aparaty otworkowe

[malaczarna]

Jakis czas temu znajoma wspomniala mi o aparatach otworkowych. Pracuje obecnie w fundacji "Biale Gawrony", ktora min. zajmuje sie organizacja zajec dla dzieci. Pomyslalam, ze fajna sprawa bylo by zrobienie z nimi takich aparatow. A potem zrobienie wystawy z ich prac. Problem w tym, ze mam tylko pomysl a kompletnie nie znam sie na fotografii. Czytalam troche o fotografii otworkowej ale te opisy i obliczenia wydaja sie strasznie skomplikoweane. Czy ktos umial by moze wytlumaczyc najprosciej jak sie tylko da jak zrobic taki aparat? A moze sa jacys chetni, ktorzy mieli by ochote poprowadzic takie krotkie warsztaty otworkowe dla dzieci albo pomoc w ich realizacji? Bardzo mi na tym zalezy.
Pozdrawiam

[suchar]

Otworki są proste w zrobieniu, ale raczej nie dla małych dzieci. Ot choćby kwestia tego, że otwory robi się (w tej najprostszej, łatwej wersji) igłą. Jest też sporo wycinania (np. w metalowej puszce), zaczerniania wnętrza sprayem i co najważniejsze, do otworów na papier światłoczuły, jednostrzałowych, wymagana jest ciemnia w pobliżu. Czemu? Ano temu, że załadować otwora papierem można tylko w ciemni, by się papier nie naświetlił, a jak się już zrobi zdjęcie, to trzeba go również wyjąć w ciemni i najlepiej od razu wywołać. Warto mieć do tego choć malutkie pojecie o wywoływaniu, ale tego można się szybko nauczyć, a i niektóre pomyłki (np. wsadzenie papieru najpierw do utrwalacza, a dopiero potem do wywoływacza), mogą dać zaskakujące efekty, co też jest w dużej mierze charakterystyczne dla otworków. Mówię o tej przypadkowości. Do tego dochodzi jeszcze naświetlanie, do czego też trochę o naświetlaniu trzeba wiedzieć. Często i tak robi się to na zasadzie prób i błędów, ale od czegoś trzeba wyjść no i zmarnować sporo papieru Nie wiem, jak duże są te dzieci, ale myślę, że z małymi może być problem. Choć, kto wie? Popytaj też na http://www.korex.net.pl/forum/index.php a ja przenoszę temat do Centrum Analogowego. Aha, jeszcze jedno. Przydaje się powiększalnik, bo zazwyczaj średnice otworów to 0,2-0,4mm, a tylko pod powiększeniem da się sprawdzić, czy nie ma jakiś zadr w otworku. Piszę tylko o otworach na papier światłoczuły, te na błonę to już większa zabawa.
Pzdr

PS. No i w ogóle, to cześć...

[dzemski]

polecam poszukać w necie projektu Solaris, myślę, że dzieciaki by się w to wciągnęły

Jeśli jesteś z okolic Lublina to skontaktuj się z GFL (czyli w sumie ze mną) mamy świetnego człowieka zajmującego się otworkami z którym planujemy niedługo warsztaty dla nas.

[malaczarna]

Dzieki za podpowiedzi Dzieciaki nie sa takie male po srednia wieku to jakies 10-11 lat wiec mysle, ze swietnie by daly sobie rade. Do ciemni takze bedziemy miec dostep wiec to takze nie problem. Jestem z Lodzi wiec do Lublina niestey mam kawaleczek Najbardziej mnie przerazaja te wszytskie obliczenia. Myslicie, ze da sie zrobic otworka ot tak na oko? przyczepiasz papier, robisz dziurke i juz? Ah no i mam jeszcze jedno pytanie. Bo wiadomo zeby zdjecie sie naswietlilo trzeba pozostawic otworek w miejscu przez chwile i go nie ruszec. CZyli rozumiem, ze od momentu wyjscia z ciemni ze zrobionym otworkiem do momentu ustawienia go w odpowiednim miejscu nalezy sama dziurke miec czyms zaslonieta, tak?

[suchar]

Oczywiście, że się da zrobić na oko, ale efekty mogą być żadne, niestety. Otworek powinien mieć odpowiednią średnicę, zależną od ogniskowej i powinien być w miarę dobrze zrobiony, bez zadr, bo to może spowodować zupełny kataklizm na zdjęciu (choć i tak zazwyczaj wychodzą dziwne efekty ). Dlatego też dobrze mieć powiększalnik, by móc pod powiększeniem sprawdzić, jak dokładnie wykonało się otwór. Naświetlanie też się często robi na jakieś wyczucie, ale od czegoś trzeba wyjść i to zazwyczaj się wylicza ze wskazania innego światłomierza (dość prosto). No i tak, oczywiście sam otwór musi zostać odsłonięty tylko na czas naświetlania, inaczej zaświetli się papier. Naświetlając papier dostaje się zdjęcie w negatywie, o czym warto pamiętać. Można je później zeskanować i zamienić w pozytyw, czytaj: normalne, czarno-białe zdjęcie