Santiago de Chile

[Operator]

Ciekawa też winda transportująca na wzgórze - pamiętam że przed laty widziałem podobną (ale chyba trochę większą) na wybrzeżu czarnomorskim w Gagrze.

Sprawiała wrażenie od dawna nieużywanej.

Wzgórze św. Krzysztofa (845 m n.p.m.) jest jednym z najbardziej obleganych przez turystów, miejsc w stolicy. Należy do Parku Metropolitalnego Santiago, który jest największym miejskim parkiem w Chile, o powierzchni 722 ha. Na szczyt można dostać się pieszo, rowerem, albo dwiema kolejkami : linowo-terenową Funicular, lub linową Teleférico, które zaprezentuję w kolejnym poście. Na wzgórzu znajduje się między innymi, jedno z najważniejszych miejsc, kultu Kościoła katolickiego w Chile - Sanktuarium Niepokalanego Poczęcia NMP.

Widok wzgórza od ul. Monitor Araucano.



Statua Matki Boskiej (wys. 14 m, masa 36,6 t). W jej cokole mieści się kapliczka, z której 1 IV 1987 r, przebywający tam papież Jan Paweł II, w czasie swej pielgrzymki, pobłogosławił miasto Santiago.



Jeden z 7 betonowych krzyży, nawiązujących do 7 ostatnich zdań Jezusa, wypowiedzianych przez niego, podczas ukrzyżowania.



Kaplica poświęcona macierzyństwu Najświętszej Maryi Panny.



Część Kampusu Eucharystycznego.



Kilka widoków ze wzgórza.

[Operator]

Dziś wrzutka kolejek, o których wspomniałem, w poprzednim poście. Pierwsza z nich to Funicular, czyli kolej linowo-terenowa, o długości 485 m, obsługująca trzy stacje : dolną - Pío Nono, pośrednią - Zoológico i szczytową - Cumbre. Kolejka obchodziła w tym roku, stulecie swego istnienia. Została oddana do użytku 25 IV 1925 r. Co ciekawe, charakterystyczny budynek dolnej stacji, został zaprojektowany przez chilijskiego architekta - Luciano Kulczewskiego, mającego polskie korzenie.

Dolna stacja Pío Nono.





Fragment trasy z mijanką.



Zadaszenie szczytowej stacja Cumbre.



Jeden z dwóch wagoników, kursujących naprzemiennie.



Z lewej budynek maszynowni, w którym znajduje się też kawiarnia Tudor.



Teleférico - kolej linowa pokonująca odległość 4,8 km, z trzema stacjami : dolną - Oasis, pośrednią - Tupahue, oraz szczytową - Cumbre. Otwarto ją 1 IV 1980 r. Po kilkunastu latach eksploatacji, kolejka zaliczyła dwie poważne awarie, które doprowadziły do jej zamknięcia. Od 7 VI 2009 do 23 XI 2016 była niedostępna dla publiczności. W tym czasie, przeprowadzano gruntowny remont, połączony z konserwacją. Wymieniono między innymi liny, a także wagoniki. Początkowo kolejka składała się z 72 zamkniętych kabin, mieszczących do 4 osób. Po rewitalizacji liczbę kabin, ograniczono do 47, jednak obecnie są one większe, mogąc przewieźć maksymalnie 6 pasażerów. Zwiększono również prędkość z 14 do 18 km/h. Ponowne otwarcie kolejki, nastąpiło 24 XI 2016 roku.

Dolna stacja Oasis.



Pośrednia stacja Tupahue.



Pomiedzy stacjami górną i środkową.

[wyszomir]

Budynek stacji Pío Nono kojarzy mi się z zamkiem z Disneylandu A zdjęcia z ostatnich dwóch wstawek potwierdzają że Santiago ma bardzo piękne okolice.

[paparapa]

Budynek stacji Pío Nono kojarzy mi się z zamkiem z Disneylandu A zdjęcia z ostatnich dwóch wstawek potwierdzają że Santiago ma bardzo piękne okolice.

Santiago del Nuovo Extremo... Nie da się ukryć, że to piękne okolice. co pokazuje ten wątek.
Andy to kapitalne góry, i choć te opodal Santiago należą do niższej południowej ich części to i tak warte "skosztowania".

Problemem jest dla nas europejczyków odległość. I dla niektórych hiszpański.

[Operator]

Budynek stacji Pío Nono kojarzy mi się z zamkiem z Disneylandu A zdjęcia z ostatnich dwóch wstawek potwierdzają że Santiago ma bardzo piękne okolice.

Mi skojarzył się, z jakąś dawną budowlą obronną. Co do okolic, to zgadzam się całkowicie.

Andy to kapitalne góry, i choć te opodal Santiago należą do niższej południowej ich części to i tak warte "skosztowania".

Ich urok mogłem podziwiać z samolotu, kiedy nad nimi przelatywałem.

Problemem jest dla nas europejczyków odległość. I dla niektórych hiszpański.

