Reportaż

[Sawa]

cześć,

...(choć z błędną interpretacją moich postów )

Saboor, to jak mam interpretować taką twoją odpowiedź na pytanie Diabolique:

Jeśli aparat fotograficzny ma opcję nagrywania video i autor filmu na komputerze wytnie sobie jedną klatkę i zgłosi na konkurs fotograficzny, to będzie to manipulacja lub nadużycie?

A niby dlaczego miałoby to być nadużycie? Ma być Press Photo? No to jest. Technika rejestracji obrazu ta sama(światło) Ot i cała tajemnica wiary.
Wsio.

No jak? wytłumacz mi proszę, żebym przestał błądzić...

Myślę, że Mógłbyś to rozwinąć.

Myślę, że mógłbym, ale chciałbym uczestniczyć w dyskusji, nie monologu, i liczę na innych.
Za to swoimi wywodami zbaczam od definicji stricte - czy to reportaż, czy reportaż-dokument, czy relacja z wydarzenia, czy reportaż-esej, czy... i liczę, że ktoś mnie naprostuje... naprowadzi ku oświeceniu w formie/ramie/definicji.

pozdrawiam,

[Saboor]

cześć,
Saboor, to jak mam interpretować taką twoją odpowiedź na pytanie Diabolique: /.../
pozdrawiam,

Bardzo proszę, moja wypowiedź odnosiła się do tego, czy wycięcie klatki z filmu i zaprezentowanie jej na WPF to nadużycie czy nie, i
odpowiedziałem: nie.
I tego będę się trzymał, jeżeli ta klatka nie uległa nazwijmy to: "modyfikacji" i zasady WPF dopuszczają taki "myk" - jak najbardziej powinna zostać
dopuszczona.
Rozumiem, że praca złożona ma być: dokumentem a ta klatka nim jest. Przedstawia(wnioskuję z postu Diabła) jakieś zdarzenie i jeżeli
nie jest ono reżyserowane, będzie dokumentem.
Czy coś jeszcze? Aa tak, mam nadzieję, że bardziej kompetentne ode mnie osoby, zajmujące się fotoreportażem i dokumentem zabiorą głos.
P.S.
Definicję traktuję jako punkt wyjścia, w zrozumieniu tematu ot choćby dla takiego dyletanta jak ja.

[Sawa]

czesc,

...czy wycięcie klatki z filmu i zaprezentowanie jej na WPF to nadużycie czy nie, i odpowiedziałem: nie.

Ja raczej miałem na myśli tę część wypowiedzi:

Technika rejestracji obrazu ta sama(światło) Ot i cała tajemnica wiary.

Ale zrozumiałem swój bład. Dzięki.
Może zatem o przykładzie/przykładach?

pozdrawiam,

[diabolique]

(...) niestety, czasami są rzeczy tak prozaiczne jak barierki, i zoom w nogach z 35mm trafia do torby na rzecz 70-200. Nie ma zmiłuj - jeśli jest to wydarzenie jednorazowe, nie podejdziesz jeśli nie możesz.

Szczęście sprzyja przygotowanym. Mój sposób na reportaż, który na własny użytek nazywam "wydarzeniówką" jest prosty - przychodzę na miejsce godzinę wcześniej. (---- wycięto wcześniejszy tekst ----)
Nie zdarzyło mi się, by ten plan zawiódł kiedykolwiek. Rozmowa z ludźmi, zamiast chamskiego wymachiwania legitymacją i powoływanie się na wpływy zawsze da dobre rezultaty. Na palcach jednej ręki pewnie można policzyć ludzi, których ochrona wpuści za plecy Jarosława, ale jak wydać na załączonym obrazku, da się...



A dalej czysto teoretycznie - jeśli nie mogę podejść i zrobić zdjęcia 35mm to biorę manatki i idę do domu. Nie potrzebuję zdjęć zrobionych zza barierki, zrobi je kilkunastu innych fotografów wysłanych przez lokalne mediai masa uczestników komóreczkami. Po co robić to samo? Kto to będzie chciał oglądać?
(inna rzecz, że obecnie mam TYLKO obiektyw 35mm, więc nie mogę sobie po prostu wyjąć z torby teleobiektywu i popstrykać byle czego "żeby było". Pozyczyć też nie ma od kogo, bo nikt ze znajomych nie ma żadnego szkła, które da się przykręcić do tego korpusu. To motywuje do pomysłowości

[Sawa]

Cześć,

Szczęście sprzyja przygotowanym. Mój sposób na reportaż, który na własny użytek nazywam "wydarzeniówką" jest prosty - przychodzę na miejsce godzinę wcześniej.
Nie zdarzyło mi się, by ten plan zawiódł kiedykolwiek. Rozmowa z ludźmi, zamiast chamskiego wymachiwania legitymacją i powoływanie się na wpływy zawsze da dobre rezultaty.

