Wersja do druku
A niech pojde na pierwszy ogien.Temat :
KADROWANIE
Nie chodzi mi o to gdzie nalezy juz zaczynac kadrowac,ale jak kadrowac.Jak oko bladzi po obrazie,gdzie zaczynamy patrzec ,na czym konczymy.Punkty ,ciecia.Jak ciac i dlaczego.
Moze jak podeprzemy sie w dyskusji przykladami,autorytetami to przy zwroceniu uwagi na niewlaciwe ciecia przestaniemy sie usmiechac pod nosem, uwazajac ze juz wszystko wiemy,a zaczniemy sie zastanawiac,dlaczego tak a nie jak ja sobie wymyslilem(am).
Wrzucam, niech będą dwa równolegle. :)
o, i ja chetnie poczytam o poprawnym kadrowaniu ;)
tak od strony profesjonalnej, np. osoby wybierajacej zdjecia do magazynów, i wogole.
na co poza podzialem, mocnymi punktami i innymi rzeczami zwraca sie uwage. czego unikac, i do czego dazyc.
Pozdrawiam.
Chyba tu... najwyżej Królik przeniesie...
Jak kadrować? Myśląc. To samo dotyczy oglądania/komentowania fotografii, które "recenzentom" wydają się źle skadrowane. Aż skręca mnie jak widzę kolejny koment "obcięta ręka"...
Stara, średniowieczna zasada fotografii mówi o tym, żeby komponując umieszczać w kadrze to co ma byc umieszczone w kadrze, nic więcej i nic mniej. Proste, prawda? Kto ma jednak wiedzieć co ma być umieszczone w kadrze? Tu, niestety, nikt nie wyręczy autora. To do niego należy zakomunikowanie oglądaczowi co jest grane. A że można to zrobić w różne sposoby, wiadomo od dawna. Posłużę sie swoim własnym, slubnym przykładem.
Pierwsze zdjęcie - nazwałbym je "pupilek purystów". Czysty kadr, bez zbędnych dodatków, w jasny i oczywisty sposób komunikujący "oto szczęśliwa, wychodząca z kościoła po godzinnej gehennie para, z sypanymi kwiatkami". Proste, jasne, przejrzyste, klarowne. Lekkie zaburzenie równowagi kompozycyjnej dodaje dyamiki, radości scenie.
Wersja "dla Sherlocków". 95% "fachowców" napisałoby "obcięta ręka, wystempluj albo przykadruj".
Fotografia ta ma oczywiście zupełnie inny komunikat niż poprzednia - jesli ktos oczekuje znanej melodii, na pewno pomyśli tak jak poprzednio opisany "koemntator" i komunikatu nie nie odbierze. O czym gada to zdjęcie? Nie (tylko) o parze wychodzącej z kościoła. Widz przekonuje się, że kwiecie nie sypie się samo z nieba. Ba - nie sypie się, jak zazwyczaj, z damskiej ręki. Do wyobraźni oglądacza należy dopowiedzenie sobie całej reszty, teraz to para jest tłem do fabuły, przestali byc najwazniejsi! Absurdalnie pozostawiona dłoń, burząca wczesniejszy porządek i harmonię, odwraca zdjęcie o 180 stopni.
Nieco zmodyfikowana wersja poprzedniej kompozycji. Tu juz nieco bardziej odkryte zostały karty, para znów wraca na piedestał i staje się tematem, a "przypadkowo" obcięta ręka elegancko równoważy znajdującego się z lewej rzucającego. Komunikat jest zblizony do tego z pierwszego zdjęcia, ale "młodzi" nie sa już samotni.
No i jak? Obcinać ręce czy nie obcinać? :-)
A tak ?
Chociaż pierwsze mi najbardziej pasuje.
Mirek - piątka :)
Czyli dochodzimy do wniosku,ze kadrowanie i tresc jaka chcemy przekazac jest ze soba scisle powiazana.Jednak czy obcinac czy nie dalej jest mz dyskusyjne.Posluzylem sie Twoim przykladem i inaczej to wykadrowalem.
Jest to byc moze tzw "amerykanskie ciecie"ale tylko jesli chodzi o dol zdjecia.Nie mozna zakonczyc opowiesci tuz na glowami ,bo tresc zniknie.Jednak pokusilem sie o obciecie prawej strony,gdyz sama reka byla mz niepotrzebna w kadrze.Postac po lewej zalatwia calkowicie temat i pozostawienia nieobcietej gory.
Co sadzisz(cie) i takim cieciu?
