Macro - praca zbiorowa

[wyszomir]

Dzięki za tak miłe słowa!
Dziś - trochę różności ze starych zapasów.

Oprzędzik - niewielki chrząszcz - przedstawiciel ryjkowców krótkoryjkich:

158.

źródło

- inny ryjkowiec - maleńki, efektownie ubarwiony pędruś:

159.

źródło

- parka pluskwiaków:

160.

źródło

Jedno z najstarszych moich cyfrowych zdjęć makro - portret szerszenia wykonany w 2002 roku Coolpixem 995 na plenerze pl.rec.foto w Czechach - być może nawet MAF który też tam wtedy był ma udokumentowaną scenę robienia tego zdjęcia

161.

źródło

- i jeśli już zeszliśmy na temat portretów - trzy kadry z wystawy która wisiała wiosną 2011r na stacji Młociny warszawskiego metro - nietypowe proporcje wynikają z narzuconego przez właściciela terenu formatu odbitek - 110x90cm. Było trochę problemu z wyciśnięciem takiego formatu odbitek z plików wykonanych czteromegapixelowym kompaktem Pentax Optio MX-4, ale ci, którzy widzieli wystawę na żywo (ja niestety miałem pecha i nie mogłem przyjechać) twierdzili, że wyglądało to całkiem dobrze.

- chrabąszcz majowy:

162.

źródło

- świtezianka modra:

163.

źródło

- i odorek zieleniak:

164.

źródło

[rados]

Szerszeń bomba!

[robtor]

Fajna seryjka

[kon]

Strach w oczach mam.

[szamaniec]

Niesamowite. Jak TY to robisz ?!

[wyszomir]

Dzięki za przychylne opinie!

Niesamowite. Jak TY to robisz ?!

Trochę wprawy (siedzę w temacie makrofotografii już ponad 30 lat), trochę cierpliwości - jakoś się udaje. Trzeba dobrze poznać posiadany sprzęt i nauczyć się omijać jego ograniczenia i wykorzystać zalety. Ostatnie dwa sezony korzystałem głównie z Olympusa EM-5 z 60 macro i najwięcej zdjęć wykonuję w ten sposób, że mocuję aparat ma małym, wysuniętym do przodu monopodzie, delikatnie obcinam (nie odrywam - przy obcinaniu nożyczkami lub szczypcami drgania są mniejsze) gałązkę lub listek na którym siedzi model po czym opieram rękę trzymającą gałązkę na monopodzie i ustawiam kadr oraz koryguję ostrość poruszając odpowiednio gałązką.
Wygląda to mniej więcej tak:

źródło

(Autorem zdjęcia jest Witek Maślanka)

Monopod stanowi stabilny punkt podparcia (ruchy ciała z wyjątkiem dłoni trzymającej gałązkę nie mają znaczenia, gdyż zarówno aparat jak punkt podparcia dłoni o monopod poruszają się identycznie i nie zmieniają położenia względem siebie). Mogę przemieszczać się wraz z modelem, znaleźć lepsze tło, obrócić się lepiej względem światła. Od kilku lat nie korzystam z lampy - wykorzystuję wyłącznie światło zastane (uwaga - niektóre prezentowane zdjęcia pochodzą sprzed wielu lat i na nich lampa z dyfuzorem bywała używana) Przy ostrym świetle słonecznym zacieniam motyw albo własnym cieniem, albo cieniem dyfuzora montowanego nad obiektywem aparatu (na powyższym zdjęciu sądząc po świetle dopiero oceniam motyw - przed wykonaniem zdjęcia zapewne odwrócę się tak, aby był on w moim cieniu).

I kolejna porcja zdjęć:

- portret jakiegoś przedstawiciela grupy motyli mniejszych (z wystawy w warszawskim metro):

165.

źródło

- portret latolistka cytrynka:

166.

źródło

i dla odmiany trzy kadry z zupełnie innej beczki - stackowane zdjęcia inkluzji w bursztynie ze zbiorów PAN Muzeum Ziemi w Warszawie:

167.

źródło

168.

źródło

169.

źródło

[hadan]

Dzięki za przychylne opinie!

Portrety wspaniałe. Dzięki za pokazanie techniki jakiej używasz. Zaczynam pierwsze próby makro i mikro
więc Twoje piękne zdjęcia i opisy bardzo mi w tym pomogły. Sprzęt jest, brakuje tylko cierpliwości i ćwiczyć, ćwiczyć, ćwiczyć.

Serdecznie pozdrawiam.

[rados]

Portrety portretami, ale bardzo ciekawe zdjęcia z bursztynami

[wyszomir]

Portrety portretami, ale bardzo ciekawe zdjęcia z bursztynami

Coś trochę innego dla odmiany Zresztą - zupełnie inne wyzwanie, dla którego warto było odstąpić od przyjętej zasady, że nie robię zdjęć martwym owadom. Problemem było to, że nie wolno mi było w żaden sposób naruszać całości eksponatów - w związku z tym wykluczone były jakiekolwiek próby cięcia lub szlifowania bursztynów w celu uzyskania lepszej widoczności inkluzji. A niestety powierzchnie bursztynów wcale nie były płaskie, występowało też w nich całkiem sporo różnych defektów struktury i zanieczyszczeń. Trzeba było zatem długo szukać właściwego kąta podejścia do motywu, który zapewni jego ostry i w miarę niezniekształcony obraz. Następne wyzwanie, to szukanie oświetlenia które najlepiej wydobędzie strukturę motywu - wbrew pozorom miękkie, rozproszone światło wcale nie było najlepsze - skończyło się na kilku lampkach ledowych USB na elastycznych przegubach którymi oświetlałem z kilku stron bursztyn.

[kon]

Dzieki za pouczajaca lekcje.