Odpowiedzi udzielone przez Irka są prawie kompletne, ale trochę je uzupełnię.
Zgadza się. Przygotowany roztwór utrwalacza można używać wielokrotnie i jest on bardzo trwały. Najczęściej do utrwalania filmów stosujemy roztwór o większym stężeniu tiosiarczanu (250g/l) niż do papierów (200g/l).
W jednym litrze tak przygotowanego utrwalacza można utrwalić 0,5m2 materiału negatywowego lub 1m2 papieru. Daje to ok. 10szt filmów zwojowych, albo 100szt papierów 9x13. Dalsze utrwalanie wiąże się z ponad dwukrotnym zwiększeniem czasu moczenia materiału w utrwalaczu i koniecznością przedłużenia późniejszego płukania. Utrwalacz jest zużyty, gdy zawiera więcej niż 6g srebra w litrze roztworu.
Świeży roztwór może być używany zarówno do filmów jak i papierów, jednak po wywołaniu kilku filmów utrwalacz zabarwia się na bladozielony kolor pochodzący z warstwy przeciwodblaskowej i wówczas nie należy w nim utrwalać papierów. Jeżeli używany utrwalacz zabarwi się na brunatno, to nie nadaje się do dalszego użytku.
Tak jak podał Irek, prawidłowy czas utrwalania powinien być dwa razy dłuższy niż czas uzyskania przeźroczystości kliszy i jeżeli ten czas uzyskania przeźroczystości filmu przedłuży się dwukrotnie, to utrwalacz jest wyczerpany i nie nadaje się do dalszej pracy.
Utrwalanie w kwaśnym utrwalaczu powinno trwać poniżej 15min, gdyż przedłużanie tego procesu prowadzi do osłabienia, a nawet „wyżarcia” szczegółów w jasnych częściach obrazu, szczególnie pozytywowego.
Agfa Agefix jest skoncentrowanym utrwalaczem na bazie tiosiarczanu amonowego, więc jego działanie jest szybsze niż odpowiedników z tiosiarczanem sodowym, ale wydajność i trwałość jest podobna.
Lucca ma rację. Przygotowując samodzielnie roztwór utrwalacza powinniśmy tiosiarczan sodowy rozpuszczać na końcu, po rozpuszczeniu pozostałych składników lub sporządzić dwa roztwory i zmieszać obie części dopełniając wodą do pełnej objętości.
Pozdrawiam.