Ciekawe muzea

[Operator]

Pora odkurzyć wątek. Tym razem zaprezentuję co ciekawsze eksponaty z Muzeum Motoryzacji w Warszawie będącym oddziałem stołecznego Muzeum Techniki.

Ford T jest jedną z legend motoryzacji. W okresie od 1908 do 1927 roku wyprodukowano ponad 15000000 tych samochodów, co było astronomiczną na owe czasy liczbą. Było to zasługą min. wprowadzenia taśmy montażowej, zmiany organizacji pracy oraz standaryzacji podzespołów (części zamienne). Jeden z mitów dotyczących tego modelu głosił, że był on wytwarzany tylko w kolorze czarnym - co nie jest prawdą. Auto miało wiele odmian nadwozia : otwarte, zamknięte, 2 i 4 drzwiowe, występowało także jako furgon i ciężarówka z różnorakimi zabudowami. Do niebywałego sukcesu tego pojazdu przyczyniło się kilka rzeczy : prosta solidna konstrukcja, duża trwałość i niezawodność, a także stosunkowo niska cena. Henry Ford chciał żeby na ten samochód było stać jak największe grono potencjalnych odbiorców.



Polski Fiat 621L był wytwarzany na włoskiej licencji w Państwowych Zakładach Inżynierii od 1935 do 1939 roku. Pojazd był budowany w dwóch odmianach : lżejszej L oraz cięższej - R. Na bazie tej drugiej wytwarzano go też w wersji autobusu. Powstało wiele różnorodnych zabudów tak cywilnych jak i wojskowych : wóz strażacki, sanitarka, warsztat polowy, wóz dowodzenia itp. Na bazie modelu L stworzony został także na potrzeby wojska półgąsienicowy ciągnik artyleryjski C4P, którego produkcja trwała do roku 1938 w Czechowicach (obecnie gmina Ursus).



Adler Trumpf Junior był produkowany od 1934 do 1941 roku w niemieckich zakładach Adlerwerke vorm. H. Kleyer AG we Frankfurcie nad Menem. Samochód miał kilka odmian dwu lub czterodrzwiowego nadwozia : limuzyna, kabriolet czy też roadster. Firma Adler była jednym z pionierów stosowania w samochodach przedniego napędu (opisywany model). Oprócz fabryki w Niemczech produkcja odbywała się również w Austrii, między innymi na potrzeby armii. Ciekawostkę stanowi fakt, że prócz samochodów zakłady produkowały także skutery, rowery oraz od początku swego istnienia - maszyny do pisania.



Polonez 2500 Racing (Stratopolonez) - jedyny egzemplarz tego samochodu powstał w 1978 roku na bazie rozbitej w jednym z rajdów Lancii Stratos, z której przejęto ocalałe elementy : ramę, zawieszenie, silnik, układ przeniesienia napędu itp. Konstrukcja tej maszyny niewiele miała wspólnego poza wyglądem zewnętrznym ze zwykłym Polonezem ; centralnie umieszczony silnik ze skrzynią biegów, zmienione wnętrze, poszerzone tylne koła, czy chyba największe kuriozum - elementy układu chłodzenia zapożyczone wprost z ciężarówki Star! Auto mimo bardzo trudnego prowadzenia brało udział także z sukcesami w zawodach sportowych aż do roku 1985, po czym zostało przekazane w kompletnym stanie do Muzeum Techniki w Warszawie.

[apaziews]

Dzięki za obszerny opis. Bez niego przynajmniej dla mnie były by to tylko poprostu ładne zdjęcia, a tak można poznać i historię uchwyconych obiektów.

[Operator]

Muzeum PRL-u w Rudzie Śląskiej jest zlokalizowane na terenie niegdysiejszego PGR-u, ktory przed II Wojną Światową był folwarkiem noszącym nazwę : ''Dwór Nowa Ruda''. Na terenie obiektu jest kilka ekspozycji zarówno plenerowych, jak i pod dachem. Znajdują się tam między innymi pomniki (lub ich fragmenty), pojazdy, wyposażenie mieszkań z ówczesnej epoki, plakaty, fotografie, odznaczenia itp. W osobnym budynku mieści się tzw. Izba Pamięci Narodowej, w której można obejrzeć skromną kolekcję różnorakich militariów oraz polskie filmy wojenne. Dodatkową atrakcją towarzyszącą zwiedzającym są propagandowe szlagiery z epoki emitowane z głośników.
Oto kilka co bardziej interesujących moim zdaniem zdjęć z tej ciekawej placówki.

FSC Lublin-51 był licencyjną wersją rosyjskiego samochodu GAZ-51 produkowaną w latach 1951-1959 przez Fabrykę Samochodów Ciężarowych w Lublinie. Podstawową skrzyniową wersję pojazdu uzupełniały też inne zabudowy takie jak np. sanitarka, warsztat naprawczy, wóz pożarniczy, kino objazdowe i inne. Ciężarówki te były także wykorzystywane w wojsku. Zakup licencji na ten pojazd był spowodowany wyłącznie decyzją polityczną - w tym samym czasie w produkcji był Star 20, mający większą ładowność i nowocześniejszą konstrukcję.



