Nikon D7000

**Darekw1967** · 1.12.10, 13:02

Zamieszczone przez epicure

Łatwiej. Co nie znaczy, że zawsze lepiej jest mieć niedoświetlone...

Witam !

Konstruktorzy dostosowali pomiar do charakterystyki
matrycy gdzie niedoswietlenie to mniejsze zlo.

Pamietam, ze w analogach systemy pomiarowe na pomiarze
matrycowym dazyly do lekkiego przeswietlenia kadru bo
filmy zle znosily niedoswietlenia.

Kiedys sie bardzo zdziwilem jak w Canonie 10D
system pomiarowy matrycowy pracowal
jak w analogu (pod charakterystyke filmu) i mi notorycznie
10D przepalal swiatla.

Skonczylo sie na uzywaniu pomiaru selektywnego "na swiatla" z
ujemna korekcja EV.

Pozdrawiam

**epicure** · 1.12.10, 13:42

Pomiar ewaluacyjny w Canonach działa inaczej, niż matrycowy w Olkach i nie ma to nic wspólnego z charakterystyką filmu. Ci producenci przyjęli po prostu inną filozofię. Olkowi chodziło o to, żeby zmieścić światła w histogramie, o ile zajmują one jakąś tam część kadru, np. do 1/3 jego powierzchni. I nie ważne, że pozostałe 2/3 kadru będzie czarne jak smoła. Canon z kolei przyjął, że skoro użytkownik ustawia ostrość w jakimś punkcie AF, to to, co jest w tym miejscu w kadrze jest dla niego ważne i powinno być poprawnie naświetlone. I tak światłomierz próbuje ustalić pewien kompromis między jasnymi obszarami kadru, a tym, co znajdujesz się w aktywnym punkcie AF. W obu przypadkach trzeba zrozumieć działanie światłomierza i w różnych sytuacjach wprowadzić odpowiednią korektę ekspozycji, wówczas nie będzie niespodzianek.

**Tadeusz Jankowski** · 15.12.10, 00:07

Zapoznałem się z kolejnym przeglądem (review) Nikona D7000 na cameralabs.com.
Porównano tam od względem rozdzielczości w JPEG Nikona D7000 (16 MPx) z Canonem 60D (18 MPx), przy obiektywach kitowych i stwierdzono, że różnica jest bardzo mała i gdyby nawet Canona wyposażyć w lepszy obiektyw, to nadal zysk w rozdzielczości byłby nieznaczny.
Lepszy obiektyw juz niewiele by wniósł w Canonie 18 MPX? Jest to kolejna taka konstatacja w testujących witrynach, co prowadzi do zapytania:

1) Czy w praktyce, jeśli chodzi o rozdzielczość w lustrzankach APS amatorskich i zaawansowanych, została osiągnięta granica (16 - 18 MPx), w której kitowe i średnio-dobre obiektywy przestają dawać radę sensorom?

Obiektywy przy tych wielkościach sensora APS pracują dużo poniżej teoretycznej zdolności rozdzielczej sensora (Nyquist), a to z dwóch powodów:

- pierwszy, to obecność filtra AA, który nie jest dokładny, ma swoja charakterystykę częstotliwościową i najprościej mówiąc tłumi rozdzielczość, zmiękcza obraz;

- drugi, to obecność wad optycznych w obiektywie, które powodują, że rozdzielczość podawana przez obiektyw na sensor (niezależnie od filtra AA) jest znacznie mniejsza od teoretycznej dla obiektywu w zakresie małych liczb przysłony, np. dla kitowego obiektywu Nikona jest to F mniejsze od 8, ze względu na błędy optyczne, a w zakresie większych F, rozdzielczość jest „rozwadniana” przez błędy optyczne i rosnące wraz z F ugięcie światła (dyfrakcję) na brzegach przysłony.
Jak nie kijem go, to pałką.

To wszystko powoduje, że tylko przy pewnej wartości liczby przysłony nazywanej sweet spot (dla kitowego obiektywu Nikona jest to F= 8 ) obiektyw ma rozdzielczość maksymalną – najbardziej zbliżoną do teoretycznej rozdzielczości sensora.
Dla pozostałych wartości F, na lewo i prawo od F= 8, rozdzielczość obiektywu jest mniejsza.

Biorąc pod uwagę powyższe rozumowanie (ściśle teoretyczne) można zadać pytanie - jaki jest sens pakowania do APS sensorów większych niż 16 – 18 Pxl?
Ba, jak pokazują testy z E-5, już przy 12 MPX i usunięciu filtra AA i dodaniu odpowiedniego softu likwidującego niekiedy występującą morę, obiektywy Olympusa w formacie 4/3” ledwo ledwo nadążają, i to tylko przy optymalnych przysłonach. Przy pozostałych (mniejszych i większych od sweet spot) sensor nie ma za dużo do roboty.

Tylko bardzo wysokiej jakości obiektywy, a te są bardzo wysoko drogie (co najmniej 2x droższe niż amatorska lustrzanka z kitem) zbliżają się na odległość rzutu beretem z rozdzielczością do sensorów formatu APS 16 – 18 MPx w więcej niż jednej wartości F (w bardziej płaskim maksimum) i to niemal wyłącznie w środkowej części kadru.

Generalnie każdy średnio dobry obiektyw w lustrzance 16 MPx pracuje grubo poniżej możliwości sensora. Czy 16 -18 MPx stanie się w APS granicą, jak 10 MPx w kompaktach zaawansowanych? Śmiem twierdzić, że nie. Rynek ma swoje prawa i bitwa na iluzje będzie trwać.
Nowy krem, który „usuwa” do 35, 5 % zmarszczek będzie zawsze postrzegany jako bardziej pożądany od usuwającego 31,5 %.

Najwięcej sukcesów w dostarczaniu obrazów o dużej rozdzielczości (i przy okazji w DR) przynosi powiększanie formatu. Na imaging-resource.com we wstępnym teście Pentaxa 645 pokazano obrazki testowe tkaniny używanej do oceny szumu przy wysokim ISO.
Format średni schrupał w całości przy 1600 ISO 21 MPx FF Canona 1DsMkIII nie pozostawiając żadnych niedomówień. 40 MPx Pentaxa 645! A przecież ten FF, to wzorcowa maszyna.

Pzdr, TJ

**epicure** · 15.12.10, 00:24