Kieliszek na kafelku

[Tadeusz Jankowski]

te kwiatki są rewelacyjne, naprawde prawie jak żywe a przez to, ze tło jest białe wygląda jakby wychodziły przed monitor i zdaje sie, ze pachną.

Rrrradek,
Dziękuję za sympatyczne przekazanie swoich odczuć.

John100,

Przepięknie wyszły te kwiaty - mam małe pytanko - co to za kształty w lewej dolnej stronie zdjęcia ? osobiście zniwelowałbym je także do białego tła.

Te kształty w lewym dolnym rogu, to listki należące do gazanii. Być może było by lepiej je wystemplować.
Pzdr, TJ

[suchar]

Następnie powiedziałes coś takiego:

To trzeba poczuc, zobaczyc roznice miedzy zdjeciem nijakim a tym z charakterem i zrozumiec, dlaczego ona jest.

Inaczej mówiąc, jesteś przekonany, że jeżeli masz przed sobą konkretny przykład zdjęcia, to potrafisz go odebrać, opisać swoje emocje, a tym samym potrafisz zrozumieć zdjęcie.

Otóż moim zdaniem pomiędzy emocjami, a zrozumieniem, jest jeszcze pewien malutki dystans do przebycia i ten dystans, którego nie pokazałeś w powyższym komentarzu (nie twierdzę, że nie rozumiesz zdjęć), stał się źródłem mojej niepełnej satysfakcji płynącej z Twojej pięknej wypowiedzi.

Pzdr, TJ

Tak, ten dystans jest i to calkiem wyrazny. Wiele zdjec odbieramy intuicyjnie, wyzwalaja one w nas jakies emocje (wlasciwie to kazde dobre zdjecie wyzwala emocje u widza), ale to nie oznacza, ze je zrozumielismy. Mozemy delektowac sie jego pieknem, podziwiac, podziwiac przedstawiony obiekt lub sytuacje, ale nadal zdjecia nie rozumiec, a odbierac je bardziej od zewnatrz. By pisac dalej, musze rozgraniczyc rozne znaczenia kryjace sie pod slowami "rozumiec zdjecie". Otoz moim zdaniem mozna rozumiec zdjecie conajmniej dwojako, a pewnie i na wiecej sposobow. Pierwszy sposob, ktory nasuwa sie od razu, jest rozumienie historii opisanej na zdjeciu, jego przekazu. Inna sprawa jest moim zdaniem zrozumienie intecji autora, znalezienie odpowiedzi na pytanie "dlaczego tak?". Chodzi mi niejako o glebsze poznanie zdjecia, poznanie od wewnatrz, a nie tylko od zewnatrz. Nie poznanie tylko piekna zdjecia, ale rowniez jego sensu. Wedlug mnie to nie jest tak, ze widzac piekno rozumie sie zdjecie. Nie, zrozumienie to nastepny krok. Zaleznie od rodzaju fotografii sposob rozumienia zdjecia sie zmienia, w jednych jest wiecej historii i moralnego badz etycznego przekazu, w innych natomiast wiecej jest metaforycznosci. Byc moze oba te sposoby "rozumienia zdjecia" sie lacza i niepotrzebnie je rozgraniczam, jednakowoz mam nieodparte wrazenie, ze warto je oddzielac.

Mam nadzieje, ze tym razem nie zostawilem juz watpliwosci To jest moje zdanie, zawarte w bardzo krotkim poscie jak na zdanie traktujace o tak rozleglym temacie.
Pzdr

[Tadeusz Jankowski]

Suchar,
Podzielam w całości przesłanie wypowiedziane przez Ciebie:

Wiele zdjec odbieramy intuicyjnie, wyzwalaja one w nas jakies emocje (wlasciwie to kazde dobre zdjecie wyzwala emocje u widza), ale to nie oznacza, ze je zrozumielismy.

