Loża zdrowego rozsądku

[Rafał Czarny]

I osobiście miałam długi czas problem w zrozumieniu przesłony i czasu. Dopiero kiedyś Suchar mi na gg wyjaśnił "jak krowie na rowie" i potem po oglądaniu milionowego przykładu załapałam.

Ale nie dlatego tyle to u Ciebie trwało, że to takie trudne. Po prostu nie chciało Ci się przeczytać książki o podstawach fotografii. Gdybyś to zrobiła to w 1-2 dni (tyle przeciętnie trwa przeczytanie książki) załapałabyś tych kilka nieskomplikowanych współzależności.

Nie tak dawno uczyłem pewną kobitkę podstaw - załapała w mig, choć miała straszne opory przed czytaniem fachowych książek. Wrzuca od czasu do czasu całkiem udane zdjęcia na nasze forum.

[lukasz78]

Nie obraz sie ale nie czytasz dokladnie i ze zrozumieniem tego co napisalem , dalem tylko przyklady , powiem wiecej malo przykladow - troche nie rozumiem rozwiniecia mojego watku ale co tam ...

Starałem się czytać dokładnie ale tak jak ze zdjęciami, jeden zwróci uwagę na światło inny na kompozycję, ja zwróciłem uwagę na część Twojej wypowiedzi dotyczącą wymienionych artystów.

Jako że jeden obraz wart jest tysiąca słów.

źródło

Właśnie to miałem na myśli kiedy przeczytałem to co napisałeś o Bachu, Bułhakowie (dziękuję za korektę).

Parę chwil później miałem taką oto myśl odnośnie artyzmu niektórych artystów:

źródło

[Dar-i-jush]

Parę chwil później miałem taką oto myśl odnośnie artyzmu niektórych artystów:

źródło

To jest trudny temat. Kiedy to dobre rzemiosło, a kiedy już sztuka? Ostatnio na jednym z portali czytałem o wernisażu. Dzieła mi się nie spodobały, takie jakieś udziwniane na siłę, ale opis...
"Tworzy subiektywną fotografię inscenizowaną, używając klasycznych technik. Klisze barwi, maluje, wydrapuje, gniecie. Swoje sesje nazywa seansami."

Poprawność techniczna przestaje się tu liczyć. Wystarczy udziwnić i dorobić ideologię. Oto recepta na sztukę i bycie artystą. Od tej pory ludziom głupio jest coś zarzucić, bo wyjdzie,że prostaki i sztuki nie czują. Teraz wypada jedynie z zadumą dochodzić co artysta miał na myśli

[bernard74]

Starałem się czytać dokładnie ale tak jak ze zdjęciami, jeden zwróci uwagę na światło inny na kompozycję, ja zwróciłem uwagę na część Twojej wypowiedzi dotyczącą wymienionych artystów.

Jako że jeden obraz wart jest tysiąca słów.

Właśnie to miałem na myśli kiedy przeczytałem to co napisałeś o Bachu, Bułhakowie (dziękuję za korektę).

Parę chwil później miałem taką oto myśl odnośnie artyzmu niektórych artystów:

Coz co ja ci moge na to odpowiedziec , nic sensownego mi tu nie przychodzi , dla mnie wazne jest to ze jezeli ktos juz cos slucha , oglada, robi to niech to bedzie wynikiem jego poszukiwan , wyboru - bo uogolniac wszystko mozna , co z tego ze ktos slucha disco polo , mnie to nic nie interesuje jego sprawa tylko zadam ci pytanie czy wczesniej poznal ,posluchal innej muzy a potem dopiero zapoznawszy sie z nimi z roznorodnoscia wybral owa muze - ( taka czy siaka ) o ktorej wspomnialem. A nie bo mi sie podoba, zaden argument do pewnych spraw i rzeczy sie dochodzi latami i wielokrotnie sie weryfikuje.

Ja na ten przyklad zaczynalem od klasyki wlasnie Pink Floydow , poprzez muzyke powazna a zabrnalem w klimaty Trip-Hopu ... Portishead , Massive Atack , Bjork , Sigur Ros czy Placebo z innego nurtu to wszystko trwalo jakies 25 lat a wiec przemysl to sobie i staraj sie nie genaralizowac.

Podobniez miala sie sprawa z literatura czy filmem .


_______________________ (automatyczne scalenie)_____________________

To jest trudny temat. Kiedy to dobre rzemiosło, a kiedy już sztuka? Ostatnio na jednym z portali czytałem o wernisażu. Dzieła mi się nie spodobały, takie jakieś udziwniane na siłę, ale opis...
"Tworzy subiektywną fotografię inscenizowaną, używając klasycznych technik. Klisze barwi, maluje, wydrapuje, gniecie. Swoje sesje nazywa seansami."

Poprawność techniczna przestaje się tu liczyć. Wystarczy udziwnić i dorobić ideologię. Oto recepta na sztukę i bycie artystą. Od tej pory ludziom głupio jest coś zarzucić, bo wyjdzie,że prostaki i sztuki nie czują. Teraz wypada jedynie z zadumą dochodzić co artysta miał na myśli

To tez prawda , ale wlasnie sam juz sobie odpowiedziales na pytanie, nie idziemy za moda za innoscia, czy wreszcie za czyms co trudno okreslic bo wszyscy tak mowia albo nikt nic nie mowi zeby nie wyjsc na kogos.

