Islas Canarias Augusta

[August68]

No to coś z tego roku. Większa i najciekawsza widokowo część PArku Timanfaya jest zamknięta dla samodzielnego zwiedzania, ale na obrzeżach jest kilka szlaków, po których można wędrować.
Jednym z takich jest szlak "Ruta Volcan Caldera Blanca" prowadzący jak sama nazwa wskazuje do wulkanu Caldera Blanca.
Wybrałem się tam pewnego poranka - niestety w bardzo kiepskich warunkach pogodowych, bo całe niebo było zasnute chmurami, nawet przez chwilę trochę pokropiło (to tyle na temat legendarnej kanaryjskiej bezchmurnej pogody )
Szlak jest jednocześnie ścieżką dydaktyczną, z tablicami informacyjnymi z których sporo się można dowiedzieć.

94. Widok z tablicy


95. Widok z natury


96. Widok z tablicy


97. Widok z natury


Jak widać krajobraz dość przygnębiający - szczególnie przy pochmurnej pogodzie. Idzie się wśród morza czarnych skał powstałych z lawy.
Ale roślinki powoli zaczynają zagospodarowywać i ten teren

98.

[piasbog]

Qrde, gdzie Was po tym świecie nosi, ciągle muszę szukać w Googlach Bardzo ciekawe.

[August68]

No nie da się ukryć, że nosi, chociaż w moim przypadku ten "świat" to najczęściej Wyspy Kanaryjskie.
Na Lanazrotce byłem 4 raz.
Jeszcze kilka ujęć z wędrówki przez morze lawy
99.


100.


101.


102.


103.


W następnej turce podejdziemy bliżej Caldera Blanca.

[lisiajamka1]

Piękne w swej surowości

[paparapa]

Faktycznie ma to swój urok. Zastanawiam się czy to prawdziwy odcień tej wulkanicznej gleby, czy jednak trochę ociepliłeś kolorki.
Odniosłem to do Santorynu, gdzie ziemia jest w kolorze popiołu. I sprawia to dziwne niesympatyczne wrażenie. Tu zaś wygląda dużo fajniej mimo że nie ma prawie roślinności.

[August68]

Raczej tak to wyglądało w naturze, chociaż w ostrym słońcu lawa jest bardziej czarna.
Tego ranka było sporo chmur, przez które próbowało się przebić słońce i barwy były nieco "łagodniejsze".
Skały są intensywnie pokryte porostami/mchami które też zmieniają odbiór koloru.
Na Santorini wszystko jest bardziej "wypalone" - przynajmniej ja to tak pamiętam (byłem tam jednak już dawno temu i w sumie tylko kilka godzin). Ale na Etnie było w miarę podobnie.
To teraz trochę więcej kolorów.
Szlak prowadzi na sam szczyt Caldera Blanca - ja niestety tym razem nie miałem czasu by tam wejść (musiałem wracać na śniadanie) ale wspiąłem się na tyle ile mi czasu wystarczyło.
104.


105.


106.


Wszystkie 3 powyższe zdjęcia zrobione ze ścieżki gdzieś w połowie drogi na szczyt Caldera Blanca. Widok w stronę Parku Timanfaya.
Jak widać roślin jest całkiem sporo, a najpiękniej się prezentuje to:

107.

[August68]

Kolejne ujęcia spod Caldera Blanca:
108.


109.


Obok Caldera Blanca jest drugi krater - sporo mniejszy i niższy. Jak pisałem nie miałem dość czasu żeby wejść na ten wyższy, ale na mniejszy się udało.
To widok z drogi na niższy krater - Montana Caldereta

110.


111.


112. A to już widok spod szczytu Montana Caldereta w stronę Caldera Blanca

[August68]

Kończymy wędrówkę po tym szlaku do Caldera Blanca.

113. Kaldera Montana Caldereta widziana z góry


114. Wejście do kaldery


115. I ta sama kaldera widziana "od środka"


I jeszcze dwie panoramki.

116. Montana Caldereta


117. Caldera Blanca.


W następnych odcinkach - zostaniemy w okolicach Parku Timanfaya

[August68]

Wracamy na "morze lawy" Parku Timanfaya.
Kilka zdjęć z okolicy Centro de visitantes e interpretación del Timanfaya - tym razem w pełnym słońcu.

118. Dzięki takim kładkom można na chwilę wejść w głąb morza lawy


119.


120.


121. I jeszcze taka panoramka

[m_a_g]

118 najepsze z ostatniej serii. Chyba ze względu na ciekawy kadr i elementy w nim, zdjęcie nie jest "puste", ten most i wzgórza, jest na czym zawiesić oko.