O szumach (przy okazji kolejnej wojenki systemowej) [wieczór 15]

[diabolique]

zrób jedno kiepskie zdjęcie-jesteś amatorem, zrób 10 kiepskich zdjęć-jesteś jeszcze większym amatorem, zrób 100 kiepskich zdjęć-jesteś niekumającym amatorem, ale zrób 1000 kiepskich zdjęć-jesteś artystą....

Uważasz, że to kiepskie zdjęcia?
Czemu? Kadrowanie nie takie? Plastyka? Głębia ostrości? Marne kolory?
Czy tylko sam "szum" je dyskwalifikuje?
Może za wcześnie napisałem o tym szumie. Ciekawe jakie byłyby opinie, gdybym tę informację zachował dla siebie i wkleił do wątku jedynie foty.
_______________________ (automatyczne scalenie)_____________________

Jak duże są te wydruki?

Nie podam w centymetrach ale spore, naprawdę spore.
_______________________ (automatyczne scalenie)_____________________

Dlaczego nie? Akceptowalny poziom szumu jest indywidualny dla każdego. Nie widzę związku z wystawą.

Chodzi o dostrzeganie NAPRAWDĘ dużego szumu goły okiem z normalnej odległości. Bez tablic testowych i wspierania się wykresami na optycznych

[Mirek54]

widać piękne, oniryczne portrety kobiet.
To tyle na temat szumów.

I w tym wypadku to ma zastosowanie i sie naprawde sprawdza.Wszystko trzeba stosowac i wykorzystywac(nawet wady) w odpowiednim celu.
Sol tez pasuje do pomidora,do herbaty juz nie.
Nie umiem pisac elaboratow,ale temat jest ciekawy.

[Dar-i-jush]

Chodzi o dostrzeganie NAPRAWDĘ dużego szumu goły okiem z normalnej odległości. Bez tablic testowych i wspierania się wykresami na optycznych

Ano, to w takim razie przesłanie mi umknęło widocznie.
Szum jest fajny dopóki ziarnisny, a nie plackowaty. Takie ziarno (Kiedyś ziarno teraz szum. Gorzej brzmi, a w sumie to samo) moim zdaniem nigdy nie psuje fotografii. Wyjątkiem jest sytuacja, w której szum zjada istotne dla ujęcia szczegóły.

[aga_piet]

mała głębia ostrości nie jest błędem, jeżeli jest kontrolowana, obejmuje ciekawy punkt w zdjęciu, a resztę 'wymydla'.

A szum kontrolowany jest błędem?

[suchar]

Myślę, że trzeba pamiętać, gdzie jest miejsce fotografii: na wystawie, w odpowiednim powiększeniu lub w dobrze wydanym albumie. Nie w internecie, na monitorze, który każdy użytkownik ma inny i inaczej skalibrowany. Wielkość odbitki ma kolosalne znaczenie dla jej odbioru i wcale niewykluczone, że zdjęcia pokazane przez diabolique'a zupełnie inaczej odbiera się na wystawie, niż w małych rozmiarach na ekranie.

A propos nieostrych zdjęć, polecam zapoznać się z serią właśnie Tomka Sikory pt. "Jadę do Maroka!". Trudno o bardziej wyraziste uzasadnienie nieostrości.

W maju byłem na Miesiacu Fotografii w Krakowie i odwiedzilem wystawe Marka Power'a pt. "Melodia dwóch pieśni". Oprócz fascynującej dla mnie treści, duże wrażenie zrobiły na mnie zdjęcia przez swoją wielkość - odbitki były naprawdę ogromne, w czarnych i białych ramach, za szkłem. Album z tym projektem wydany jest również świetnie, bardzo lubię go oglądać, ale to jednak nie to, co kolosalne fotografie na ścianie.

[lukasz78]

Gdyby każde zdjęcie było perfekcyjnie wyostrzone, skadrowane, ze świetnie dobraną głębią, idealnie naświetlone i odszumione to świat byłby nudny.
Ja się nie znam ale co wtedy byłoby sztuką w fotografii?

[Dar-i-jush]

Gdyby każde zdjęcie było perfekcyjnie wyostrzone, skadrowane, ze świetnie dobraną głębią, idealnie naświetlone i odszumione to świat byłby nudny.
Ja się nie znam ale co wtedy byłoby sztuką w fotografii?

Może takie, które sprawia, że chcesz na nie patrzeć? Takie, które o czymś opowiada? Albo takie, które wprawia w zadumę?

To nie łatwe do zdefiniowania, natomiast nie uważam, że zakwestionowanie wszelkich "poprawności" czyni ze zdjęcia sztukę. To nie ten kierunek. Dzisiaj krzywe, nieostre, źle naświetlone, dziwnie poucinane kadry mogą zwracać uwagę, bo są powiedzmy inne niż te "poprawne". Takie niebanalne. Takie oryginalne. Wg mnie to wypaczenie. Taka baba z brodą, którą pokazują w cyrku, bo jest inna i wiadomo, że przyciągnie uwagę.

[aga_piet]

Dzisiaj krzywe, nieostre, źle naświetlone, dziwnie poucinane kadry mogą zwracać uwagę, bo są powiedzmy inne niż te "poprawne". Takie niebanalne. Takie oryginalne. Wg mnie to wypaczenie. Taka baba z brodą, którą pokazują w cyrku, bo jest inna i wiadomo, że przyciągnie uwagę.

W pokazanej wyżej serii zdjęć szum jest tylko jednym ze środków wyrazu. Są spójne, widać zamysł autora.
Niech no mi któryś śmiałek "szczeli" tu serię zdjęć na iso 1600 ale zrobi to z głową, z pomysłem, albo choć trochę zbliży się do omawianego wzorca.
Zachęcam - "Pokaż swojego szuma".

[mariush]

Zachęcam - "Pokaż swojego szuma".

Ja nie pokażę... mi nie szumi...

[Dar-i-jush]

W pokazanej wyżej serii zdjęć szum jest tylko jednym ze środków wyrazu. Są spójne, widać zamysł autora.
Niech no mi któryś śmiałek "szczeli" tu serię zdjęć na iso 1600 ale zrobi to z głową, z pomysłem, albo choć trochę zbliży się do omawianego wzorca.
Zachęcam - "Pokaż swojego szuma".

Pisałem ogólnie odpowiadając na pytanie równie ogólne.

W pokazanej wyżej serii zdjęć nie dopatruję się żadnego zamysłu, nie przemawiają do mnie, nie przykuwają uwagi. Dla mnie zbliżanie się do tego poziomu jest stratą czasu. Nie mam na myśli szumu na zdjęciach. Jak już pisałem, szum lubię i nie uważam, żeby w większości przypadków psuł zdjęcie. Szumofobia to poważna choroba