Wietnam - Fotorelacja Muminka

[Skora]

Świetne jest to takie, niekomercyjne pokazywanie Wietnamu.

[tropic]

normalnie kurcze pieczone........świetne....

[Muminek]

[QUOTE=Krakman;804935]Muminek, wybacz ale to zboczenie chyba......QUOTE]

Nie jestem zboczony, z poczęstunkiem wygląda tak, w ich kulturze nie wypada odmówić jeśli czymś poczęstują i tak bardzo się ucieszyłem, że były to tylko świerszcze a nie szarańczaki, karaczany lub larwy mącznika, które też są tutaj przysmakiem.




---------- Post dodany 21-03-12 o 00:23 ---------- Poprzedni post był 20-03-12 o 22:57 ----------

Kurom już ta fajnie nie jest, zwłaszcza tym przy rurze wydechowej.

---------- Post dodany o 12:41 ---------- Poprzedni post był o 12:26 ----------

A poważnie relacja świetna. Zazdroszczę plenerów i tematów.

Zdjęcia w większości świetne.... Poza może taką refleksją już nie o zdjęciach....
Ludzie tam są mili, sympatyczni, uśmiechnięci ale dlaczego tak pogodni ludzie żyją w większości w taki totalnym bajzlu, bałaganie i prowizorce. I nie ma co mówić , ze bieda. Znam wiele biednych gospodarstw gdzie jest czysto i porządnie.
No i ich wszystkożerna kuchnia... Wiadomo, że to nie wynika z dobrobytu tylko z biedy, gdzie trzeba było wszystko jeść , co tylko się rusza i jako tako smakuje.
Stąd wynika pewnie ich przedmiotowy stosunek do zwierząt, który razi nas .
Teraz to się nazywa kuchnia orientalna.. I wielu zachwyca się tym .. BRRRRRRRRRRRRRRRRRR!!!!!
Ale to tak na marginesie bo jakoś usmiechy nie przekonują mnie do tych ludzi.

Nie można powiedzieć, że jest tam tylko bajzel i prowizorka.
Na wsi jest prowizorka bo nie mają za co i co kupić, nie wiedzą co to młotek, gwoździe, śruby, podstawowy budulec to drewno, łączą wszystko klinami lub wiążą liną, jedyne co jest dostępne do budowy i to od niedawna to cement, pustaki, blacha falista i płyty azbestowe, azbestem jest pokryta większość domków na wsi.
Nie wszędzie jest prąd, jeśli już jest, to doprowadzony cienkimi kablami po drzewach. W zagrodach mają bardzo czysto, kilka razy dziennie zamiatają chałupy i podwórka.
Niestety pokazały się u nich takie specjały jak detergenty i nie mając kanalizacji można sobie wyobrazić co wypływa z wszystkich domów tak jest w górach i na wybrzeżu, po plaży płyną często ścieki.
W sklepach pojawiły się produkty w opakowaniach jednorazowych, oni nie mają pojęcia co z tym zrobić po spożyciu, najczęstszy widok jest taki, rzucają wszystko na ziemię.
Na wsi większość ludzi nie umie czytać i pisać, to jak tam ma być. Nauczenie się angielskiego, by móc się porozumiewać kosztuje tyle ile zarobi przeciętna rodzina przez cały rok. Chcieliśmy jednej dziewczynie wysłać książki do angielskiego, po rozmowie z nią doszliśmy do wniosku, że te książki znikną po drodze i nigdy nawet ich nie zobaczy.
Największy śmietnik rąbią niestety turyści, przywożą w te najbiedniejsze miejsca produkty spożywcze w opakowaniach z tworzywa sztucznego i wszystko to tam zostaje.
Mieliśmy taką przygodę w górach pod Fansipanem, poczęstowałem batonikiem przewodnika, po zjedzeniu opakowanie upuścił na ziemię, musiałem to pozbierać, próbowaliśmy mu wytłumaczyć, że tak nie wolno robić, nie był w stanie tego zrozumieć.
Śmieci jeżeli już ktoś pozbiera są palone na wiecznie tlących się ogniskach, nikomu to nie przeszkadza.
W miastach jest trochę lepiej, są ekipy sprzątające i nocą robią porządki, a jest co sprzątać, na targowiskach które są otwarte prawie cały czas mamy hałdy śmieci, dla szczurów jest to raj, na wsi nie widzieliśmy ani jednego, w mieście są wszędzie nawet w najlepszych restauracjach biegają dosłownie pod nogami.
Widziałem jak ludzie zsiadali ze skuterów i załatwiali się na chodniku, przy tej wilgotności powietrza i wysokiej temperaturze, nie pachnie przyjemnie, do tego odchody psów, są miejsca w większych miastach gdzie sprzątają to sporadycznie.
Mają też nawyk ciągłego plucia i charkania, na początku wędrówki bardzo nas to denerwowało, bo miałem wrażenie jak ktoś ciągle na nas pluje, po kilku dniach można się do tego przyzwyczaić.
W jadłodajniach plują sobie pod nogi resztkami jedzenia i nie tylko. O toaletach nie będę już pisać.
W całym Wietnamie najczystsze miejsca to świątynie.
Mają jeszcze wiele innych nawyków, taka kultura.
Jedzenie wszystkiego z pewnością wynika z biedy, ale jest tam coraz lepiej, ludzie już tak nie głodują odkąd władze uwolniły rynek i pozwoliły im rozwijać własną przedsiębiorczość. Jedynym zwierzęciem do jakiego się przywiązują są kolorowe, śpiewające ptaki, które wyłapują w rezerwatach bo pewnie tam jest ich najwięcej. Klatki z ptakami są dosłownie wszędzie.
Jeżeli chodzi o uśmiechanie się, to pomaga ono w nawiązywaniu kontaktów z tymi ludźmi, są wtedy bardzo mili i otwarci. Historia nie była dla nich łaskawa i swoje przeżyli i to całkiem niedawno.
Pozdrawiam