Blisko nie jest. Z Polski trzeba przebyć około 12700 km. To mniej więcej taki sam dystans, jak do Darwin w północnej Australii. Co do hiszpańskiego, to można się bez niego obejść, ale nie jest łatwo, dogadać się tam w innym języku.

Dziś kolejne mam nadzieję, warte pokazania miejsce - Park Quinta Normal, będący najstarszym parkiem Santiago, założonym w 1842 roku, o powierzchni ~ 40 ha. Na jego terenie, znajduje się szereg interesujących obiektów, w tym Muzeum Kolejnictwa, z którego zdjęcia, zaprezentuję w kolejnym poście.

Sztuczna laguna.



Narodowe Muzeum Historii Naturalnej.



Personifikacja Republiki Chile.



Alexander von Humboldt.



Nazwy tej rzeźby, nie udało mi się ustalić.



Rzeźba będąca alegorią ludzkości.



Dawna szklarnia z 1890 roku, która początkowo była oranżerią, a później pełniła rolę, konserwatorium roślin leczniczych. W 1995 r budynek został porzucony, ale wpisano go na listę pomników historycznych w 2009 roku.



Pawilon Paryski (Chilijski) nie znajduje się na terenie parku, ale w jego bezpośredniej bliskości. Został zbudowany na paryską Wystawę Światową w 1889 roku, a później sprowadzono go do Chile. W 1986 roku stał się Narodowym Pomnikiem Historycznym. W latach 1968 - 1992 mieściło się tam, Narodowe Muzeum Aeronautyki i Przestrzeni Kosmicznej, a obecnie jest siedzibą interaktywnego Muzeum Artequin, stworzonego w celu propagowania wiedzy o sztuce świata zachodniego, wśród dzieci i młodzieży.

[wyszomir]

Bardzo oryginalne nowoczesne rzeźby z parku Quinta Normal.
Zwróciła moją uwagę znaczna ilość drzew bez liści. Byłeś tam jak pisałeś we wrześniu lub październiku - czyli na tamtej półkuli wiosną. Sądząc po znacznej ilości palm klimat jest tam dość ciepły. Zastanawiam się czy bezlistne drzewa nie wypuściły jeszcze liści po zimie czy też może jak w wielu krajach tropikalnych zrzuciły liście w okresie pozbawionym opadów.

[DeWuTe]

Duże i rozległe miasto patrząc na panoramy.
A na ślady Domejki trafiłeś?

[Operator]

Zwróciła moją uwagę znaczna ilość drzew bez liści. Byłeś tam jak pisałeś we wrześniu lub październiku - czyli na tamtej półkuli wiosną. Sądząc po znacznej ilości palm klimat jest tam dość ciepły. Zastanawiam się czy bezlistne drzewa nie wypuściły jeszcze liści po zimie czy też może jak w wielu krajach tropikalnych zrzuciły liście w okresie pozbawionym opadów.

Byłem w połowie września, a więc pod koniec tamtejszej zimy. Wiele drzew w mieście, było pozbawionych liści, podobnie jak u nas. Jak pisałem wcześniej, Santiago ma łagodny klimat śródziemnomorski, zupełnie inny od krajów, leżących na północ od Chile, szczególnie tych w strefie równikowej.

Duże i rozległe miasto patrząc na panoramy.

To metropolia pełną gębą - siódme najgęściej zaludnione miasto, całej półkuli południowej.

A na ślady Domejki trafiłeś?

Niestety nie, ale można się na nie natknąć, chociażby na Uniwersytecie Czilijskim, którego był rektorem, czy też na Cmentarzu Generalnym Santiago, gdzie ma okazały grobowiec.

Anonsowane wcześniej Muzeum Kolejnictwa, znajdujące się na terenie Parku Quinta Normal, zostało otwarte w 1984 roku. Ma jedną z największych kolekcji parowozów, w całej Ameryce Południowej, pochodzących zarówno od producentów zagranicznych, jak i krajowych.

Niemiecka lokomotywa wąskotorowa firmy J.A. Maffei z 1929 r (typ a), często błędnie opisywana, jako Jung & Staimer OHG.



Chilijski parowóz produkcji FAMAE (Fábricas y Maestranzas del Ejercito de Chile) z roku 1929.



Niemiecka lokomotywa firmy Borsig (typ 47) z lat 1905-1907.



Kolejny niemiecki parowóz, tego samego producenta (typ 51) z 1907 roku, stojący obok brytyjskiego żurawia wodnego.





Amerykańska lokomotywa firmy Rogers Locomotive and Machine Works z 1894 roku.



Pociąg składający się z chilijskiego parowozu zakładów Sociedad de Maestranzas y Galvanización (typ 57), oraz wagonów osobowych i sygnalizacyjnego.



Wagon osobowy niemieckiego producenta Linke-Hofmann-Lauchhammer z 1922 roku, co ciekawe wyprodukowany we Wrocławiu.

[wyszomir]

Bardzo ciekawą kolekcję ma te muzeum.