World Press Photo 2010 [wieczór 12]

**luna2002** · 13.02.10, 12:17

Warto obejrzeć te zdjęcia na papierze. Te internetowe miniaturki niewiele pokazują. Wystawa albo chociaż album i zmienia się zdanie. Obejrzałem przed chwilą album ze zdjęciami z 2009 roku.......masa kapitalnych zdjęć. A w internecie bez emocji.

**kali999** · 18.02.10, 15:08

Na początek muszę powiedzieć, że jednak po głębszym zastanowieniu nie będę już mówił na reporterów iż są rządni krwi. Przecież dzięki nim możemy dopiero sobie uświadomić co się naprawdę dzieje, to właśnie takie zdjęcia mogą wstrząsnąć aby wywołać choć jakąś reakcję. Oczywiście zdjęcie nie powinno wygrywać konkursu tylko dlatego, że jest drastyczne, powinna być przy tym zachowana estetyka zdjęcia, coś po czym oprócz krwi te zdjęcie się wyróżni. Po krótkim wstępie

moje odczucia a pro po tegorocznych prac.

Moim zdaniem Grand Prix jest świetnym zdjęciem i to nie tylko oprócz opisu. Trzeba pamiętać, że tam kobiety nie za wiele mają do powiedzenia, a to zdjęcie ukazuje ogromną chęć zabrania głosu.
Na uwagę zasługuje:
General news: pojedyncze zdj. pierwsze miejsce, historie 1 i 2 nagroda
People in the News: 2 i 3 pojedyncze zdj.
Sports Action: historie 2 nagroda
Sports Features: 2 nagroda pojedyncze zdj.
Contemporary Issues: historie 3 nagroda
Daily Life: obie pierwsze nagrody
Portraits: pierwsze miejsce historie
Arts and Entertainment: 3 miejsce pojedyncze zdj.
Nature: pierwsze miejsce historie.

Najlepsze dla mnie są trzy cykle: rzeźnia, dzieci z autyzmem i Antarktyda. Jedno zdjęcie najlepsze w tym roku ciężko wybrać.

A i zawiodłem się w tym roku na zdjęciach sportowych, uważam, że słaby poziom w porównaniu do poprzednich lat.

**slawek** · 18.02.10, 19:38

Zamieszczone przez kali999

Na początek muszę powiedzieć, że jednak po głębszym zastanowieniu nie będę już mówił na reporterów iż są rządni krwi. Przecież dzięki nim możemy dopiero sobie uświadomić co się naprawdę dzieje, to właśnie takie zdjęcia mogą wstrząsnąć aby wywołać choć jakąś reakcję. Oczywiście zdjęcie nie powinno wygrywać konkursu tylko dlatego, że jest drastyczne, powinna być przy tym zachowana estetyka zdjęcia, coś po czym oprócz krwi te zdjęcie się wyróżni. Po krótkim wstępie

moje odczucia a pro po tegorocznych prac.

Ja się tylko zastanawiam,
co czuł gość robiąc zdjęcia podczas kamieniowania

**kali999** · 19.02.10, 11:10

Zamieszczone przez slawek

Ja się tylko zastanawiam,
co czuł gość robiąc zdjęcia podczas kamieniowania

Nie wiem co to ma do rzeczy.
Same zdjęcia bez rewelacji, nie zasługują na nagrodę ale wiele osób na cały świecie dowiedziało się, że są gdzieś tak okrutnie wymierzane kary, nie wiem jak tobą ale mną to wstrząsnęło i jakbym miał jakąś możliwość zareagowania po obejrzeniu tych zdjęć to bym to zrobił.

**slawek** · 19.02.10, 15:53

Zamieszczone przez kali999

Nie wiem co to ma do rzeczy.
Same zdjęcia bez rewelacji, nie zasługują na nagrodę ale wiele osób na cały świecie dowiedziało się, że są gdzieś tak okrutnie wymierzane kary, nie wiem jak tobą ale mną to wstrząsnęło i jakbym miał jakąś możliwość zareagowania po obejrzeniu tych zdjęć to bym to zrobił.

Zadałem to pytanie właśnie w tym kontekście.
Bo, nie mam pojęcia co bym zrobił w tym momencie, nie wiem czy bym był wstanie zrobić zdjęcie, czy też nie!
Jedno wiem na pewno, po tym wszystkim bym " Zwymiotował"

pat.p · 19.02.10, 16:56

Moim zdaniem tych zdjęć nie odbiera się jako fikcji, sztuki, kunsztu czy nawet rzemiosła. Pokazują wyrwaną (dosłownie) rzeczywistość. Pytają, czy to prawda... Czy jest prawdą kolejne zdjęcie na którym jest krew, śmierć, czy tylko stanowi atrakcję - łyczek adrenaliny przy porannej kawce w pracy, jeden z tematów, który przebrzmi i nie zostawi w duszy nawet małego zadrapania?

Odwykliśmy od oceniania faktów, przyjmowania rzeczywistości. Nakładamy maski sędziów, widzów, krytyków, znawców, które dają nam możliwość nabrania "dystansu" i "obiektywizmu", a tak naprawdę są przejawem obawy przed stanięciem twarzą w twarz z czymś strasznym. Bo na tych zdjęciach są straszne rzeczy, okrutne, koszmarne. Oddzielone od naszych oczu i umysłów cieniutkim opłatkiem rytuału fotoreporterskiego - często dla nas śmierdzącego mamoną, dalekiego od sedna sprawy.
W sumie nie ma się czemu dziwić - gdyby zdrowy, czujący człowiek przyjął wszystkie informacje zawarte w tych zdjęciach i poddał je refleksji, mogłoby się skończyć szpitalem psychiatrycznym.

Dlatego nie chodzę na WPP. Nie daję rady, najzwyczajniej.
Ale zdjęcia są takie jak rzeczywistość - ani dobre, ani złe. Prawdziwe, niezależnie od intencji ich twórców - a przez to niewygodne, przykre.

Pozdrawiam
Pat