Będzie (wygląda) gorzej...Zamieszczone przez mariush
Rób co chcesz z panoramką - byle nie wyglądała gorzej niż teraz
Na załączniku widać dobrze o co chodzi mi z chwaleniem kompozycji. Drzewo w mocnym punkcie, horyzont przepisowo 1/3, ciekawa proporcja między bielą i czernią na niebie (~50-50), no i sam walor nieba - kontrast między chmurami i błękitem...
Radosław "Radio Erewan" Przybył
http://www.fototv.pl Pierwsza w Polsce Internetowa telewizja o fotografii
* Nigdy nie próbuj przekonywać ludzi, którzy wiedzą, że mają rację. ~Leto
a mi podoba się bardziej nr 2 , jakiś realniejszy kadr
to bedzie fajny sposob do zdjec tzw "Złotej jesieni", gdzie cieplych barw jest ho hoWszystkiego po trochuZdjęcia do panoramy wykonywane były z polarem (dobrze widać jego działanie na większej wersji), niebo dodatkowo zostało przyciemnione za pomoca wirtualnego filtra czerwonego w programie Convert To B&W Pro.
2. Wzgórza nad jeziorem w okolicach Chmielna.
pozdrawiam
K.Gajda (cra3y)
Radosław,
Napisałeś:
"Na załączniku widać dobrze o co chodzi mi z chwaleniem kompozycji. Drzewo w mocnym punkcie, horyzont przepisowo 1/3, ciekawa proporcja między bielą i czernią na niebie (~50-50), no i sam walor nieba - kontrast między chmurami i błękitem..."
O to mi chodziło, o podanie uzasadnienia.
Fotkę uważam za atrakcyjną dla oka z racji powyższych oraz kontrastu, a także uważam ją za dobrą.
Co nie znaczy, ze nie można podyskutować. Właściwie, po pierwsze kompozycja fotki jest trochę osłabiona przez to, że droga nie daje „mocniejszej”, ciut bardziej zbieżnej perspektywy, że koleiny drogi są zbyt przepalone, że drzewko jest ciut za małe (chociaż ja wiem? - być może było by dobre, gdyby było bardziej samotne - nie uzupełnione przez drzewka na linii horyzontu, może trochę można by uciąć z lewej i prawej, ale to jest panorama i szkoda by było usuwać kawał pracy z obrazu), że cała fotka jest zdominowana przez bardzo kontrastowe niebo, ze pola są nadmiernie jasne, nie mogące przez to konkurować z niebem, nie tyle konkurować, co dotrzymać kroku w budowaniu przestrzenności zdjęcia, w zasadzie jasność pół zlewa się z jasnością chmur na horyzoncie, co tworzy pewien zgrzyt, niezbyt duży jednak, bo w chmurkach jest dość dużo ciemniejszych tonów.
Ogólnie patrząc na fotkę po raz kolejny odczuwam pewną monotonię i pewną nieuzasadnioną sztuczność we wzajemnym stosunku ziemi i nieba, oko nie może się przyzwyczaić do czerni na niebie i usiłuje wyostrzać nieustannie łan na pierwszym planie.
Przechodząc do drugiej fotki, doznaję uspokojenia, to jest landszaft, kolory są na swoich miejscach.
W kompozycji da się wyróżnić paraboliczne linie – u dołu ograniczającą połać zieleni, po lewej stanowiącą krawędź zarośli i u góry okalającą łan zboża. Moje oko lubi takie linie. Na zdjęciu kolor bierze udział w budowaniu przestrzeni poprzez akcentowanie planów – pierwszego, i dalszych. Przyczepiam się do tego, ze błękit po lewej nie znajduje żadnego zrównoważenia na pozostałej połaci obrazu oraz prawy narożnik z chmurami jest zbyt monotonny (na tę ostatnią uwagę można by odpowiedzieć mi – mogłeś tam być i zrobić to lepiej). Ale te dwie uwagi można, (traktując kompozycję żartobliwie) obalić mówiąc, że kadr jest niecentralny – tak miało być. Bardzo chwalę dyskretne światła na łanie zboża, pierwsza klasa.
Pzdr, TJ
Tadku, dzięki za wyczerpującą analizę, włożyłes w to masę pracy... widać ścisłe podejście do tematu. Nie rozumiem co prawda takiej metody analizowania fotografii, rozkładania jej na cegiełki (jak w "Stowarzyszeniu Umarłych Poetów") - inaczej mówiąc: proponuję bardziej angażować zmysły, a mniej szare komóki
3. Apocalyptica (tudzeż "Chochoły Atomowe"
mariusz,
Wnioskuję na podstawie lektury Twojej wypowiedzi, że jeśli chodzi o czytanie zdjęć, to tak jakby nie lubisz przeciążać szarych komórek (napisałeś przecież, że „Nie rozumiem co prawda takiej metody analizowania fotografii, rozkładania jej na cegiełki”) i radzisz to mnie („bardziej angażować zmysły, a mniej szare komórkli”). Wyraziłeś także wątpliwości. co do przesłania pewnego filmu, zadeklarowałeś się w ten sposób jako stronnik trzeźwego, prostackiego, niczego nie rozumiejącego otoczenia (mówię tylko o przytoczonej przez Ciebie analogii i jej konotacjach z fabułą filmu).
A więc, w to pierwsze wierzę Ci na słowo, tego drugiego nie posłucham.