Ze swojej strony dodam, że takim klasycznym przykładem jest dziecko i krasnoludek w ogródku. Na zapytanie, czy podoba Ci się ten krasnal, prawie każde dziecko odpowie - podoba mi się. A na uzupełniające pytanie, dlaczego - niemal zawsze odpowiedź jest taka sama - bo jest ładny. Nic dziwnego. Dziecko kieruje się tylko i wyłącznie intuicją, nie jest w stanie podjąć najskromniejszej analizy, taką umiejętnoięść nabywa się z czasem, od tego są szkoły i rodzina.

Można powiedzieć, co zresztą napisałeś, że każde lub prawie każde zdjęcie odbiera się najpierw intuicyjnie - duszą, sercem, a dopiero potem przychodzą refleksje i zmaganie się z odpowiedziami na takie ogólne pytania, jak - dlaczego ta fotka mi się podoba, jaki konkretny element zdjęcia o tym decyduje (kompozycja, czyli kadrowanie, głębia ostrości, wymowa sceny, kolory, światło, kontrasty, itd.), co wzbuda moje emocje i czy w ogóle wzbudza, dlaczego zdjęcie "gada" do mnie.

Bardzo mi się podoba Twoje otwarte podejście do tematu i rzeczowa analiza zagadnienia. Podzielam Twoje racje wyżej przedstawione.

Pzdr, TJ

[Tadeusz Jankowski]

Zamieszczam kompozycję z polnych maków.
Pzdr, TJ

źródło

[szklarz]

Dobry pomys z kadrem ale nie dopracowany, mysle ze nie powinienies robic fotki na niebieskim niebie, kontrasty sie pokuca.
Natomias na samym kwiecie masz piekne barwy i bardzo dobre światło co powinno niezle zaowocowac.

[Tadeusz Jankowski]

Szklarz,
Dziękuję za kilka słów oceny. Myślę, że bardzo wstrzemięźliwie wyraziłes swoje wątpliwości.
Kompozycja prawdę mówiąc się trochę rozłazi. Ta czerwona plama jest zbyt wysoko wyniesiona, a prawy pąk zbyt wchodzi na horyzont.
Pzdr, TJ

[suchar]

Jesli chodzi o kompozycje to mam takie same uwagi jak Ty, Tadeuszu Rozlazi sie. Widzialbym tez to zdjecie troche inaczej oswietlone, moze nie tak ostrym swiatlem albo moze jakas blenda doswietlone, bo mam wrazenie, ze przez cienie nie wszystkie barwy zostaly ze zdjec wydobyte, a na pewno nie do kona wydobyta jest ich soczystosc. Polaczonie czerwien + niebieski + zielen uwzam za dobry pomysl.
Pzdr

[Tadeusz Jankowski]

Suchar,
Kompozycja moim zdaniem się rozłazi dlatego, że z trzech plam (czerwony mak i dwa zielone paki) tworzących jej zrąb jedna (górna) jest zbyt odległa od dwóch pozostałych i jest zbyt blisko górnej krawędzi ramki. To jest najważniejsza wada. Na pąkach i łodyżkach maków nie widać światła, choć były intensywnie oświetlone Ponieważ fotka była wykonana pod światło nieba, a to było bardzo jasne (blisko słońca) i aby maki jako tako wyglądały i jednoczesnie niebo było niebieskie, a nie przepalone, należało niedoświetlić maki, co też zrobiłem tłumacząc to sobie, że niech tak będzie - wyjdzie jakaś tam kompozycja konturowa. Zależało mi bardzo, aby w tle pokazać dom i sądziłem, że to się udało, niestety jest w tak głębokiej nieostrości, że nie robi wrażenia.
Pzdr, TJ

[Tadeusz Jankowski]

Wstawiam czerwoną begonię.
Pzdr, TJ

źródło

[szklarz]

Tadeusz śliczne zdjecie, 6+ za ostrość kolor idealną fakturę płatków co przy tym kolorze nie jest prosta sprawa do uzyskania.