Metoda jest jedna zawsze , doswiadczenie a co mam na mysli - osluchanie, oczytanie , znajomosc tego czy owego to pozwala oddzielic cos co wazne cos co opisuje nas , otoczenie , przyrode, zadaje pytania a nie udziwnia czy daje jasne moralitety.Tym jestesmy wstanie uslyszec , zobaczyc , dostrzec wreszcie falsz sztuki.


I nie perfekcja warsztatu czy jej brak a oddzialywanie emocjonalne , intelektualne jak by to nazwal musi byc nieodlacznym skladnikiem i pierwiastkiem by cos moglo byc dla nas nie tylko chwilowa przygoda ale na lata pozostawac jako drogowskaz.


Kazdy z nas sie ksztaltuje cale zycie , jedni uwazaja ze to jest swietne , wartosciowe , inni ze cos z gola odmiennego .., i tak wlasnie powinno byc pod warunkiem ze kazdy dokonujac jakies wyboru , potrafi zalozyc ze to czego nie rozumie , czego nie pojmuje , co wreszcie go odrzuca z tego czy innego powodu , moze byc wartosciowe dla innych , moze byc wlasnie tym co jego wybor.W roznorodnosci piekno i kazdy sobie cos tam znajdzie dla siebie byle nie bylo to z doskoku i bezmyslnie bo wiatry zawialy i hop bo tak wypada i tak na ow czas trzeba.

[lukasz78]

W roznorodnosci piekno i kazdy sobie cos tam znajdzie dla siebie

Wyrwałem z kontekstu ale podpisuję się pod tym wszystkimi kończynami.
Wcięło ilustracje które wrzuciłem, czy źle widzę?

[bernard74]

Wyrwałem z kontekstu ale podpisuję się pod tym wszystkimi kończynami.
Wcięło ilustracje które wrzuciłem, czy źle widzę?

Wcielo niestety !

[Ania_]

Ale nie dlatego tyle to u Ciebie trwało, że to takie trudne. Po prostu nie chciało Ci się przeczytać książki o podstawach fotografii. Gdybyś to zrobiła to w 1-2 dni (tyle przeciętnie trwa przeczytanie książki) załapałabyś tych kilka nieskomplikowanych współzależności.

Sorry, ale to chyba nie Twoja sprawa co mi się chciało. Mógłbyś sobie darować kolejny post z kategorii "wszystko wiem najlepiej", bo insynuujesz moje lenistwo, a to kompletna bzdura. Dla mnie takie sprawy nie są banalne, jak Ci się wydaje. I bynajmniej kilka książek przeczytałam, ale kiedy ktoś mi na prostych przykładach wyjaśnił, to wtedy zrozumiałam dopiero. Cóż, pisałam wcześniej, sprawy techniczne w tym zakresie nie są dla mnie na "parę dni".
W parę dni to spokojnie się można np. PS nauczyć. (To też herezja, bo obróbka, która dla wielu jest banalna, dla innych będzie nie do przeskoczenia, choćby 100 książek przeczytali )

[Mirek54]

Ciezko i trudno napisac podrecznik przekazujacy wiedze,duzo latwiej i prosciej napisac zbior informacji na dany temat.To tak jak w wykladowcami,jeden umie przekazac,drugi nie,ale oboje znaja temat doskonale.

[BIKER]

Przyznam że ta wymiana poglądów jest naprawdę fascynująca i ciekawa. Wielu z Was przytoczyło bardzo interesujące aspekty z zycia, w kontekście podejścia do sztuki fotografii i jej objektywnej oceny.

Ja przyznam że w zakresie głębokiej wiedzy o fotografii, autorytetem nie jestem, ale na tyle mocno to lubię, że wszystko przede mną. Kiedy wypatrzę interesujący mnie temat lub obraz, staram się go utrwalić jak najlepiej, a jak coś mi nie pasuje, po prostu kasuję zdjęcie i robię jeszcze raz, do skutku albo wyczerpania baterii.

Wychodzę z założenia, że zdjęcie musi dawać nadzieję na co najmniej dobrą jakość po podstawowej obróbce w Olympus Viewer, bo innego programu na razie nie mam. Dodam tutaj, że ostatnio robię wyłącznie zdjęcia w RAW i bardzo mi się to spodobało. "Pasuje" do opisanej wyżej najprostszej metody obróbki.

Co do oceny zdjęć powiem tyle, że każde zdjęcie jest obrazem który nam coś mówi, o świecie i o nas samych. I tak naprawdę nieważne jest czym jest zrobione, ani jak przerobione. Ważne jest jednak to aby zachować objektywną równowagę w jego odbiorze.

I tego wam wszystkim życzę.

Pozdrowerki.

[RadioErewan]

Hehehehe, dziś kupiłem sobie gitarę. Dokładniej, to kupiłem gitarę, piecyk, siakieś kable, stroik, futerał i Guitar Pro. Nigdy nie grałem na gitarze, nigdy nie będę grać dla pieniędzy, pewnie nigdy nie będę grac dobrze, nigdy... ale będę miał (już mam) gigantyczny fun i upust emocji.
Jak tak patrzę na te dyskusje o Sztuce, ech, czy fotografowanie nie może wam po prostu sprawiać przyjemności, jeżeli nie w chwili fotografowania, to potem, po latach, kiedy ogląda się zamrożone przeszłe chwile?

A teraz idę spać z moją czerwoną pacificą.

Bezsennym zaś polecam ten blog, od którego bardzo często po prostu nie potrafię się oderwać (mimo, że MBSZ większość tych ikon to nie jest sztuka).
http://iconicphotos.wordpress.com/

Pozdrawiam