---------- Post dodany o 00:39 ---------- Poprzedni post był o 00:23 ----------

Nawiązując do niezrozumiałych rzeczy kieruję pytanie do Muminka - zawsze mnie zastanawiały długie paznokcie u mężczyzn, to oznaka ich statusu? Dowiadywałeś się u źródła?

Tak, często spotykaliśmy mężczyzn z długimi paznokciami, byli to najczęściej taksówkarze, kucharze. Ludzie, którym na oko lepiej sie powodzi, chcą w ten sposób pokazać, że są lepsi od innych. Najczęściej był to mały palec. Do tego często mają założony złoty sygnet.
Śmialiśmy się z kucharzy, że długi paznokieć w małym palcu służy im do nabierania przypraw podczas przyrządzania posiłków.
Jest jeszcze jedna rzecz którą pielęgnują i to też mężczyźni, mianowicie jeden długi włos na twarzy, podobno jest to bardzo eleganckie mieć coś takiego.
Pozdrawiam

[osiem1984]

Hej, hej Jako, że byłem zajęty dopisywaniem kolejnych części swojej fotorelacji, toteż całkowicie zniknęły z mojego pola widzenia inne wątki ale Twój jest wyjątkowy i tak naprawdę to właśnie on zainspirował mnie do opisania swojej podróży Dzięki.

P.S.
Zachęciłeś mnie swoimi fotkami by odwiedzić kiedyś Wietnam.

[Krakman]

Dzięki Muminek za wyczerpujące informacje. (z tym zboczeniem to oczywiście żart....... kulinarny)
Pozdrawiam.

[leszekkl]

Czyżby już koniec relacji Panie Marcinie ?

[Muminek]

W kolejnym dniu, pojechaliśmy 45 kilometrów poza miasto, głębiej do dżunglii. By odwiedzić zespół świątynny My Son, leżący u podnóża góry zwanej Koci Ząb.

282.



Góra znajduje się w tle, za świątynią, niestety wysoka wilgotność powietrza nie pozwolała na tak odległe obserwacje.

283.


Obiekt został wpisany przez UNESCO na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego. Jest to taki mały Angkor Wat.
Liczy sobie 1500 lat i cały zbudowany jest z cegły bez użycia zapraw.

284.


Są przypuszczenia, że jedna z budowli została wypalona w całości jako jeden element.

285.