To zdecydowanie dobra rada, jak w każdym zamierzeniu - jeśli chcesz, żeby się udało, to powinieneś się przygotować, a właściwa postawa i relacje z ludźmi ułatwiają wiele tematów. Przykład również bardzo zacny,w końcu konkret, ciekawe zdjęcie, z bogatą treścią, gdzie widzimy lidera jednej z wiodących partii nw polskiej polityce otoczonego nie - jak się powszechnie uważa-' moherowymi beretami', również nie kibolami, lecz bardzo grzeczną, ułożoną, zasłuchaną w słowa lidera młodzieżą. I wszystko w jednym kadrze - w którym też daje do myślenia, czy widzów było tak dużo, że akurat młodzież siedzi za jego plecami, czy akurat tak przypadły określone sektory, czy może mównica obraca się w centrum jakiejś sali.

A dalej czysto teoretycznie - jeśli nie mogę podejść i zrobić zdjęcia 35mm to biorę manatki i idę do domu.

Czysto teoretycznie [a i w żartobliwym zabarwieniu] to brzmi jak 'Nicea albo śmierć'.
Oczywiście rozumiem, że 35mm to twój (jedyny, z racji przemyślanej decyzji jak i posiadanej konfiguracji sprzętowej) sposób na reportaż, poparty praktyką, ale też osobiście jestem przekonany, że nie jest to jedyny sposób na ciekawe zarejestrowanie rzeczywistości i nadanie jej 'narracji'.
Reportaż czy esej można napisać gęsim piórem jak i wykuć dłutem w kamiennych tablicach, pewnie w którymś przypadku będzie się trzeba więcej napracować, ale nie oznacza to, że jest to niemożliwe. Podobnie postrzegam to w fotografii. Możesz posługiwać się finezją w obrazie stosując również inne narzędzia.

Wspominasz o jednakowych zdjęciach robionych przez wszystkich - nie zgodzę się z takim postawieniem sprawy, gdyż nawet jeśli kadry będą podobne, mogą nieść inne treści czy emocje - jakże niezbędne w fotografii ludzi - decyduje moment, nie tylko typ obiektywu, kontekst, wielowymiarowość, tło czy bycie przed czy za barierkami.

Kto będzie chciał oglądać - to zdaje się najciekawsze pytanie - i chyba Dzarro, w jakiś - [w moim pokrętnym rozumieniu ] - sposób uczestniczył już w odpowiedzi nazywając 'narrację', 'temat', 'historię' pustymi fetyszami, zaś fotoreportaż jako kierowany do odbiorcy typu bywalcy galerii, koneserów fotografii - a nie do czytelników wielkonakładowych magazynów ilustrowanych - więc bazując na tym zdaniu - większą oglądalność osiągną zdjęcia zza barierki, niż wysublimowany fotoreportaż zrobiony 35mm... Czy taka jest 'bolesna prawda'?

refleksyjnie pozdrawiam

[diabolique]

Oczywiście rozumiem, że 35mm to twój (jedyny, z racji przemyślanej decyzji jak i posiadanej konfiguracji sprzętowej) sposób na reportaż, poparty praktyką, ale też osobiście jestem przekonany, że nie jest to jedyny sposób na ciekawe zarejestrowanie rzeczywistości i nadanie jej 'narracji'.

