Sarnia rodzina

[nurek]

No wiesz blady genralnie to chyba jestem trochę dzikiem Im trudniej tym lepiej. To poletko to była czysta przyjemność.
Przyznam Ci się że w takich sytuacjach w ogóle nie zastanawiam sie nad stanem mojego ubrania i przemoczenia ciała w trakcie zabawy. No oczywiście moje ukochane spodnie moro idą później do prania ale tym juz zajmuje się moja równie ukochana żona.
Podczas tego wypadu przemoczyłem jeszcze porfel z dokumentami bo akurat zapomniałem zapiąć kieszeni. Ale co mi tam. To jest to co tygryski lubią najbardziej.

Fajne skojarzenie z tym rżyskiem. Nie wpadłem na to. Dziękuję Ci za komentarz .

[Jeronimo]

łe no rewelacja

[nurek]

łe no rewelacja

Dzięki Jeronimo!

[Tadeusz Jankowski]

Wielkie uznanie dla autora zdjęcia. Za zaplanowaniew takiej akcji i wykonanie, bo nie są to zdjęcia przypadkowe, za przytomne skadrowanie gromadki zwierząt podjęte w niesprzyjających niewątpliwie dla myślenia warunkach - zimno, może i wiaterek, zimna ziemia, czujne, niechcące się poddać reżyserii sarenki, związany z tym stress, nerwy i zaciskanie zębów.
Wszystkie fotki przedstawiają zwierzęta ustawione gęsiego, w pochodzie poprzez pole, w pobliżu siedzib ludzkich, w poszukiwaniu pożywienia. Nie obcinałbym góry, bowiem te zdjęcia mają charakter częściowo krajobrazowy, mimo że zastosowano długie ogniskowe. Widać, że akcja się dzieje w dolinie jakiegos cieku wodnego (swiadczą o tym drzewa lubiące wilgoć - olchy i wierzby). W oddali widać zbocza, więc może to być krajobraz górski, a także czerwień dachów zabudowań. To całe tło jest zamglone. Śnieg na polu jest troszkę przepalony, ale to jest żadna wada, bo tematem są sarny spacerujące po częściowo zaśnieżonym polu, śnieg musi być tylko biały i mniej ważne, czy jest przepalony.

Kadry dzielą się na 2 części- na pierwszym planie pole z sarnami, na drugim - odległe drzewa, domy i zbocza. I to dla moich oczu jest do przyjęcia.

Najlepsze ustawienie (mozna powiedzieć kompozycję) zwierzątek widzę na fotce nr 3, gdzie owe brykają wypełniając kadr od prawej do lewej w równych odstępach. Swietnie sie udało uchwycić dwie fazy tego brykania, i to z zachowaniem symetrii - skrajne są w fazie opadania na przednie nogi, środkowa w fazie wyskoku, co uważam za bardzo, ale to bardzo unikalną rzecz.

Także

[Tadeusz Jankowski]

Tekst usunąłem, ponieważ był zdublowany.
TJ

[Tadeusz Jankowski]

Wielkie uznanie dla autora zdjęcia. Za zaplanowanie takiej akcji i wykonanie, bo nie są to zdjęcia przypadkowe. Za przytomne skadrowanie gromadki zwierząt podjęte w niesprzyjających niewątpliwie dla myślenia warunkach - zimno, może i wiaterek, zimna ziemia, czujne, nie chcące się poddać reżyserii sarenki, związany z tym stress, nerwy i zaciskanie zębów.

Wszystkie fotki przedstawiają zwierzęta ustawione gęsiego, w pochodzie poprzez pole, w pobliżu siedzib ludzkich, w poszukiwaniu pożywienia. Nie obcinałbym góry, bowiem te zdjęcia mają charakter częściowo krajobrazowy, mimo że zastosowano długie ogniskowe. Widać, że akcja się dzieje w dolinie jakiegos cieku wodnego (swiadczą o tym drzewa lubiące wilgoć - olchy i wierzby). W oddali widać zbocza, więc może to być krajobraz górski, a także czerwień dachów zabudowań. To całe tło jest zamglone, jego znaczenie jest bardzo szczęśliwie dla pierwszego planu pomniejszone przez perspektywę powietrzną, a jednocześnie widoczny jest w tym krajobraz. Śnieg na polu jest troszkę przepalony, ale to jest żadna wada (no, może jakaś mała jest), bo tematem są sarny spacerujące po częściowo zaśnieżonym polu, śnieg musi być tylko biały i mniej ważne, czy jest przepalony.

Kadry dzielą się na 2 części- na pierwszym planie pole z sarnami, na drugim - odległe drzewa, domy i zbocza. I to dla moich oczu jest do przyjęcia, choć czuję, że to mogłoby wzbudzić kontrowersje.

Najlepsze ustawienie (mozna powiedzieć kompozycję) zwierzątek widzę na fotce nr 3, gdzie owe brykają wypełniając kadr od prawej do lewej w równych odstępach. Świetnie sie udało uchwycić dwie fazy tego brykania, i to z zachowaniem symetrii - skrajne sarny są w fazie opadania na przednie nogi, środkowa sarna w fazie wyskoku, co uważam za bardzo, ale to bardzo unikalną rzecz.

Też podoba mi się pochód na fotce nr 4, zwierzęta są czujne i poważne, w tle malownicze wzgórze.

Pzdr, TJ

[nurek]

Tadeuszu,
zawsze z zainteresowaniem czytamy Twoje wnikliwe uwagi dotyczące zdjęć. Dziekuję za dogłębną analizę serii z sarenkami i gratuluję spostrzegawczości - faktycznie zdjęcia zostały zrobione w dolinie rzeki - Wisły. Także uczucia i emocje, które towarzyszyły mi podczas spotkania ze zwierzętami określiłeś bardzo trafnie.

Mam nadzieje, że w przyszłości uda mi się wykonać prznajmniej takie same zdjęcia jak te prezentowane. Dzisiaj spędziłem pół dnia na czatach. Wiał silny, mroźny wiatr i oprócz tego że przemarzłem do kości nie ma takiego ujęcia które można by zaprezentować.

Jeszcze raz dziękuję wszystkim za wyrażone opinie.