Początkowo były to świątynie hinduistyczne, w momencie kiedy pojawił się na tych terenach buddyzm całość poszła w zapomnienie. Wszystko pochłonęła dżungla.
W latach 45-tych, Francuzi odsłonili większość budynków które restaurowali.

286.


Na nieszczęście w czasie wojny Wietnamskiej partyzanci Wietkongu założyli tutaj swoją kwaterę i amerykańskie lotnictwo przeprowadziło nalot dywanowy niszcząc większość świątyń.
Teraz większość terenu ze zburzonymi budowlami ponownie porasta roślinność. W latach 80-tych prace konserwatorskie prowadzili na tym terenie Polacy.

287.


Wróciliśmy do Hoi An.

W mieście podstawowym środkiem transportu jest rower, na wielu ulicach spotykamy punkty gdzie można naprawić swój jednoślad.

288.



Na drugim miejscu są skutery, co kilkadziesiąt metrów można spotkać takie stacje benzynowe gdzie sprzedają paliwo za dolara, czyste lub z dodatkiem oleju.

289.



Udaliśmy się na targ, zaraz z brzegu natrafiliśmy na punkt gastronomiczny gdzie sprzedawali nasze ulubione, pieczone banany.

Kobieta obierała i kroiła owoce.

290.


By podać je dalej do drugiej pani, ona je obtaczała w cieście i smażyła na oleju. Mieli bardzo wielu klientów.

291.


Tak wyglądała część owocowo-warzywna.

292.


Ta pani kupowała kiełki sojowe i przy okazji kosztowała małe, zielone mandarynki bez obierania ze skórki.

293.


W całym Wietnamie sprzedawcy używają jeden rodzaj wagi, wszystkie posiadają specjalne naklejki, prawdopodobnie są to certyfikaty dopuszczające do użytku.

Na pierwszym planie widać miskę z wodą, w której myte są owoce i warzywa do bezpośredniego spożycia.

294.


Nie wszyscy mają miejsce na zadaszonej hali, niektórzy rozkładają się w pobliżu na chodniku.
Można zauważyć, że sprzedawczyni nie kuca, tylko siedzi na bardzo zgrabnym krzesełku.

295.


Będąc w takich miejscach, warto pamiętać, że nie wolno w żadnym wypadku wskazywać nogą co chce się kupić, jest to bardzo obraźliwe.

To jest część mięsna gdzie większość produktów to ryby i owoce morza. Na niektórych stołach znajdują się kuchenki na których przygotowują posiłki, w takich miejscach można się najtaniej posilić, niestety zapach nie zawsze pozwala myśleć o jedzeniu.

296.


Było popołudnie, dzieci wracały ze szkoły.

297.


W wielu miejscach możemy spotkać takiego typu plakaty. Z tyłu znajduje się szkoła.

298.



A to typowy uliczny sklepik, jest ich bardzo dużo, stoją zawsze na chodnikach przed domami.

299.



I jeszcze przykładowy ołtarzyk buddyjski, spotykany na każdym kroku.
W filiżankach jako ofiara, nalana jest zielona herbata bo wyłącznie taka jest tutaj pita. Widać również papierosy, puszkę z piwem.

300.



Warto jeszcze odwiedzić plaże niedaleko centrum miasta. Przy tak silnym wietrze trzeba uważać na spadające orzechy kokosowe.

301.


Niewielki port rybacki.

302.


Można tutaj wypożyczyć tradycyjną łódkę.

303.



To najczęstszy widok na ulicach Hoi An. Rowerzyści.

Powrót z targu.

304.


W drodze na zakupy.

305.


I jedyny taki rowerzysta jakiego spotkałem w czasie wędrówki.

306.


cdn.

[leszekkl]

Długa i ciekawa relacja, ogromny potencjał dżunglii strasznie mokro i parno. Chyba europejczyk żle się tam czuje.

Pozdrawiam.

[romek1967]

Kolejny kolorowy poranek z Wietnamem, dzięki Marcin.

[Saboor]

Cześć Ogoniasty!
Dziękuję za wyprawę, fajnie było. Po co mi teraz tłuc się do Wietnamu,
jak na miejscu mam podany, i to na srebrnym półmisku.