Po bezdrożach Mongolii

[paparapa]

No cóż, inny świat i inni ludzie, a mimo to jest tam bardzo swojsko.

[Tadeusz Jankowski]

Niezależnie czym robione, puszką czy telefonem, to fotki są ujęte z właściwego punktu widzenia i maja coś do powiedzenia, do przekazania, oko przyciągają, uwagę na temacie skupiają, bajerują i rajcują kolorytem, ujęciem, perspektywą, są wierną rzeczywistością, jak żywą.
TJ

[Koriolan]

Dziękuję. Najsmutniejsze z pobytu w Mongolii jest to, że w zasadzie nie sposób się tam dogadać. Ludzie nie mówią w żadnym języku poza rodzimym. Łacznie np z naszym kierowca, regularnie podróżującym z turystami. jedyne miejsce gdzie rozmawiałem z lokalsami to taras restauracji nad jeziorem Chubsuguł- żona była na spotkaniu z szamanem, ja odpuściłem bo mój stosunek jest kpiąco satyryczno drwiący i nie chciałem psuć reszcie spotkania- tam spotkałem dwóch lokalsów z którymi rozmawiałem w dialekcie niemiecko-rosyjsko-angielskim. Aczkolwiek po kolejnej butelce wina okazało by sie że znamy też suahili jeden z nich był w Polsce.
Mongolski pisany cyrylica to jak zaszyfrowany siedmiowirnikową Enigmą. jedynym naszym kontaktem był nasz przewodnik Amra, dzieki niemu np na świecie Nadam w Karakorum zostaliśmy poczestowani .. tabaką .

Dojechaliśmy do XVII wiecznego klasztoru Amarbayasgalant, znajdującego się na liście UNESCO.
Opuszczonego. Oprowadzający nas adept prosił nie nie robienie mu zdjęć co oczywiście uszanowałem.

Jedziemy z powrotem do Ułan Bator
i taki pojazd zobaczyliśmy po drodze. Skąd po co i dlaczego- nie mam pojęcia.

Posąg Buddy gdzieś pomiędzy blokami.

Plac SucheBatora (czerwonego bohatera) / Czyngis- Khana- w zależności od aktualnie rządzącej opcji.

czas wracać. Podróż powrotna była mordercza- załapaliśmy się akurat na weekend ogólnoświatowej awarii systemów rezerwacyjnych i obsługowych linii lotniczych. Z Ułan-Bator do Gdańska wracaliśmy przez Pekin Monachium i Warszawę drobne 48 godzin. W prezencie przywiozłem sobie Covid w wersji hardcore.. kolejne dwa tygodnie byłem nieżywy.
Dziękujemy.

[wyszomir]

Klasztor wspaniały - ale chyba opuszczenie dobrze mu nie robi - trawa rosnąca na dachu wskazuje że jednak niszczeje...
Poza covidem który masz już na szczęście za sobą przywiozłeś sporo ciekawych wspomnień.
Dzięki za relację!

[galvan]

Fajna relacja, miło się oglądało.

[Tadeusz Jankowski]

Najbardziej podoba mi się fotka pierwsza - osada, sioło, fort? na tle wzgórz, delikatne światło i niebo z chmurkami. OM3 dawał radę bez problemu.
Teraz obrazek przed siebie i rysownik z tego mógłby jakimiś pędzelkami, czy kredkami namalować niezły landszaft w typowym stylu dalekowschodnim.
TJ

[Bodzip]

A mnie się najbardziej podoba ostatnie zdjęcie - przypomniałem sobie Wasze cudowne mordki

[lisiajamka1]

Fajna relacja. Dzięki