Kieliszek na kafelku

[Tadeusz Jankowski]

John100,
Dziękuję za dobre słowo o fotkach kwiatków. Aczkolwiek brakuje mi krytyczego spojrzenia w Twojej wypowiedzi, czyli wskazania, które aspekty fotki Tobie wg Ciebie obniżają wartość zdjęcia, albo krótko mówiąć nie leżą Tobie oraz czego Ci brakuje w tych fotkach.

Excel,
Dziękuję za opinię.
Napisałeś:

Mam pytanie - sadze, ze nie zmieniasz koloru tla, nie do konca pojmuje, skad biora sie rozne barwy, stanowiace niekiedy ciekawa calosc, skadinad chyba niezamierzone?

Barwa tła w powyższych fotkach dalii jest nadana przez oświetlenie. Tło, to biały arkusz papieru, a kolor "złoty" powstaje przez dodanie oświetlenia sztucznego i zrezygnowanie z dokładnej korekcji barw, natomiast tło szaroniebieskie w pierwszej fotce powstało przy oświetleniu dziennym w pomieszczeniu i zrezygnowania ze szczegółowej korekcji barw.
Uchwycenie równowagi barwnej dla tła przy oświetleniu mieszanym jest dla mnie dość trudne, ponieważ doprowadzenie tła do jego naturalnej białości zwykle niszczy kolory kwiata. Napomknę, że nie pomaga RAW, przynajmniej w moim aparacie C8080, lecz zawsze rozpatruję możliwość, że czegoś nie wiem w tej sprawie.

Pzdr, TJ

[Tadeusz Jankowski]

Tym razem wklejam 3 portrety młodzieńca. Co te fotki maja wspólnego z tytułem "Kieliszek na kafelku"? - To, że są to zdjęcia wykonane w warunkach domowych. Sa to portrety z urodzin tego chłopaka, które w zamierzeniu miały mieć wartość pamiątkową i jednocześnie miały być nieco inne od zwykle wykonywanych przy tej okazji. Zdjęcia były wykonywane w świetle zastanym, na przyjęciu urodzinowym, z tyłu fotografa było jeszcze 10 osób pogadujących przy stole. Prosze uprzejmie nie podnosić tematu "pryszcze".
Pzdr, TJ

A1

źródło

A2

źródło

A3

źródło

[Oleryk]

Prosze uprzejmie nie podnosić tematu "pryszcze".

Skąd wiedziałeś?

Światło i kadr podba mi się tylko w perwszym ujęciu.
Nawet ręka podpierająca policzek tam pasuje.
Pozostałe dwa zupełnie do mnie nie przemawiają.

[excel]

Tadeusz, podjąłeś sie ciekawego tematu. Nie tyle kwestii portretu, co portretu przy swietle zastanym.
Najładniejsze jest zdjęcie nr 1. Podoba mi się delikatne, rozproszone światło. Na twarzy nie ma cieni, barwa skory wydaje mi się być bardzo naturalna.
Poza chłopaka jest rozluźniona, oczy ufnie patrzą na autora (pewnie osoba dobrze Tobie znajoma), dłoń nie kokieteryjnie, co się często zdarza, podpiera głowę. Jednym słowem – postać nie jest sztuczna. Nawet spojrzenie w obiektyw nie przeszkadza, a to poprzez przyjazne, cieple spojrzenie.
Młodzieniaszek ma jasna cerę i jasne włosy, ciemne tło stanowi dobry kontrast barw.

Fotka nr 2 – podoba mi się znacznie mniej przez ostre światło. Poza chłopaka jako taka, jest jak w poprzednim – przyjazna i swobodna. Kolory naturalne. Wszystko byłoby ok., gdyby tło było ciemniejsze. Chyba, ze takie było założenie wykonując portret pod światło. Być może gdyby niewidoczne było oparcie fotela, a tło w całości mleczne, miałoby więcej wyrazu. Nie wiem, próbuje wymazać wszystko, co mi przeszkadza w czystym odbiorze.