UUUUUUUUps podobnie myslelismy-za dlugo pisalem
Co sądzę? Czwarta wersja jest ok, to taka hybryda "moich" pierwszej i trzeciej.
No i dochodzimy znów do tego samego punktu - robić to co się robi wg własnego widzimisię, a nie wg podręcznikowych reguł. Byle wiedzieć co się robi i po co :-) Dla mnie np. ręka na trzecim zdjęciu jest absolutnie konieczna jako równoważnik i "mój" humorzasty dodatek - dla innego będzie niepotrzebna. IMO nie da się w jasny i obiektywny sposób ocenić w przypadku tego zdjęcia co lepsze.
Genialny temat, cos dla mnie, czesto sie zastanawiam z ktorej strony ugryzc temat. Bede go uwaznie sledzil
A w odwrotną stronę? Bo tutaj się pokazuje ręka, IMHO dość potrzebna, a kiedy ręce są ludziom obcinane? To trochę rażące jest czasami.
Jak mam pytanie jak należny kadrować ludzi. Gdzie ucinać nogi i w którym miejscu , przed kolanem czy za kolanem ? i jak ta zasada tyczy się z rekami ciac za łokciem czy przed łokciem ?
ZAZWYCZAJ lepiej nie obcinać w stawach kończyn osoby, która stanowi temat zdjęcia. Kosci na pół mozna ZAZWYCZAJ ciąć.Cytat:
Zamieszczone przez Rennsport
_______________________ (automatyczne scalenie)_____________________
Często są one kompelnie niepotrzebne, a ich obcięcei znacząco poprawia całośc kompozycji.Cytat:
Zamieszczone przez Mysikrolik
Obcięta dłoń pana młodego - dobrze czy źle?
A tu? :-)
A jednak przyjęło się chyba je zostawiać. Dla mnie to czysta teoria, bo ludzi nie fotografuję. :wink:Cytat:
Zamieszczone przez mariush
I jeszcze jedno pytanie - lubicie kadry w kwadrat?
Tak, jak widać ze zdjęcie nie było "ratowane" cieciem w kwadrat.Cytat:
Zamieszczone przez Mysikrolik
Mnie to osobiście zawsze zastanawiało, był zresztą kiedyś taki temat "no crop". Moje wszystkie zdjęcia (99%), od pewnego czasu, są w jednym formacie 4/3. A może to błąd? Może też nie patrzeć na format, ale ciąć tak by było dobrze?
A czym jest format 4:3? Jakimś mistycznym, świętym symbolem? :-)Cytat:
Zamieszczone przez Mysikrolik
Nie, nie :wink: Po prostu tak jakoś wyszło samo, że ewentualnie tylko przycinam kosmetycznie, ale zawsze zachowując te proporcje. Na dobrą sprawę nie wiem czemu. :mrgreen:Cytat:
Zamieszczone przez mariush
"No Crop" oznaczało tylko ze fotograf dokonuje świadomego kadrowania w momencie wciskania spustu migawki. Nie wyobrażam sobie innego podejścia do tematu.
Oczywiście, można bawić się w ten sposób mając 2 godziny na ustawienie każdego kadru.Cytat:
Zamieszczone przez qbic
Moje też. Nie wynika to z żadnej ideologii wyższości jednych formatów nad drugimi tylko z praktyki - używam aparatu dającego taki format kadru i taki zostaje, zazwyczaj bez żadnego kadrowania na komputerze. To samo jak biorę do ręki aparat z formatem 2/3 - taki format zostaje. Lubię jak z aparatu mam "gotowe" zdjęcia bez grzebania przy nich na kompie. Raczej zrobię trzy podobne kadry i zostawię ten, który mi najbardziej leży niż zacznę ciąć zdjęcie w programie graficznym. Ja po prostu nie lubię tego robić ale nie odczuwam ani nie sugeruję żadnej wyższości takiego postępowania nad kadrowaniem na komputerze.Cytat:
Zamieszczone przez Mysikrolik
To czy cos utniemy za bardzo czy za malo to jeszcze nie az takie przestepstwo.Skoro powyzej padlo slowo "kompozycja" to moze pare wzorkow do jej budowania.Mocne punkty,zlote podzialy spirale i .....Tam gdzie linie sie krzyzuja najczesciej sie zatrzymujenyi tam gdzie spirala sie konczy tam z reguly jak zakonczyma ogladac fotke to klikamy po nastepna.Mozna se poszpigelowac i poobracac w zaleznosci od naszego dziela.
