Ciekawe muzea

[Operator]

Muzeum Polskiej Techniki Wojskowej znajduje się na terenie Fortu Czerniakowskiego w Warszawie i jest oddziałem stołecznego Muzeum Wojska Polskiego. Ekspozycja jest dość bogata i zróżnicowana. Obejmuje ona różnorodne pojazdy : czołgi, działa samobieżne, transportery opancerzone, wyrzutnie rakiet taktycznych, wojskowe ciężarówki, uzbrojenie artyleryjskie przeciwpancerne i przeciwlotnicze, zarówno samobieżne jak i holowane, a także samoloty i śmigłowce. Na szczególną uwagę zasługują też radary, tak stacjonarne jak i posadowione na najróżniejszych nośnikach holowanych i samobieżnych. Ważną informacją dla zwiedzających jest to, że wstęp oraz fotografowanie jest bezpłatne. Aby nie zamieszczać zbyt wielu zdjęć na raz postanowiłem podzielić moją prezentację na kilka części rozpoczynając od broni przeciwlotniczej.

37mm wz.39 61-K (ZP-39) ten typ armaty wzorowany był na szwedzkiej konstrukcji Boforsa. Opracowano ją w ZSRR w okresie międzywojennym, a na uzbrojenie weszła w 1939 roku. Sprzęt był produkowany w różnych odmianach : jednolufowej i dwulufowej oraz na różnych nośnikach kołowych i gąsienicowych. Występowała także wersja morska W-11M. Po wojnie produkcję tych armat w Polsce podjęła Huta Stalowa Wola, a w Chinach zakłady NORINCO. Eksport prócz krajów Układu Warszawskiego obejmował też wiele innych min. azjatyckich i afrykańskich.



100mm wz.49 KS-19 armata powstała w 1947 roku (seria testowa), a rok później przyjęto ją na uzbrojenie armii sowieckiej. Była typem przystosowanym do holowania przez gąsienicowe ciągniki artyleryjskie między innymi : AT-T, AT-S, lub też samochody ciężarowe takie jak KrAZ 214, czy KrAZ 255B. Armaty te występowały w kilku odmianach po modernizacjach. Była to dosyć popularna broń używana w ponad 20 krajach świata, także i u nas.



ZSU-57-2 to samobieżna armata plot. Na uzbrojenie armii ZSRR weszła w 1955 roku, a pierwsza publiczna prezentacja odbyła się w 1958 podczas moskiewskiej defilady. Podwozie pojazdu bazowało na czołgu T-54, które zmodyfikowano do tego celu min. usuwając parę kół nośnych i adaptując odpowiednio kadłub. Uzbrojenie stanowiły dwie armaty kalibru 57mm S-68, które były rozwinięciem holowanych armat S-60. Co interesujące działka nie były zamienne, gdyż konstrukcja jednego stanowiła zwierciadlane odbicie drugiego. Ten typ uzbrojenia produkowano stosunkowo krótko bo do 1960 roku - zostało wyparte przez ZSU-23-4. ZSRR eksportował te armaty poza ''bratnimi krajami'' (w tym Polską) min. do Finlandii, Iraku, Iranu, czy Mozambiku.



ZSU-23-4 Szyłka (rzeka w Rosji) była następcą poprzednio opisanego pojazdu. Jest to jedno z pierwszych w świecie autonomicznych artyleryjskich samobieżnych zestawów plot. krótkiego zasięgu. Opracowano je w latach 1957-1961 w ZSRR. Podwozie tego pojazdu (nośnik GM-575) zunifikowane było z takimi konstrukcjami jak chociażby lekki czołg pływający PT-76, transporter opancerzony BTR-50, działo samobieżne ASU-85, czy rakietowy zestaw plot. 2K12 Kub. Część artyleryjską zestawu tworzą 4 sprzężone armaty 23mm 2A7 stanowiące moduł AZP-23 Amur. Szyłka doczekała się wielu modernizacji przeprowadzanych przez różne kraje, także i Polskę (ZSU-23-4MP Biała). Jako że był to o wiele bardziej udany zestaw od poprzednika eksportowano go do kilkudziesięciu państw na kilku kontynentach. W niektórych używany jest jeszcze obecnie.