Fotka nr 3 – ładnie, mocniej niż na poprzednim oświetlona twarz. Niesamowicie naturalne (przypuszczam, ze bez odrobiny PSzopowania) barwa skory i włosów.
Wspominasz w poście, aby nie wchodzić na temat trądziku. Ujmując fotkę w sposób, jaki mi pokazałeś, dochodzę do wniosku, ze jest bardzo dobra metoda na kamuflaż niedociągnięć urody. Niejeden młodzieniec byłby wdzięczny za takie „ukrywanie” źródła ich nastolatkowych zmartwień.

Tadeusz, czy fotki wykonywałeś z reki? A może podesłałbyś EXIF….? Powiedz, na co należy zwrócić szczególna uwagę przy robieniu fotek w warunkach, w jakich Tobie przyszło focic? Może zadaje zbyt wiele pytań, ale po prostu chce się dowiedzieć, jak podejść do tematu, aby uzyskać taki efekt.

Pozdrawiam,
excel

[Tadeusz Jankowski]

Wojtec60,

Dziękuję za komentarz.

Excel,

Dziękuję za komentarz. Podzielam Twoje zdanie, ze powyższe trzy fotki, to kwestia portretu przy świetle zastanym.

Pierwsza fotka jest robiona w głębi pokoju około godz 16:20. Światło zastane, to światło mieszane, to lampa górna, żarowa – podsufitowa oraz okno z odległości 2,5 m, za oknem pochmurno i zaczyna się wieczór, a więc światło okienne nie jest zbyt silne, ale wpływa na ekspozycje w około powiedzmy 50 – 60 %.
Kierunek światła żarowego – od góry, od przodu na twarz, kierunek światła dziennego okiennego – przednio boczne z prawej, kąt około 25 – 30 stopni. Jeszcze należy doliczyć światło odbite od ścian.

Fotki A2 i A3 były wykonane około godziny 17:10. Światło mieszane – dzienne z pochmurnego nieba z tyłu i z obu boków na twarz oraz żarowe z lampy podsufitowej z odległości około 2,5 m.

Pierwsza fotka ma lepszy balans bieli, następne troszkę gorszy, ponieważ ekspozycja była ustawiona na twarz (okno jest przepalone, bo jakiekolwiek szczegóły w nim by robiły większy bałagan w tle), a twarz od przodu była oświetlona przede wszystkim światłem żarowym i tylko troszkę dziennym z okna odbitym od ścian i dziennym z lewej i prawej części okna po bokach głowy. Na drugiej fotce widać dwa odcienie na koszuli, po prawej - niebieskawy od światła dziennego oraz po lewej – czerwonawy.

Zastosowano tryb A, przysłonę - liczbę przysłony wybrałem jak najmniejszą, aby uzyskać jak najmniejszą głębię ostrości. Załączona była lampka wspomagania autofokusa, ponieważ bez tego aparat w ogóle nie ostrzył.

Ze względu na to, ze światła było mało, aparat dobierał dłuższe czasy. Aparat był umocowany na monopodzie, by zmniejszyć poruszenie zdjęć.

Zdjęcia portretowe przy świetle okiennym, jak z mojego doświadczenia wynika, lepiej wychodzą, gdy niebo jest pochmurne, wtedy światło okienne jest ładnie rozproszone, nie ma smug światła.

Kwestia wykonania zdjęć przy świetle zastanym, to sprawa gromadzenia doświadczeń.
Generalnie rzecz biorąc przy wykonywaniu tego typu zdjęć, jak i przy wielu innych rodzajach należy zwracać uwagę na następując najważniejsze elementy :

1) Ekspozycja, czyli prawidłowe naświetlenie zdjęcia – najlepiej, gdy wykona się kilka klatek tego samego ujęcia przy różnych naświetleniach wykorzystując funkcję bracketingu w aparacie.
2) Światło, czy dobrze się układa na modelu, czy nie ma zbędnych blików, czy cienie nie są za głębokie, a światła nie wyjdą przepalone. Czy w oczodołach nie są zbyt ciemne cienie.
3) Aktualna mina modela - nie mrugać, nie mrużyć oczu, nie robić głupkowatych min, nie gapić się sztywno w obiektyw. Nieustannie należy prowadzić dialog z modelem, rozluźniać atmosferę, wzbudzać jakieś malutkie emocje na twarzy, naturalne emocje, a nie wygłupy.
4) Kadrowanie, czyli kompozycja (tutaj pomoże literatura).
5) Tło za osobą portretowaną, aby nie było zbyt przeszkadzające.

