Militaria wszelakie

[Operator]

Jedna z najciekawszych premier na tegorocznym IDEB-e - prototypowy wóz Corsac, czyli Pandur II 8x8 ze słowacką wieżą Turra 30.

[ronin75]

Karabin maszynowy Rheinmetall Borsig MG 131 kal. 13.1 mm

MG 131 – Lotniczy wielkokalibrowy karabin maszynowy o kalibrze 13 mm opracowany w 1938 roku w zakładach Rheinmetall Borsig i produkowany w latach 1940–1945 dla potrzeb Luftwaffe. Używany był między innymi w samolotach Bf 109, Me 410, Fw 190, Ju 88, He 177 i innych.

Działko lotnicze Rheinmetall Borsig MG FF kal. 20 mm

MG FF – działko lotnicze kalibru 20 mm zasilane z magazynka bębnowego, opracowane w 1936 przez szwajcarską firmę Oerlikon i produkowane licencyjnie w Niemczech. Działko to zostało zaprojektowane do użycia w samolotach Luftwaffe podczas II wojny światowej. Montowane było jako działko stałe lub w ruchomych stanowiskach strzeleckich.

Działko to posiadało szereg poważnych wad takich jak: mała szybkostrzelność, niska prędkość wylotowa i zasilanie z magazynka bębnowego. Zabudowa działka w skrzydłach myśliwców Bf 109 i Fw 190 była dość trudna, gdyż magazynek bębnowy potrzebuje dużo miejsca, co pociągnęło za sobą ograniczenie jego pojemności do około 60 naboi.

Nowy 90 nabojowy bęben amunicyjny został opracowany później dla samolotu Fw 190A-5 i dopasowany do wcześniej używanych działek także w innych samolotach. Prowadzono również eksperymenty z zasilaniem działka z taśm amunicyjnych.
Działko MG FF zostało dostosowane do strzelania nową amunicją (Minengeschoß) z pociskami o cieńszych ściankach, ale z większym ładunkiem wybuchowym. Nowe pociski były lżejsze, a więc siła odrzutu również była mniejsza. Działko zmodyfikowane latem 1940 do strzelania tymi pociskami oznaczono symbolem MG FF/M.
Oba modele MG FF i MG FF/M znalazły szerokie zastosowanie w myśliwcach Me 109 wersji E i F, Fw 190A-2 do A-5, w bombowcach Do 217, He 111, oraz innych typach samolotów.

Działko lotnicze Rheinmetall Borsig MK108 kal. 30 mm

MK 108 (niem. Maschinenkanone), działko automatyczne o kalibrze 30 mm produkowane w Niemczech w czasie II wojny światowej w zakładach Rheinmetall-Borsig i używane w samolotach Luftwaffe.

Działko powstało w 1940 jako prywatny projekt fabryki, a w 1942 zostało zgłoszone do konkursu ogłoszonego przez Reichsluftfahrtministerium (RLM – Ministerstwo Lotnictwa Rzeszy) na ciężkie działko lotnicze przeznaczone do zwalczania alianckich bombowców. Testy potwierdziły przydatność tej broni do takich zadań, aby zestrzelić samoloty (szczególnie znane ze swej kruchości maszyny typu B-24 Liberator, a w mniejszym stopniu także B-17 Flying Fortress) wystarczyło zaledwie pięć skupionych, celnych strzałów z tego działka. MK 108 zostało szybko wprowadzone do produkcji i znalazło się na uzbrojeniu takich samolotów jak Messerschmitt Bf 109, Focke Wulf Fw 190, Heinkel He 219, Messerschmitt Me 163 czy Messerschmitt Me 262. Produkowano dwie odmiany amunicji do MK 108 – pociski odłamkowo-burzące i zapalające.

MK 108 było dużym sukcesem jako broń, było niezawodne i skuteczne. Główną wadą tego działka była niska prędkość wylotowa pocisku - co ściśle wynikało z krótkiej lufy - i co sprawiało, że utrudnione było celowanie z powodu dość dużej krzywizny lotu pocisków z tego działka (mała odległość strzału bezpośredniego). Było one jednak bardzo proste w produkcji i serwisie, a jego małe rozmiary czyniły je idealnym do montowania w samolotach. Wśród lotników alianckich było znane jako młot pneumatyczny.

Oryginalnym zastosowaniem MK 108 było użycie tego działka w myśliwcach nocnych w konfiguracji zwanej Schräge Musik – działka były montowane pionowo w kadłubie samolotu z lufami skierowanymi do góry. Tak uzbrojony myśliwiec mógł atakować bombowce nieprzyjaciela przelatując poniżej swojego celu i strzelając do niego od dołu.