[Operator]

Muzeum Polskiej Techniki Wojskowej w Warszawie - uzbrojenie artyleryjskie.

100mm armata polowa wz.44 BS-3 jest sowieckim przeciwpancernym działem holowanym nad którym prace rozpoczęto w 1943, a rok później rozpoczęła się produkcja seryjna trwająca do 1951. Konstrukcja była na tyle udana, że używano jej aż do rozpadu ZSRR (rok 1991), a w latach późniejszych przez kraje WNP oraz inne państwa. W Polsce ten typ armaty został wycofany z uzbrojenia w drugiej połowie lat 80-tych (część z nich odsprzedano do krajów Bliskiego Wschodu). Ciekawostką jest fakt, że w ZSRR BS-3 była przystosowana do wystrzeliwania przeciwpancernych rakiet kierowanych 9M117 będących uzbrojeniem zestawów 9K116 Bastion, oprócz nich używano oczywiście także standardowej amunicji tj. pocisków odłamkowo-burzących i ppanc. (kumulacyjnych oraz podkalibrowych). Armaty były holowane zarówno przez gąsienicowe ciągniki artyleryjskie np. JA-12, AT-L lub ciężarówki ZIS-151.



152mm haubicoarmata wz.37 MŁ-20 podobnie jak wyżej opisana armata była także uzbrojeniem holowanym. Została opracowana w 1936, a w roku następnym przyjęta na wyposażenie Armii Czerwonej. W wersji MŁ-20S była uzbrojeniem dział samobieżnych SU-152 oraz ISU-152. Podczas II Wojny Światowej haubicoarmaty te służyły Armii Radzieckiej praktycznie na wszystkich frontach. Wykorzystywały je także wojska fińskie i niemieckie jako sprzęt zdobyczny pod zmienionymi oznaczeniami. LWP (Ludowe Wojsko Polskie) używało tych armat od roku 1943. Kolejne lata przyniosły wzrost ich liczby w naszej armii aż do 430 sztuk w 1952. W Polsce etatowymi holownikami MŁ-20 były ciągniki gąsienicowe Mazur D-350, a w późniejszym okresie ATS-59G. O tym jak bardzo jest to długowieczny sprzęt niech świadczy to, iż zmodernizowana wersja wz.37/85 (z poniższego zdjęcia) nadal znajduje się na stanie Wojska Polskiego!



160mm ciężki moździerz wz.43 MT-13 zaczęto opracowywać w 1942. Projekt ukończono w roku następnym, a do uzbrojenia radzieckiej armii wszedł w 1944. Produkował go zakład nr 535 z Tuły (europejska część byłego ZSRR). Po zakończeniu wojny moździerz poddano dość istotnej modernizacji między innymi wydłużając lufę, zmieniając jej rygiel, a także wprowadzając zabezpieczenie przed przypadkowym oddaniem strzału przy niedomkniętym zamku. Tak zmodernizowana wersja otrzymała oznaczenie M-160 i w odróżnieniu od poprzednika nie była używana przez nasze wojsko. LWP eksploatowało MT-13 w latach 1944-1945. Oba typy moździerzy posiadały widoczny na fotografii uchwyt umożliwiający holowanie.

[Operator]

Muzeum Polskiej Techniki Wojskowej w Warszawie - działa samobieżne.