Oczywiscie dopasowane do jedynego slusznego formatu-4/3:grin:
I zaraz wyskoczy ktoś, że reguły trzeba łamać. :wink:
Może i nie trzeba, ale na pewno można. Żeby jednak zabierać się za to trzeba je przede wszystkim znać.
_______________________ (automatyczne scalenie)_____________________
Jakiego rodzaju zdjęcia robisz, że ich conajmniej prawidłowe wykadrowanie zajmuje Ci dwie godziny?Cytat:
Zamieszczone przez mariush
Może nie jestem jakimś tam starym wyjadaczem, ale do tej pory wydawało mi się, że dobranie punktu widzenia jaki mi pasuje (co nie znaczy, że zawsze idealnego) oraz skomponowanie kadru zajmuje zdecydowanie mniej czasu.
Nie robię takich zdjęć - nie kadruję 2 godzin - nie jestem wizjerokadrowym purystą :-)Cytat:
Zamieszczone przez Eddie
Jeśli kogoś to bawi, to dlaczego nie.
Najlepiej kadrować już przy ujęciu, o wiele mniej du*a od siedzenia przed kompem boli.
-----------------Cytat:
Zamieszczone przez Mysikrolik
Nie trzeba długo szukać, przecież na powyższych zdjęciach mariusha są połamane kompletnie wszystkie reguły klasycznej kompozycji. Wyraził on przekonująco swoje poglądy i wcale nie twierdzę, że nie ma racji podporządkowując kadr treści zdjęcia. W reportażu (między innymi) można, a nawet trzeba tak eksperymentować, ale reportaż to nie jedyna dziedzina fotografii. Nasuwa mi się myśl, że powyższe przykłady to nie jest w zasadzie kadrowanie, ale zachowanie (nieobcinanie) pewnych istotnych elementów niosących treść ważną dla autora, bez względu na plastyczny wygląd całości...
Kompozycja (na co wskazuje sama nazwa) ma elementy zdjęcia komponować czyli układać w taki sposób, aby osiągnąć jakąś harmonię tonalną i przestrzenną. Łamanie reguł jest fajne, ale często takie kompozycje muszą przejść jeszcze próbę czasu:)
Czy jest jakaś dobra literatura o kadrowaniu z której można nauczyć się tych wszystkich reguł (z przykładami), które się potem łamie?
Do tej pory natrafiałem na książki o ekspozycji, wywoływaniu itd.
Nie ma nic złego w świadomym łamaniu reguł. Czasem lepiej coś cropnąć lub z mocnego punktu przesunąć coś w słaby, skoro stanardowe kadrowanie po prostu NIE PASUJE.Cytat:
Zamieszczone przez Mysikrolik
Mówię oczywiście o kadrowaniu świadomym.
Czasem brak nam spontaniczności w oglądaniu cudzych prac, brak zaufania do autora i do faktu, że jego kadrowanie jest świadome. Skupiamy się na akademickim analizowaniu punkt po punkcie, czy zostały zastosowane wszystkie obowiązujące zasady. Nie lepiej zastanowić się "co autor chciał nam powiedzieć?", "ciekawe dlaczego użył takich a nie innych środków wyrazu, co chciał tym osiągnąć...?"
----------------------Cytat:
Zamieszczone przez bufetowa
Jeśli jedynym kryterium oceny ma być świadomość autora, to skąd mam wiedzieć, że to na przykład nie była nadświadomość po zapaleniu trawki? To my oceniamy, czy dane dzieło nam się podoba, a nie odwrotnie... Kiedy czytam super świadome wywody teoretyczne jakiegoś autora, a potem widzę kompletne badziewie fotograficzne, to występuje zasadniczy problem zaufania...