Nie obraź się, ale jeśli ktokolwiek daje mi tego typu rady, to tak jakby wganiał mnie do komórki z napisem „ciemnogród fotograficzny”. No nie wiem, co mam innego powiedzieć.
Szczerze mówiąc, ani trochę nie wierzę w to pierwsze, ani w szczerość Twojej rady. To są tylko słowa, to jest coś w rodzaju pustych deklaracji, takie pokazówy, teatrzyk.
Pzdr, TJ
Tadku, fotografii nie da się zmierzyć, zważyć i wystawić jej zbiorczej, średniej oceny. Każdy inaczej potrzega każdą fotografię, inaczej ty postrzegasz albumowe zdjęcie swojej żony z wakacji - inaczej ja. To jest najpiekniejsze - to, że fotografia nie istnieje bez kontekstu. Czasem kontekst ten ma zasięg globalny (np. jedna z nagrodzonych w tegorocznym World Press Photo fotografii ojca z małym chłopcem bez ręki - porusza niezależnie od świadomośći gdzie i kiedy zdjęcie było zrobione), inne węższy, np. krajowy (zdjęcie A. Leppera dłubiącego w nosie wywoła spore emocje w Polsce i znikome emocje w Burkina Faso, gdzie nikt nie zna naszego I mulata), inne wyłącznie rodzinny. Czasem autor musi dopowiedzieć kontekt fotografii. I to jest najistotniejsze - próba dojścia do tego co autor chciał pokazać, bez przekonywania do tego co i jak powinien pokazać.
A to czy fotografia jest dobra to kwestia kombinacji techniki, sprzętu, umiejętności, przypadku i percepcji oglądającego.
Nie traktuj tego co napisałem wcześniej jako rady - raczej jako moje osobiste spojrzenie na fotografię jako metodę uwieczniania świata, będącą w niewielkiej opozycji do twojej.
pozdrawiam, czekam na twoją recenzję chochołów Oppenheimera
Zaangażowałem zmysły i szarą komórkę i... chochoły atomowe są świetne. Bardzo przyjemnie się ogląda to zdjęcie, aż przeszywa swoją głębią. No ale zaraz pewnie ktoś je podzieli i wnikliwie oceni. A ja wypowiadam się tak... od serca.
mariush,
To co piszesz, dotyczy ogólnego podejścia do odbioru fotografii, co niezbyt dobrze koresponduje z treścią mojej recenzji tyczącej Twoich fotek krajobrazowych, jest po prostu nie na temat.
Np. taki Twój tekst:
”fotografii nie da się zmierzyć, zważyć i wystawić jej zbiorczej, średniej oceny. Każdy inaczej postrzega każdą fotografię”
Piszesz rzeczy oczywiste, trywialne. Takie prawdy ogólne nie wnoszą nic do dyskusji o Twojej konkretnej fotce. To bardzo by było na miejscu w podręczniku fotografii przeznaczonym dla początkujących.
Dalej piszesz o kontekście, w którym należy patrzeć na zdjęcie, też bardzo ogólnie. Podajesz jako przykład prace nagrodzone na World Press Photo. Tutaj mijasz się bardzo daleko z kontekstem naszej dyskusji. Bo, po pierwsze przeciętny poziom zdjęć na forum ma się tak do World Press Photo, jak Japonia do Burkina Faso, czy Lesoto, po drugie na tym konkursie światowym dominują bezapelacyjnie reportaże, a Twoje zdjęcie tematycznie jest od nich tak odległe, jak nasz kraj od Japonii.
Na zakończenie swojego postu zamieszczasz następującą konkluzję:
„I to jest najistotniejsze - próba dojścia do tego co autor chciał pokazać, bez przekonywania do tego co i jak powinien pokazać.”
Pytam:
- Czy opinię kogolwiek o Twoim zdjęciu odbierasz jako próbę przekonywania, co i jak autor powinien pokazać? Jeśli tak, to proponujesz swoją wyłączność, czyli zubażasz dyskusję.
Biorąc pod uwagę Twoją mariush wypowiedź i następną opinię tojaro (on troszkę pije do mnie) oraz wiele innych, można skonstatować, że na niniejszym forum przeważa opinia, która streszcza się w powiedzonku – „ja robię zdjęcia, a nie gadam”. Jest to świetna propozycja dla bezmyślnych.
Pzdr, TJ
Tadku, nie o to mi chodzi... bardzo lubie dyskutować nt. fotografii, a o dobrych dyskutantów niełatwo... Chodzi o to, że twoja analiza zdjęcia bardziej przypomina opis potrawy po rozłożeniu jej na czynniki pierwsze niż finalne wrażenie z jej smakowania. Porównać mozna ją do pisania o kluskach "300 g. mąki, 200 g. wody, 10 g. soli, etc." zamiast "słone, słodkie, dobre, niedobre". Ty widzisz na zdjęciu jasne i ciemne tony, dobrane w taki lub inny sposób - ja widzę krajobraz który może budzić takie czy inne emocje (albo nie budzić żadnych). Uważam, że twoje obserwacje o uwagi w sporej części są słuszne (choć ich przydatność często jest niewielka, np. dot. drogi), natomiast razi mnie metoda dochodzenia do ogólnej oceny zdjęcia przez ocene poszczególnych jego składników. To wszystko.
pozdr.
Uprawnienia umieszczania postów
Odpowiedz z cytatem