ASU-85 było zaprojektowane specjalnie dla wojsk powietrznodesantowych. Konstrukcja powstała w latach 1959-66. Była ona częściowo zunifikowana z lekkim czołgiem pływającym PT-76 (zawieszenie, koła nośne, gąsienice i napęd). W odróżnieniu od niego nie było ono jednakże przystosowane do pływania, przyczyną była o 1,5 tony większa masa. Uzbrojeniem głównym była 85mm armata 2A15 (D-70) uzupełniona dwoma karabinami maszynowymi : 14,5mm DSzK oraz 7,62mm SGMT. Pojazd mógł być transportowany samolotami An-12 i An-22. Ze względu na niewystarczające opancerzenie, niską szybkostrzelność armaty i wysokie koszty utrzymania działa te zostały dosyć szybko u nas wycofane z eksploatacji w 1976 roku. W krajach byłego ZSRR używano ich do roku 1993. Ten typ uzbrojenia jest dziś prawdziwym unikatem, gdyż prócz ZSRR był użytkowany w niewielkiej ilości tylko przez NRD i Polskę.



ISU-152 jest ciężkim działem pancernym z okresu II Wojny Światowej. Było rozwinięciem swego poprzednika SU-152 bazującego na czołgu KW-1s. Przy jego projektowaniu zadecydowano, że lepszym rozwiązaniem będzie adaptowanie do tego celu czołgu IS-2. W 1943 roku po pomyślnych próbach skierowano je do produkcji seryjnej, która trwała do 1947. Uzbrojenie zasadnicze stanowiła 152,4mm haubica wz.37 ML-20S, będąca odmianą haubicoarmaty holowanej ML-20 i uzupełniona 12,7mm karabinem maszynowym DSzK. W toku produkcji powstało kilka wersji tego pojazdu obejmujących takie zmiany jak : zastąpienie haubicy działem BL-8, poprawa opancerzenia, użycie elementów czołgu IS-3, dodanie noktowizora, czy wymiana silnika na jednostkę napędową czołgu T-54. W Polsce działa te były w użyciu do lat 60-tych, zaś w ZSRR do 1974 roku.



M107 to amerykańska samobieżna armata polowa uzbrojona w 175mm działo M113/M113A1. W 1961 roku powstały prototypy i rozpoczęto seryjną produkcję, która odbywała się w trzech fabrykach na terenie USA. Do uzbrojenia US Army sprzęt wszedł rok później. Użytkowany był również przez oddziały USMC (Marines). W niektórych krajach eksploatowano ten sprzęt do roku 2010. Eksport obejmował takie kraje jak np. RFN, Izrael, Iran, czy Turcję. W Grecji M107 przekonstruowano w M110A2 wymieniając między innymi armatę na 203mm haubicę (M110 korzystała z tego samego nośnika co poprzednik). Na bazie M107 opracowany został wóz zabezpieczenia technicznego M578 (G309). Najczęściej po wycofaniu dział z eksploatacji przerabiano je na ten właśnie pojazd. Fotografia przedstawia jedyny w Polsce egzemplarz tego działa.

[Operator]

Muzeum Polskiej Techniki Wojskowej w Warszawie - czołgi.