Zdjęcia z Muzeum Lotnictwa w Krakowie, opisy z wikipedii.

[Operator]

Kontynuacja pojazdów opancerzonych z tegorocznego IDEB-u.

Rosomak-M z wieżą Turra 30.



Wersja bazowa wyposażona w ZSMU-1276 A3.

[wyszomir]

Rozumiem, ze na tych czarnych podnóżkach mają żołnierze trzymać nogi podczas jazdy by zmniejszyć ryzyko ich połamania przy eksplozji miny? Pytam, bo trochę mnie zaskoczyło umieszczenie tych podnóżków bardzo głęboko pod siedziskiem - wydaje mi się, ze trzymanie na nich nóg jest mało wygodne.

[Operator]

Rozumiem, ze na tych czarnych podnóżkach mają żołnierze trzymać nogi podczas jazdy by zmniejszyć ryzyko ich połamania przy eksplozji miny? Pytam, bo trochę mnie zaskoczyło umieszczenie tych podnóżków bardzo głęboko pod siedziskiem - wydaje mi się, ze trzymanie na nich nóg jest mało wygodne.

Podnóżki można regulować, a kwestia bezpieczeństwa jest tu ważniejsza od wygody.

Tym razem kolejny interesujący pojazd - turecki Ejder Yalcin.

[wyszomir]

Podnóżki można regulować, a kwestia bezpieczeństwa jest tu ważniejsza od wygody.

Co do bezpieczeństwa - 100% racji, ale zastanawia mnie, dlaczego te podnóżki są tak głęboko cofnięte pod siedziska. Po dłuższym siedzeniu z tak silnie podkurczonymi nogami nogi drętwieją i po nagłym opuszczeniu pojazdu może to przez kilka minut wpływać na sprawność poruszania się żołnierza - a to też przecież wpływa na bezpieczeństwo. Na zdjęciu nie widać elementów regulacji umożliwiających wysunięcie tych podnóżków do przodu. Chyba że... żołnierze wzajemnie krzyżują nogi i trzymają je na podnóżkach przeciwnego rzędu siedzeń - wtedy pozycja nóg może być całkiem wygodna.

[Operator]

Co do bezpieczeństwa - 100% racji, ale zastanawia mnie, dlaczego te podnóżki są tak głęboko cofnięte pod siedziska. Po dłuższym siedzeniu z tak silnie podkurczonymi nogami nogi drętwieją i po nagłym opuszczeniu pojazdu może to przez kilka minut wpływać na sprawność poruszania się żołnierza - a to też przecież wpływa na bezpieczeństwo. Na zdjęciu nie widać elementów regulacji umożliwiających wysunięcie tych podnóżków do przodu. Chyba że... żołnierze wzajemnie krzyżują nogi i trzymają je na podnóżkach przeciwnego rzędu siedzeń - wtedy pozycja nóg może być całkiem wygodna.

Widzę, że kwestia tych podnóżków spędza Ci sen z powiek. Niestety nie wiem jaki stosunek mają doń transportowani żołnierze, być może opierają swe nogi jak komu wygodnie. Sam też nie siedziałem na rzeczonych fotelach, mimo iż miałem niejednokrotnie po temu okazję.

Pora na kolejny wóz - dziś będzie to Aligator Master II.

[fret]

Widzę, że kwestia tych podnóżków spędza Ci sen z powiek. ...

Bo one ciekawe są . Gdyby wystawały bardziej, to wojsko by się o nie pozabijało na etapie opuszczania pojazdu...

[henry1]

Co do bezpieczeństwa - 100% racji, ale zastanawia mnie, dlaczego te podnóżki są tak głęboko cofnięte pod siedziska. Po dłuższym siedzeniu z tak silnie podkurczonymi nogami nogi drętwieją i po nagłym opuszczeniu pojazdu może to przez kilka minut wpływać na sprawność poruszania się żołnierza - a to też przecież wpływa na bezpieczeństwo. Na zdjęciu nie widać elementów regulacji umożliwiających wysunięcie tych podnóżków do przodu. Chyba że... żołnierze wzajemnie krzyżują nogi i trzymają je na podnóżkach przeciwnego rzędu siedzeń - wtedy pozycja nóg może być całkiem wygodna.

Te fotele są rozkładane, a te pałąki od spodu są ich podpórkami. Też są składane aby po złożeniu foteli nie sterczały.

[wyszomir]

Chyba jednak hipoteza o trzymaniu nóg na podnóżkach przeciwległego rzędu siedzeń się potwierdza - http://www.biomechanik.pl/streszczen...516110821W.pdf