Najtrudniejsza sprawą jest to, ze te 5 zasad musi być spełnionych jednocześnie. Aby się tego nauczyć, należy ćwiczyć, wtedy świadomą uwagę pięciopodzielną zastąpi intuicja, najlepszy pomocnik fotografa. Ale żeby mieć intuicję, należy ją najpierw wyhodować, najlepszym pokarmem dla niej jest doświadczenie.

Im więcej doświadczenia, tym wyższą pozycję powinien zajmować warunek "kompozycja", aż do pierwszego miejsca włącznie!

Na koniec jedna uwaga. Na fotkach powyższych nie udało mi się w pełni zestroić powyższych pięciu warunków, ale będę próbował dalej. Każda taka minisesja, to pewnego rodzaju błądzenie, to poszukiwanie drogi.

Pzdr, TJ

[excel]

Tadeusz, dziekuje za obszerne podzielenie sie cala porcja wiedzy.
Zapomnialem zapytac, co moze tez wazne dla niedoswiadczonych w tym zakresie, na ile dokonales poprawek w programach graficznych? Albo to zasluga mojego monitora, albo tez na tyle ladnie udalo sie Tobie sfocic tradzikowata twarz. Probowalem juz kilkakrotnie fotografowac osoby wyjatkowo zajete swoim wygladem i nigdy nie udalo mi sie pokazac ich twarzy w naturalnych, bez plastiku - koloru skory. Zawsze pojawialy sie jakie tradziki, krosty, itd. Jak to mlodziez - swoje klopoty ma.

Ciekawa lekcja fotografii. Prosze o wiecej.

pozdrawiam,
excel

[Peniek242]

O w morde, Tadeusz zaloze sie ze moglbys opisac historie pt" zabili go i uciekl" total abstrakcja albo jak znaleziono cialo zabitego po lzach wylanych 10km obok.
Zdjecia przede wszystkim nieostre, zle skadrowane, zle.
I na tym w zasadzie chcialem zakonczyc ale.... zrozumialem ostatecznie o co chodzi w tym watku. Pokazujesz foty po to by opisywac co jest zle a co jest dobrze w aptekarski sposob, czy tak?

[excel]

O w morde, Tadeusz zaloze sie ze moglbys opisac historie pt" zabili go i uciekl" total abstrakcja albo jak znaleziono cialo zabitego po lzach wylanych 10km obok.
Zdjecia przede wszystkim nieostre, zle skadrowane, zle.
I na tym w zasadzie chcialem zakonczyc ale.... zrozumialem ostatecznie o co chodzi w tym watku. Pokazujesz foty po to by opisywac co jest zle a co jest dobrze w aptekarski sposob, czy tak?

Pieniek, gdybys sie jeszcze nieco wysilil - napisal jeszcze kilka zdan w tej samej formie, to udalo by sie Tobie przescignac poslanke Danke Hojarska. Jej tez sie udalo napisac pozew, prawie cale A4, bez jednego znaku interpunkcyjnego.
Przepraszam, zwracam honor - Tobie udalo sie wiedziec o potrzebie zastosowania w ilosci 2. Na drugi raz rozwin sie szerzej. Byle znowu nie za dlugo, bo mi tchu zabraknie podczas czytania.

pozdrawiam,
excel

[Smerf Maruda]

A ja uważam, że nikt nigdy jeszcze nie nauczył się robić dobre foty, patrząc na foty złe. Lepiej zainwestować w album impresjonistów, albo Mana Raya, albo Westona niż uczyć się złych wzorców.

[Peniek242]

Lgrabun, ja tez tak uwazam, ale wolalem dopytac Tadeusza jakie ma intencje, natomiast Excel wlazi tylko miedzy wodke a zakaske.