T-34/85 był ulepszoną wersją czołgu średniego T-34/76. Produkowano go od 1944-1958 w ZSRR, Czechosłowacji i Polsce. Wytworzono ponad 84000 sztuk obu typów (wszystkie wersje), co jak na ten rodzaj sprzętu jest liczbą wręcz astronomiczną. Uzbrojenie zmodyfikowango modelu stanowiła 85mm armata wz.44 ZIS-S-53 (pierwsze wersje miały działa wz.43 D-5T tego samego kalibru). Zabudowano ją w całkowicie przeprojektowanej wieży, którą powiększono tak by mogła pomieścić 3 osobową obsługę (poprzednik posiadał wieżę 2 osobową). Cała załoga liczyła teraz 5 osób. Uzbrojenie uzupełniały 2 karabiny maszynowe 7,62mm DTM. Na przestrzeni kilkunastu lat produkcji tego typu pojawiło się wiele modernizacji i ulepszeń konstrukcyjnych min. wprowadzenie peryskopu obserwacyjnego, drążków skrętnych w zawieszeniu, innych rodzajów stali pancernej, nowszych radiostacji itp. Czołgi te były także bazą dla innych pojazdów jak np. działa samobieżne : SU-85, SU-100, SU-122, czy wozów zabezpieczenia technicznego. Syria i Egipt przebudowywały T-34 na haubice samobieżne kal. 122mm, a Chiny stworzyły przy jego wykorzystaniu zestaw plot. Typ-63 z 37mm działkami (to samo oznaczenie posiadało jeszcze kilka innych wzorów uzbrojenia w tym kraju). Jeśli chodzi o bardziej nietypowe wersje czołgu, to należy jeszcze wspomnieć o dwóch modelch : OT-34/85 uzbrojonego w miotacz ognia i PT-1 wyposażonego w trał przeciwminowy. W Polsce licencyjną produkcję realizowały Zakłady Mechaniczne Łabędy, w których odbywał się montaż końcowy (armaty i napęd produkowano w innych fabrykach), natomiast modernizacje przeprowadzały Zakłady Mechaniczne z Siemianowic Śląskich. Czołgi tego typu zostały u nas wycofane ostatecznie dopiero w 1986 roku. T-34 jest jednym z najbardziej znanych pojazdów pancernych świata, narosło wokół niego z czasem wiele mitów i legend. Z całą pewnością jednak można zaliczyć go w poczet największych ikon uzbrojenia II Wojny Światowej.



T-55AM to rosyjski pierwowzór polskiej modernizacji tego czołgu nazwanej T-55AM Merida (oznaczenie pochodzi od systemu kierowania ogniem). Nie należy zatem mylić go z tamtą maszyną, gdyż egzemplarz ze zdjęcia jest jedynym tego typu pojazdem w naszym kraju. Powstał on w 1981 roku. W stosunku do poprzedniej wersji model ten otrzymał : dodatkowe opancerzenie kadłuba i wieży, ekrany przeciwkumulacyjne, mocniejszy o 40 KM silnik W-55U, nowy system kierowania ogniem Wołna, dalmierz laserowy KTD-2, przelicznik balistyczny BW-62, celownik TSzSM-32PW, stabilizator armaty Cyklon M1, radiostację R-173/R-173P, wyrzutnie granatów dymnych 902B Tucza. Taka jak w poprzedniku była 100mm armata D-10T2S, część wozów była wyposażona w 12,7mm karabin DSzKM. Modernizacja do standardu T-55AM-1 obejmowała wymianę jednostki napędowej na silnik W-46-5M. Inne wersje T-55 to : czołg dowódczy (z przyrostkami w nazwie AD1/AD2) i czołg saperski T-55AMS. Oprócz tego na bazie tych maszyn powstało kilka wariantów mostów towarzyszących serii BLG-67 (opracowane wspólnie przez NRD i Polskę), wozy zabezpieczenia technicznego WZT-1 opierające się na radzieckich ciągnikach ewakuacyjnych BTS-2 oraz WZT-2 będące już całkowicie polską konstrukcją. W naszym kraju czołgi T-55AM Merida wycofano z eksploatacji na przełomie XX i XXI wieku.



PT-76 jest lekkim czołgiem pływającym opracowanym w 1950, przyjętym na wyposażenie armii ZSRR w roku 1958 i używanym do roku 1967. W Polsce pojawił się on na przełomie lat 1957-58, a wycofany został w 1989 roku. Pojazd zbudowano na uniwersalnym nośniku GM-575, uzbrojono go w 76mm armatę D-56T, którą z czasem zastąpiono wersją D-56TM (2-komorowy hamulec wylotowy i przedmuchiwacz lufy), a w końcu D-56TS posiadającą stabilizator. Dodatkowo wóz posiadał 7,62mm karabin SGMT zastępowany od 1967 karabinem PKT o tym samym kalibrze. Standardowo czołgi te wyposażano w układy ochrony przed bronią ABC (atomową, biologiczną i chemiczną). Jak opisywałem już przy ZSU-23-4 nośnik GM-575 posłużył do skonstruowania wielu innych pojazdów min. nie wymienionych przeze mnie wcześniej wozów zabezpieczenia technicznego MTP, MTR, MTK, transportera TOPAS, czy też dwóch wyrzutni rakiet taktycznych : 2P2 zestawu 2K1 Mars i 2P16 zestawu 2K6 Luna. W Chinach na bazie PT-76 skonstruowano czołg o tym samym przeznaczeniu, a mianowicie Typ-63 zastąpiony w późniejszym okresie kolejną wersją - Typ-63A.

