Detale

[Tadeusz Jankowski]

Kris_1,
Napisałeś:

Odniosę się tutaj do pierwszego zdjęcia pt. "konary". Jest to mój (i nie tylko) świetny motyw do poznania swojego obiektywu pod kątem aberracji chromatycznej.

Podzielam Twoje zdanie całkowicie. Tego typu fotki ujawniają w bardzo dużym stopniu (największym możliwym w praktyce plenerowej?) wrażliwość obiektywu na aberrację chromatyczną. Na moim zdjęciu widać cienkie zielone obwódki na lewych granicach ciemne/jasne, czyli na brzegach konarów oraz nieznaczne o kolorze różowym na granicach prawych. Efekty te najbardziej są widoczne po lewej stronie zdjęcia.

Trzeba przymykać obiektyw, aby przynajmniej zminimalizować efekt. Z relacji netowych wynika, że obiektywy firmy Leica do 4/3 prawie nie mają tej wady - świetne narzędzia do krajobrazów.

Pzdr, TJ

[Oleryk]

Oleryk,

Analizując Twoje komentarze moje szare komórki szepczą - czyta zdjęcia, jakby siedział w naszej głowie - od pierwszego planu do tła, od rogu do rogu, jego oczy, to lupa uczulona na kolory, tonacje, geometrię i światło, lewa półkula, to procesor interpretujący, prawa półkula, to generator syntez, magazyn metafor.

Pzdr, TJ

Teraz połechtałeś mój ośrodek próżności
Troszkę uniosłem się nad krzesłem...

[Tadeusz Jankowski]

Oleryk,

Żarty żartami, ale ziarenko prawdy (duże ziarno) w mojej powyższej opinii jest.

Pzdr, TJ

[Tadeusz Jankowski]

Tadeusz - umiejętność "kręcenia" przez Ciebie ciekawych kadrów ze zwykłych (jak się okazuje pozornie) motywów jest godna pozazdroszczenia.
Konary - zwykłe zdjęcie zwykłego motywu a jednak się podoba - konary wypełniły kadr wręcz mistrzowsko - mimo, że są nieregularne trudno sobie wyobrazić lepszą kompozycję. Chłodna dość ciemna kolorystyka dodaje zdjęciu pewnego niepokoju - człowiek często w sytuacji zagrożenia spogląda w górę - z jednej strony zwraca się ku Opatrzności, z drugiej próbuje przewidzieć pogodę - czy stamtąd nie nadchodzi jakieś zagrożenie...
Poręcz 1 - nie przemawia do mnie więc na tym poprzestanę - trudno mi krytykować czy negować zdjęcie bo "wina" może leżeć po stronie odbiorcy... Dopisuję po chwili - kadr ciekawy swoją formą ale czegoś mi brakuje.
Poręcz 2 - podoba się z kolei bardzo - udany kadr, na który złożyły się pewne przeciwieństwa - kanciasty wzór płytek z okrągłym wykończeniem, zimny, matowy dół z ciepłą i błyszczącą górą, w dodatku kompozycję uatrakcyjnia śnieg - naturalnie tworząc na poręczy ciekawy ślad - znów kontrastujący z resztkami śniegu na pytkach będącymi śladem działania człowieka.... Zdjęcie przywołuje we mnie dwojaki rodzaj odczuć - po pierwsze klimat srogiej, nieprzyjaznej zimy a po drugie - ciepło wnętrz, domu, który dopiero w zimie pokazuje całą swoją atrakcyjność. Poręcz i owa gałka jest elementem łączącym te dwa różne światy, zapraszającym do środka...

Ktotek, zapomniałem o Twoim komentarzu, przepraszam, dziękuję za obszerną analizę.
Nawiążę do Twojej wypowiedzi.

Ad 1. Najbardziej doceniam odbiór fotki nr 1 - drzewo - chłód kompozycji i niepokój. Moją cichą nadzieją było to, ze dostrzeżone zostaną ptaki między konarami w liczbie 14 sztuk.
Nawiasem mówiąc fotka ta była wykonana obiektywem od strony tele (chyba 140 mm), dzięki czemu nie ma w niej skrótów perspektywicznych, a przestrzenność (dość oszczędna)jest w domyśle - w układzie konarów.

Ad 2. Nie przemówiło do Ciebie, ale broń Boże nie robię z tego zarzutu. Moim zamiarem było wycięcie takiej kompozycji, która by była jak najbardziej geometryczna i formalna (to się najmniej udało) i zachowanie gry światła na śniegu przyprószającym stopnie schodów.

Ad 3. Twoja interpretacja jest zgodna z moimi intencjami, szczególnie zwrócenie uwagi na główny element - gałkę osadzoną na trzonie, światło na nich i spiralną poręcz ze smużką śniegu na niej oraz w drugiej kolejności na dopełniająca rolę białych łuczków w tle na chodniku - pozostałości po zamiataniu.

Pzdr, TJ