Wersja do druku
Przedstawiam dwie fotki lampki do wina wykonane w warunkach domowych.
Zdjęcia posiadają szereg wad, jak na pierwszym - nierównowaga kompozycyjna - brak dokonczenia cienia i mało wydłużony format, na drugim - nieostrość , brak przestrzeni nad lampką i przerysowanie kielicha, itd. Chciałbym pokazać, że takie fotografowanie jest mozliwe i przy jeszcze wiekszej dozie staranności niż u mnie, może przynieść ciekawe rezultaty.
Pzdr, TJ
Wedlug mnie juz przynioslo ciekawe efekty :) Wlasciwie tylko na pierwszym mi cos przeszkadza, mianowicie uciety cien. Na drugim jeszcze nieostrosc kielicha, ale to pewnie da sie w jakims programie naprawic, to znaczy zePSuc :)
Pzdr
bardzo ciekawe, muszę popróbować, jako że mam podobne kryształki....:)
Tadeusz, chyba po raz pierwszy prezentujesz na forum wariacje szklane. Ciekawa proba sil.
Mam zastrzezenie co do faktury obrusa. Poniewaz kieliszek jest bardzo bogato szlifowany, dodatkowe, nawet minimalne wzorki na obrusie tworza - moim zdaniem, tworza wielkie zamieszanie. Osobiscie wybralbym jednokolorowy, matowy, o delikatnym splocie, np.jedwab albo batyscik.
Inny kolor obrusa chyba tez bym dal. np. czarny. Swiatlo pada na kieliszek, a wiec oryginalny kolor by pozostal. Sadze, ze wygladaloby niezle. A moze jeszcze jedna proba...?
pozdrawiam,
excel
suchar, zibi, excel,
Aby moc swobodnie focić, powinno sie mieć oprócz dobrego światła odpowiednio dużą płaską (lub jak ktoś jest odważniejszy - krzywą, np. udrapowaną materię) powierzchnię w stosunku do przedmiotu. Dużą po to, aby nie wyjść z kadrem poza jej obręb, aby nie weszły obce linie, krawędzie w kadr. Ja tego nie mam, więc następnym razem postaram sie focić coś mniejszego, ale to z kolei wymaga bardziej precyzyjnego kadrowania, ustawiania statywu, dobierania ogniskowej, itd., coś za coś.
Ogólnie rzecz biorąc, aby wykonać w warunkach domowych tego typu kilka fotek należy przeznaczyć na to conajmniej 1 do 1,5 godziny. Najbardziej pracochłonne nie jest pstrykanie, lecz jak w każdym przedsięwzięciu przygotowania - rozkładanie na płaszczyźnie materii, dokładne jej czyszczenie z najdrobniejszych pyłków, dobór przedmiotu (na 1 sesję próbowałem 3 szkła, 2 nie dały się ujarzmić), sprawdzenie, jak przedmiot pracuje w dysponowanym świetle, jak współgra z tłem, jakie ma ciekawe strony, itd., ustawianie przedmiotu względem światła, ustawianie sie z aparatem względem przedmiotu i światła, itd. Jesli o mnie chodzi, to godzina jest zbyt mało, nie zdolam zrobić jako takiego zdjęcia, zawsze coś przeszkadza.
Cyfrówki to są wspaniałe narzędzia, są stworzone do takich zdjęć. Po dokładnym ustawieniu cyka się np. kilkanaście wariantowych fotek z rożną ekspozycją i nieco różnymi położeniami aparatu i przegląda wstępnie na monitorku. Nieostre, krzywe, źle naesksponowane, rażąco źle zakomponowane można od razu odwalić, a także można wstępnie ocenić wyniki kadrowania, czyli kompozycji (trzeba mieć duże doświadczenie pracy z danym aparatem), także mozna wstępnie oszacować, czy da się wyciąć coś sensownego z nie bardzo udanego zdjęcia kompozycyjnie, ale udanie oświetlonego.
Następny przegląd - na PC, następna selekcja.
Czy fotografia analogowa może dać taki komfort pracy?
Moim zdaniem - nie.
Dodam jeszcze, że pożyteczna rzeczą jest dla każdego amatora (w tym dla mnie) zajęcie sie od czasu do czasu tematami fotografowanymio z małej odległości, szkło itp. małe przedmioty. Pozwala to zbierać cenne doświadczenia w ustawianiu sie do światła, uczy patrzenia na grę świateł na fotografowanej scenie, uczy komponowania, uczy precyzji w kadrowaniu, uczy operowania systemem ostrzenia aparatu, doboru ogniskowej, głębi ostrości, uczy patrzenia na kolory, na bryły, na płaszczyzny, czyli na elementarne składniki zdjęć.