Moskwicz 400 był bezlicencyjną kopią samochodu Opel Kadett K38, wytwarzaną przez MZMA w Moskwie od 1946 do 1954 roku. Wyboru akurat tej konstrukcji dokonał rzekomo sam Stalin, mimo że w latach 1940-1941 produkowano w ZSRR pojazd tej samej klasy : KIM-10-50, który z kolei wzorowany był na brytyjskim Fordzie Prefect. Moskwicze występowały w trzech wersjach nadwozia : 4-drzwiowy sedan modele 400-420/400-421, 3-drzwiowy furgon model 422 oraz kabriolet model 400-420A. Opracowano także prototyp 5-drzwiowego nadwozia kombi, które jednak nie weszło do produkcji. Pojazdy te eksportowano min. do Polski, Finlandii i Chin.



ZZR Komar 231B produkowano w bydgoskich Zjednoczonych Zakładach Rowerowych od 1962 do 1963 roku. Oprócz wersji 231B równolegle występował model 231, który różnił się tylko detalami. Silniki do tych motorowerów powstawały w Zakładach Metalowych ''Dezamet'' w Nowej Dębie. Ciekawostkę stanowi fakt eksportu tych jednośladów do krajów zachodnich min. na rynki : niemiecki, szwedzki, brytyjski czy holenderski. W 1971 roku nazwę fabryki wytwarzającej późniejsze wersje Komarów zmieniono na ''Predom-Romet''.



Kiosk ''Ruch-u'', w którym znajdują się oryginalne artykuły z tamtych czasów.



Tej postaci przedstawiać nie trzeba, że zacytuję klasyka : ''koń jaki jest, każdy widzi''.



Rekonstrukcja typowego wnętrza mieszkalnego z czasów słusznie minionych.



Sprzęt RTV ''z epoki'', a raczej z różnych epok.

[krisder]

Fajna wrzutka! Na ostatnim zdjęciu jest parę "sprzętów", które posiadałem lub były w rodzinnym domu. Fotografie wiszące po prawej stronie ukazujące znane aktorki pamiętam że pokrywały ściany w holu nie istniejącego od lat kina w mojej rodzinnej miejscowości.

[Operator]

Zabytkowa Kuźnia Wodna w Gdańsku-Oliwie jest oddziałem Muzeum Techniki w Warszawie. Pierwsze wzmianki o tym obiekcie pochodzą z końca XVI wieku. W owym okresie kuźnia należała do Zakonu Cystersów, jednak na przestrzeni stuleci właściciele zmieniali się. W 1948 zakład został ostatecznie porzucony i niszczał tak aż do roku 1957, kiedy to przejęło go właśnie stołeczne Muzeum Techniki. Prace renowacyjne trwały do 1978 roku, wtedy też nastąpiło otwarcie placówki dla zwiedzających. Obecnie oprócz zwiedzania kuźni można zobaczyć w niej także pokazy kucia żelaza, a także wysłuchać prelekcji na temat historii techniki.

Widok na zabudowania kuźni od strony ulicy Bytowskiej.



Potok Oliwski przepływający między budynkami, z lewej koło wodne.



Wnętrze w którym znajduje się między innymi młot poruszany kołem wodnym.



Piec z dobrze widocznym miechem kowalskim.



Różnego rodzaju narzędzia kowalskie.

[henry1]

Wiertarka " Bosch " Super.

[Operator]

Wiertarka " Bosch " Super.

Raczej wiertarki - jest jeszcze ta mała z lewej.

[henry1]

Raczej wiertarki - jest jeszcze ta mała z lewej.

Faktycznie, nie zauważyłem, musze denka od kufla wymienić.

[Operator]

Muzeum Volkswagena usytuowane jest na terenie prywatnej posesji nazywającej się Galerią Pępowo w miejscowości o tej samej nazwie (woj. pomorskie), oprócz muzeum jest tam jeszcze hotel, camping oraz bar. Wbrew nazwie możemy tam oglądać nie tylko pojazdy VW, lecz także parę innych marek samochodów. Dla osób interesujących się motoryzacją, a zwłaszcza miłośników firmy z Wolfsburga jest to miejsce jak najbardziej godne uwagi. Kolekcja liczy kilkadziesiąt pojazdów i obejmuje z nielicznymi wyjątkami wszystkie najważniejsze modele, w najróżniejszych wersjach. Warto dodać, że każdy eksponat jest w świetnym stanie technicznym (wszystko na chodzie) i prezentuje się znakomicie.