Można zrobić wszystkim? Możliwe, nie mówię, że nie. Sęk w tym, że zrobienie dobrego reportażu opiera się nie na sprzęcie, a głównie na otwartych oczach. Pamiętaj, że zmieniając obiektywy, patrząc na wyświetlacz, grzebiąc w ustawieniach menu nie patrzysz jednocześnie na to co się wokół dzieje. Ile w ten sposób ci umyka? Dlatego lepiej bazować na jednych ustawieniach i skupić się na kadrowaniu a nie dylematach "czym ja mógłbym to zrobić".
Druga sprawa - teleobiektyw ma konkretne zastosowania - sport, dzika przyroda itp. ale jest zasadniczo bezużyteczny w reportażu. Chcąc zrobić dobry reportaż - a myślę, że o takim tu mówimy - musisz podejść do ludzi, nawiązać z nimi kontakt, poznać okoliczności i kontekst wydarzeń. Nie wiedząc i nie rozumiejąc co się dzieje lub dlaczego tak się dzieje zrobisz płytkie, pobieżne zdjęcia, albo co gorsza niewłaściwie zinterpretujesz sytuację.
Podsumowując - jeśli boisz się podejść do ludzi na metr czy dwa powinieneś dać sobie spokój z reportażem.

---------- Post dodany o 17:13 ---------- Poprzedni post był o 17:12 ----------

Przykład również bardzo zacny,w końcu konkret, ciekawe zdjęcie, z bogatą treścią, gdzie widzimy lidera jednej z wiodących partii nw polskiej polityce otoczonego nie - jak się powszechnie uważa-' moherowymi beretami', również nie kibolami, lecz bardzo grzeczną, ułożoną, zasłuchaną w słowa lidera młodzieżą.

W tym przypadku akurat chciałem pokazać, że ten koleś czający się z tyłu to ja To dowód na to, że można być blisko a jednocześnie dyskretnie
To jest moja metoda na reportaż - być tam, gdzie nie ma innego fotografa.

EDIT:
Mój kadr wyglądał tak. Sądzę, że mówi trochę więcej, ale to subiektywne spojrzenie.

Załącznik 82414

[pers]

No ale standardowym zoomem da się bo też nic nie rozprasza, a jak cos się zacznie dziać trochę dalej to można szybko zmienić ogniskową. Moim zdaniem to wszystko zależy od osoby, jej przyzwyczajeń, osobowości i tego czego dotyczy reportaż. Przecież nawet robiac streetowy reportaż czesto lepszy od 35mm bedzie 21mm (na przykład waskie uliczki, wieżowce). W innych wypadkach lepsze byc może 50mm, a w jeszcze innych zoom pokrywający te ogniskowe.

Co do tego bycia tam gdzie nie ma inych to zrobiłeś jakeś ciekawe zdjęcia za plecami prezesa? Nie pytam złosliwie tylko jestem ciekawy.

Sawa - za plecami polityków czesto stoją młodzieżówki - ja tam czesto widziałem w TV Kaczyńskiego otoczonego młodzieżą albo przemawiającego tak jak to pokazal diabolique. Raz to nawet w przeczkolu chyba konferencje uządzili

[diabolique]

Przecież nawet robiac streetowy reportaż czesto lepszy od 35mm bedzie 21mm (na przykład waskie uliczki, wieżowce).

Szczerze? Znam tylko jedną osobę umiejętnie stosującą tak szeroką ogniskową i jest to bikeart. Zakomponować z głową i bez zbędnych elementów kadr to naprawdę sztuka. Ja tego nie potrafię, zawsze mam za dużo śmieci nic nie wnoszących do historii.

Co do tego bycia tam gdzie nie ma inych to zrobiłeś jakeś ciekawe zdjęcia za plecami prezesa? Nie pytam złosliwie tylko jestem ciekawy.

Własnie edytowałem wpis

[pers]

Dzieki. Tym zdjęciem chyba rozwiałeś nadzieje Sawy co do "otoczenia prezesa młodzieżą"

[aga_piet]

Po przeczytaniu ostatnich postów dość klarowny robi się obraz reportażu "z oka cyklonu" - bliskość, skupienie, niemyślenie o sprzęcie, pomysł na miejsce inne niż reszta paparazzich z aparatami i komórkami.
A co z reportażem "tylko naszym" - wspomniany szpital, wyjazd na mecz podwyższonego ryzyka, opowieść o dziewczynach trenujących hip-hop? Teoretycznie mam więcej czasu - kusi mnie zmiana planu, głębi, zaczynam kombinować. Na pewno trudniej o zachowanie spójności ale czy w takiej sytuacji ta jedna stałka nie za bardzo mnie ogranicza? Może to bardziej kwestia pomysłu?
Pytam zupełnie retorycznie - nie mam doświadczenia w reportażu a nie ukrywam, że forma mi bliska mentalnie.