Pzdr, TJ
Mysle ze focenie szkla analogowo jest bardzo kosztowne, aby wybrac jedno dobre zdiecie musialbys cyknac ze 100 zdiec.
Dobre efekty mozna uzyskac w namiocie bezcieniowym, skutecznie tez mozna w nim wyeliminowac rozne odbicja.
Tadeusz, nie sposob nie zgodzic sie z Toba, jezeli ktos takie eksperymenty juz ma za soba. To cale przedsiewziecie!, a jeszcze - gdyby czlowiek zyl sam na tej ziemi, uniknalby niezadowolenia i komentarzy niezainteresowanych fotografia domownikow.
Piszesz o komforcie jaki daje cyfra. Ano daje, ale wg "ambitnych" tropicieli wysokich poziomow we FOTOGRAFII jedynie rolka filmu, ciemnia, np. Zenith moze zagwarantowac jakosc i poziom....? no nie, w koncu juz jestes po pierwszych lekcjach, to moze jakas Leica analog...? Wtedy moglbys pogadac.
pozdrawiam,
excel
szklarz,
Dokładnie, analog + szklo, to niszczarka pieniędzy.
Jesli chodzi o namiot bezcieniowy, to myślę, że to jest bardzo dobra sprawa dla eliminacji odbłysków. Dodałbym jeszcze filtr polaryzacyjny.
Namiot ma jedną wadę - nie daje rozmachu dla fotografa ze względu na stosunkowo małe rozmiary, chyba ze jest to namiot pełnowymiarowy, do wchodzenia do wewnątrz.
Pzdr, TJ
docenić trzeba że tam powiem organoleptyczne podejście do tematu co teraz jest powodem dyskusji. Dla mnie tło jakiego użyto do tego szkła jest nie do przyjęcia ponieważ szkło traci swój charakter, wszystkie szlify wzorków przez tło są nijakie. Ten kieliszek ma jeszcze chyba barwiony kielich a nóżka jest bezbarwna co w efekcie wypacza piękno tego wyrobu i szkło przedstawione na fotce jest martwe. W życiu fotografowałem różne rzeczy ale do tematu szkła podszedłbym tak jak pisze Exel matowy gładki papier który kolorem zdecydowanie różni się od kielicha i wszystkich jego zdobień a jako oświetlenie użyłbym światła wpadającego przez okno rozproszonego choćby kalką techniczną i tak rozproszone światło odbiłbym kartką z bloku technicznego. Zdjęcie w ORF i w ramach prób dobrać właściwe WB. Trudno mi teraz z pamięci wypisać wszysko ale pamiętam, że temat szkła był szeroko opisany w książce M. Fremana Fotografia Studyjna. Pozdrawiam. :D
wiejo,
Konfigurację, którą pronujesz rozumiem następująco:
1) Jako podłoże papier matowy jasny. Moim zdaniem musiałby być to arkusz conajmniej A1, aby zapewnić swobodę kadrowania.
2) Kielich oświetlony światłem z okna poprzez arkusz kalki technicznej. Moim zadaniem conajmniej A1, aby zapewnić swobodę kadrowania.
3) Z boku (?) blenda doświetlająca obiekt światłem odbitym od niej.
4) Format ORF (RAW), aby dobrać najlepszy balans bieli w programie graficznym.
To już jest niezłe studio.
Pzdr, TJ
I to jest wlasnie problem... Miejsce... Zeby moc swobodnie wszytsko ustawiac, kadrowac, kontrolowac swiatlo, trzeba duuuzo miejsca, a przede wszystkim pustej przestrzeni, aranzowanej wedlug potrzeb. To jest zazwyczaj problem dla zwyklego amatora... :/Cytat:
Zamieszczone przez Tadeusz Jankowski
Pzdr
własnie tak Tadeuszu chociaż kartki moga być mniejsze np A3 a całą scenę zaaranżować np. na stole kuchennym. Myslę, że w tym wszystkich chodzi o naukę focenia szkła a doswiadczenie mówi mi, że im bardziej rozproszone miękkie światło tym efekt lepszy dla oka. Na poczatku nie należy bać się kadrowania zdjęcia a od razu nie ma potrzeby robić odbitki w dużych formatach bo to tylko może prowadzic do zniechęcenia. W sumie przy tych środkach koszt nie jest duży a zabawa murowana i najważniejsze zdobyte w ten sposób doświadczenie zostaje na zawsze. pozdrawiam :D
Jest jeden fotografik, którego niestety imienia sobie teraz nie przypomnę. Opracował tak do perfekcji oświetlenie typowo domowe, a jego zdjęcia to czysta poezja.
Podobają mi się te kieliszki :P Fajnie uchwycone szczególnie to pierwsze zdjęcie ciekawy kadr :)