VW Typ 1 popularnie zwany Garbusem jest jednym z najbardziej znanych aut w historii motoryzacji, w innych krajach nazywany jako Beetle lub Käfer. Jest także w czołówce najliczniej produkowanych samochodów - łącznie od 1938 do 2003 roku wytworzono ponad 21,5 mln egzemplarzy, które powstawały na wszystkich kontynentach (oczywiście nie licząc Antarktydy). Powszechnie znanym faktem jest to iż pojazd powstał z inicjatywy Adolfa Hitlera, który zlecił Ferdinandowi Porsche stworzenie samochodu według własnych wytycznych. O wiele mniej wiadomo na temat tego, że Niemcy projektując tę maszynę wzorowali się na rozwiązaniach konstrukcyjnych samochodów Tatra (przede wszystkim modele V570 oraz T97). Czesi wytoczyli nawet za to Niemcom proces, który wygrali w roku 1961. Kosztowało to firmę VW 3 mln marek wypłacone jako zadośćuczynienie. Na przestrzeni kilku dziesięcioleci produkowania tego typu wprowadzono ponad 78 tys. modyfikacji konstrukcyjnych! Garbusy występowały zasadniczo w dwóch odmianach nadwozia : jako dwudrzwiowy fastback oraz cabrio, w czasie II Wojny Światowej samochody te były też używane przez wojsko - Typ 82E oraz stworzony na jego bazie Typ 82 Kübelwagen. Poza tym pojazdy te adaptowano na potrzeby sportu - brały udział zarówno w wyścigach jak i rajdach, były także podstawą dla niezliczonych przeróbek np. na buggy. Fotografia przedstawia VW 1200 L z roku 1978.



VW K 70 był pierwszym modelem tego producenta wyposażonym w silnik umieszczony z przodu napędzający przednie koła. Samochód powstał w firmie NSU, która zaczęła go produkować w 1969. Po przejęciu marki przez koncern VW w tym samym roku pojazdy te bez zmiany oznaczenia modelu wytwarzano od 1970 do 1974. W 1973 auto przeszło face-lifting : zmieniono między innymi przednie reflektory z prostokątnych na podwójne okrągłe. Na zdjęciu widoczny model z ostatniego roku produkcji.



VW Transporter T2 wytwarzany był w RFN od 1967 do 1979 wersje T2a oraz T2b. Następnie produkcję przeniesiono do Meksyku, gdzie ostatni egzemplarz zjechał z taśmy w 1997 (wersja T2c). W tym samym roku koncern zdecydował o wznowieniu jej tym razem w Brazylii, gdzie ma się ostatecznie zakończyć w bieżącym roku. Model T2b powstał w 1972, poza unowocześnieniem konstrukcji zmieniono też nieco stylistykę nadwozia. Transportery były dostępne w kilku zasadniczych odmianach nadwozia : furgon towarowy, mikrobus, camper, a także wersja skrzyniowa z krótką lub wydłużoną kabiną. Warto dodać, że campery powstawały przy współudziale firmy Westfalia specjalizującej się w tego typu zabudowach. Fotka prezentuje taki właśnie pojazd - model T2b.



VW Transporter T3 zadebiutował w 1979 roku natomiast koniec produkcji w Europie nastąpił w 1992. W RPA znany był jako Microbus (produkowany do 2004), w obu Amerykach pod nazwą Vanagon, a w Wielkiej Brytanii występował z oznaczeniem T25. Specyfika tego modelu polegała na montowaniu w nim silników chłodzonych zarówno powietrzem (tylko jednostki benzynowe), jak też cieczą : diesle oraz silniki benzynowe. Można go było kupić również z napędem wszystkich kół wersje te zwały się Syncro i powstawały przy współudziale austriackiej firmy Daimler Steyr Puch. Najdroższe i najlepiej wyposażone były odmiany Caravelle i Westfalia. T3 był produkowany też na użytek wojska w wersji Doka (doppelkabine) z przedłużoną kabiną i skrzynią ładunkową, która mogła być kryta plandeką co widać poniżej.

[Operator]

Brama Żuraw w Gdańsku jest jedną z najbardziej charakterystycznych i znanych budowli tego miasta. Obecny wygląd obiektu pochodzi z wieku XV (1442-1444), prócz funkcji przeładunku towarów i stawiania żagli żuraw pełnił rolę fortyfikacyjną, będąc jednocześnie bramą miejską. Od XV do XVIII wieku było to największe urządzenie tego typu w Europie. Mechanizm żurawia składał się z dwóch zespołów podwójnych kół napędzanych za pomocą ludzi stąpających po stopniach umieszczonych wewnątrz obwodu każdego z nich. Niższy zespół mógł podnosić ładunki na wysokość 11, a górny na wysokość 27 metrów. Oba miały ten sam udźwig wynoszący maksymalnie 2 tony. Wewnątrz żurawia możemy dzisiaj zobaczyć rekonstrukcje pomieszczeń z czasów największego rozkwitu miasta np. warsztatów cieśli, żaglomistrza, a także różne eksponaty i makiety związane z portowym charakterem miasta. Obecnie obiekt jest oddziałem Narodowego Muzeum Morskiego w Gdańsku.

Widok ogólny od strony nabrzeża.



Makieta ukazująca wewnętrzną strukturę budowli.



Koła mechanizmu podnoszącego wraz z liną.



Dawne wyposażenie warsztatu powroźnika.



Rekonstrukcja wnętrza mieszczańskiego (prawdopodobnie z XVII wieku).