się pozabijały. Na śmierć.
Nagle Karol, obdarzony sokolim wzrokiem i najdłuższym obiektywem, wypatrzył stado robotników rolnych. Półnagie muskularne ciała połyskiwały w popołudniowym słońcu pomiędzy krzewami winorośli. Pochyleni nad motykami, w znojnym trudzie wydzierali chwastom skiba po skibie, kolejne hektary żyznej morawskiej ziemi. (A winnica miała tych hektarów 120). Nawet nie zauwazyli gdy Karol zwinny jak puma, raz po raz pewną ręką wciskał spust migawki. Wasilij Zajcew rozpłakałby się ze wstydu gdyby żył, widząc ten stalowy uchwyt dłoni i długą lufę, która ani drgnęła - jak przyspawana do muskularnych ramion.
Wasilij jednak zmarł mnie więcej wtedy, gdy rodziła się Ania. Doskonale widoczna na Olympusowym ekranie HyperCrystal, od razu przykuła uwagę winogronowego paparazzo. Karol, a w ślad za nim ja, pomknął jak gepard przez jakieś pokrzywy i niemiłosiernie poplątane krzaczory. Po chwili znaleźliśmy się pomiędzy motykarzami. Okazało się, że niemal wszyscy są Słowakami, w dodatku mówiącymi łamaną polszczyzną. Karol był w swoim żywiole. Wciąż fotografując nawiązał żywą dyskusję na temat metod pielęgnacji winorośli, efektywnych technik motykowania, sytuacji gospodarczej Słowacji i niereglamentowanego wyrobu destylatów owocowych. Zwłaszcza ten ostatni temat wywołał ożywienie u naszych gospodarzy. W ślad za Anią i jej kaloszami poczłapaliśmy do zielonej przyczepy, w której urządzone było zaplecze socjalno-barowe. Jako kierowca, nie mogłem skosztować śliwowicy, ale jak widać na zdjęciach Karolowi bardzo smakowała. Na tyle, że nie poprzestał na jednym kieliszku.
Byłem pod ogromnym wrażeniem niebywałych umiejętności interpersonalnych mojego towarzysza podróży. Sposób w jaki radził sobie z nawiązywaniem kontaktów z tymi ludźmi, z zachęcaniem ich do pozowania, był niesamowity. Gdybym miał na głowie kapelusz, to z pewnością bym go wtedy uchylił.
dobranoc
przychodzisz do mnie z siekierą, to znaczy że też nie jestem Ci obojętny ...
| OlyJedi
Zajebiste dwa ostatnie zdjęcia - 25 i 26
Na 25 Karol strzela klina, na 26 Anna ? odfajkowuje ilość kolejek
BTW Beherovki. To trochę bliżej mnie. Albo całkiem blisko. Jak się jedzie do Bardejova, to po drodze mijamy właśnie miasto / wieś Becherov, gdzie ten przedni trunek się produkuje
---------- Post dodany o 07:22 ---------- Poprzedni post był o 07:18 ----------
+ 100Na razie nie wrzucam zdjęć bo jeszcze przez parę dni będę miał monitor z wbudowanym filtrem zmiękczającym
Wrzucone przez Karola fotografie barwne, dokumentujące przygody agrarno-etanolowo-miłosne, zostały wykonane na północ od Mikulova przy jednym z malowniczych szlaków wijacych się w okolicy tzw. Morawskiego Morza, czyli sztucznego zbiornika wodnego, o którym wspominał sepi 19.
W piekącym słońcu od wielu godzin pokonywaliśmy morderczą trasę trawersującą stromym zboczem. Nie widzieliśmy kozic górskich, co jest dowodem na to, że było ekstremalnie stromo i wszystkie pospadały i się pozabijały. Na śmierć.
Nagle Karol, obdarzony sokolim wzrokiem i najdłuższym obiektywem, wypatrzył stado robotników rolnych. Półnagie muskularne ciała połyskiwały w popołudniowym słońcu pomiędzy krzewami winorośli. Pochyleni nad motykami, w znojnym trudzie wydzierali chwastom skiba po skibie, kolejne hektary żyznej morawskiej ziemi. (A winnica miała tych hektarów 120). Nawet nie zauwazyli gdy Karol zwinny jak puma, raz po raz pewną ręką wciskał spust migawki. Wasilij Zajcew rozpłakałby się ze wstydu gdyby żył, widząc ten stalowy uchwyt dłoni i długą lufę, która ani drgnęła - jak przyspawana do muskularnych ramion.
Wasilij jednak zmarł mnie więcej wtedy, gdy rodziła się Ania. Doskonale widoczna na Olympusowym ekranie HyperCrystal, od razu przykuła uwagę winogronowego paparazzo. Karol, a w ślad za nim ja, pomknął jak gepard przez jakieś pokrzywy i niemiłosiernie poplątane krzaczory. Po chwili znaleźliśmy się pomiędzy motykarzami. Okazało się, że niemal wszyscy są Słowakami, w dodatku mówiącymi łamaną polszczyzną. Karol był w swoim żywiole. Wciąż fotografując nawiązał żywą dyskusję na temat metod pielęgnacji winorośli, efektywnych technik motykowania, sytuacji gospodarczej Słowacji i niereglamentowanego wyrobu destylatów owocowych. Zwłaszcza ten ostatni temat wywołał ożywienie u naszych gospodarzy. W ślad za Anią i jej kaloszami poczłapaliśmy do zielonej przyczepy, w której urządzone było zaplecze socjalno-barowe. Jako kierowca, nie mogłem skosztować śliwowicy, ale jak widać na zdjęciach Karolowi bardzo smakowała. Na tyle, że nie poprzestał na jednym kieliszku.
Byłem pod ogromnym wrażeniem niebywałych umiejętności interpersonalnych mojego towarzysza podróży. Sposób w jaki radził sobie z nawiązywaniem kontaktów z tymi ludźmi, z zachęcaniem ich do pozowania, był niesamowity. Gdybym miał na głowie kapelusz, to z pewnością bym go wtedy uchylił.
dobranoc
cerkiewki || Beskid Niski || mój wątek || mój drugi wątek|| makro||
Wychodzi się na pole, a nie na dwór o! ||Nadnaczelny Weryfikator TWA i wszystkiego
W moich wątkach można offtopować i grzebać w zdjęciach
Fotki świetne.
Pozdrawiam Was zlotowicze
Uprawnienia umieszczania postów
Odpowiedz z cytatem