[jackowlew]

Muzeum czołgów Kubinka.
1

2

3

[Operator]

Dzięki za foty jackowlew! W tej wrzutce najciekawszy i bardzo rzadki (na świecie ocalały tylko 2 egzemplarze) jest T-50, który niestety częściowo przesłania wczesna wersja T-34/76. Mam małą uwagę : czołgi IS-2 oraz T-34 są tak znane i powszechne, że nie warto zaprzątać sobie nimi głowy. W tym muzeum najciekawsze i najrzadsze są rosyjskie prototypy, które znajdują się pod dachem. Wspominałeś, iż masz sfocone wszystko, więc mógłbyś wrzucić właśnie zdjęcia tych pojazdów. Poza tym niezwykle interesujący jest też pawilon prezentujący mało znane wozy pancerne z innych krajów np. japońskie, czy włoskie. Jeszcze jedna drobnostka - dobrze byłoby napisać co dana fotografia przedstawia (nie wszyscy zaglądający tutaj są ekspertami). Czekam z zainteresowaniem na dalszy ciąg!

[jackowlew]

Dzięki za foty jackowlew! W tej wrzutce najciekawszy i bardzo rzadki (na świecie ocalały tylko 2 egzemplarze) jest T-50, który niestety częściowo przesłania wczesna wersja T-34/76. Mam małą uwagę : czołgi IS-2 oraz T-34 są tak znane i powszechne, że nie warto zaprzątać sobie nimi głowy. W tym muzeum najciekawsze i najrzadsze są rosyjskie prototypy, które znajdują się pod dachem. Wspominałeś, iż masz sfocone wszystko, więc mógłbyś wrzucić właśnie zdjęcia tych pojazdów. Poza tym niezwykle interesujący jest też pawilon prezentujący mało znane wozy pancerne z innych krajów np. japońskie, czy włoskie. Jeszcze jedna drobnostka - dobrze byłoby napisać co dana fotografia przedstawia (nie wszyscy zaglądający tutaj są ekspertami). Czekam z zainteresowaniem na dalszy ciąg!

Oczywiście zdjęcia będę dodawał sukcesywnie i po kolej jak zwiedzałem a właściwie biegałem po muzeum blokuje mnie kwesta obrobienia zdjęć ale sukcesywnie po kilka sztuk dziennie na pewno powieszę.Co do opisu jaki obiekt jest na zdjęciu to nie mam zielonego pojęcia wiem że czołg,więc będziesz musiał co nieco opisać to się dowiem,aa był z nami przewodnik ale oni z przewodnikiem zwiedzili jeden pawilon więc nie zrobił bym tylu zdjęć.

[jackowlew]

Kolejna porcja czołgów z Kubinki.
4

5

6

[kon]

Skansen Architektury Zachodniej Ukrainy we Lwowie na Krzywczysach.

[ronin75]

Muzeum czołgów Kubinka.

Kolejna porcja czołgów z Kubinki.

Jackowlew, chwała Ci za fotki z Kubinki , ale czy można by było prosić w miarę możliwości o opis zdjęć. Są pewnie na Forum ludzie, którzy pancerkę mają w małym palcu (vide Operator), ale są też i tacy, którzy wiedzą, że gdzieś dzwonili, albo wcale....