Jeszcze zapytam co to znaczy, że "standardowe kadrowanie nie pasuje"? Przecież właśnie o tym jest wątek, jak robić aby kadrowanie i kompozycja "pasowało" :)
Też racja. :)Cytat:
Zamieszczone przez irek50
kadrowanie i komponowanie fotografii to element stylu autora. Gdyby (teoretyzując) istniała jedyna słuszna droga i gdyby wszyscy nią kroczyli, wszystkie fotografie byłyby na jedno kopyto. Chyba nie o to chodzi? Chodzi o to, aby pokazać coś własnego, opowiedzieć coś o sobie (tak, to ja, takie mam poczucie humoru, taką wrażliwość, tak widzę Planetę). Wywody teoretyczne autora pomagają w zrozumieniu (nie zawsze jest to potrzebne, bo jeśli np. taki irek widzi zdjęcie takiego mariusha, to wie, że z reguły będzie dziwolągowate :-)), również wyjaśnienie tego, że palił zielsko podczas fotografowania. Inną sprawą jest to, czy ja "kupię" efekt jego procesu twórczego. Tego nie można oczekiwać od każdego oglądacza. Ale podjęcia próby zrozumienia autora - można.Cytat:
Zamieszczone przez irek50
mariush: Całkowicie się zgadzam, że próby zrozumienia autora są wskazane, a nawet konieczne, aby nie zasklepiać się we własnym wyobrażeniu jedynie słusznej drogi. Przykładem u mnie jest zmiana podejścia do Twoich zdjęć --są na pewno ciekawe i dają mi zachętę do odważniejszego eksperymentowania w reportażu--pozdrawiam
Cytat:
Zamieszczone przez mariush
oczywiście. mistycyzm i magia klatki średniego formatu 6:4,5
trgo nie ma nikt inny :)
Ja napisze tak. zasady sa po to aby je amać
ale zasady tez są po to aby je znać. To nie są podręcznikowe widzimisie , ze usiadł Pan z Panem i napisali książkę wymyslając jak kadrować. To zasady które są z nami od dawien dawna gdy tylko ludzie zaczęli coś malować, rzeźbić, rysować...
tutaj : też zasada złamana. Jak mozna umieścić horyzont w połowie ? ! :)
no nie powinno się i nie jest to ponoć dobre.
rybak
A jednak uważam że zdjęcie broni sę przed zarzutami łamania zasad. Łamie - świadomie i wiem dla czego. lustro symetria odbicie to to co nasuwało mi się gdy naciskałem spust
Moze najpierw powiedzmy sobie jakie sa zasady.Dopiero pozniej na jakich zasadach mozna je lamac i dlaczego.Inaczej sie dyskutuje z autorem gdy lamie je i potrafi uzasadnic dlaczego,a inaczej jak na pytanie odpowiada zezem w oczach i standartowym -bo tak mialo byc nie wiedzac nawet dlaczego tak mialo byc.Ilu z nas juz jest na takim poziomie,zeby te zasady lamac,a ilu na poziomie poznawania zasad?.Znaczna wiekszosc czytajaca ten watek dopiero jest na poczatku drogi,wiec niech dla nich tez bedzie ten watek.
Ktos pytal o literature na ten temat.Jesli tu ladnie opiszemy dlaczego tak a nie inaczej,kiedy inaczej i poprzemy to przykladami, byc moze linkami. To wlasnie ten watek wystarczy jako poczatkujaca literatura na ten temat.Mamy jeszcze portret,krajobraz,macro-nie tylko reportaz,uliczne fotki i imprezowe.
Dobas wszystko cacy-tym kadrowaniem trzymasz sie zasad.Wcale ich nie lamiesz.Moze ciutke wyzej aparat,ale miescisz sie w tolerancji.Kajak jest tam gdzie byc powinien
Irek, nie JEDYNYM kryterium.Cytat:
Zamieszczone przez irek50
Oglądając zdjęcia niektórych naszych klubowych kolegów np. dzemskiego, dr_feelgooda, willowa, mariusha - wiem, że są kadrowane świadomie, w sensie "autor wie co robi". Może mi się to nie podobać, mogę uważać, że zrobilabym to inaczej (zupełnie nie intersuje mnie czy pali trawkę i pije wódę). Mają u mnie kredyt zaufania. Wiem że też popełniają błędy albo mają słabsze dni ale zakładam, że skoro ucinają rękę lub głowę - robią to świadomie.
Pisząc, że "standardowe kadrowanie nie pasuje" miałam na myśli złote podziały i mocne punkty. Zakładam, że większość z nas uznaje je za punkt wyjścia podczas robienia zdjęć. Jednak czasem okazuje się, że w tym przypadku trzeba kombinować inaczej, pomiętolić to nasze dzieło działając intuicyjnie.Cytat:
Zamieszczone przez irek50
Oczywiście w pewnych dziedzinach fotografii reguły są łagodniejsze, trudniej myśleć o mocnych punktach w streecie lub reportażu.
Z kolei tutaj - jest zdjęcie w którym już bliżej mi podręcznikowych zasad.
Zdjęcie wybrane spośród dwóch. w jednym okno jest centralnie w środku kadru a w drugim symetria jest złamana.
wszyscy których pytałem które lepsze jednomyślnie wskazali to zdjęcie gdzie wykonane jest ono zgodnie z regułą aby kompozycji centralnej unikac jak ognia.
I nie jest to opinia oczytanych teoretyków fotografii tylko ludzi nijak nie związanych ze sztuką.
Oni mówia intuicyjnie że lepsze jest to gdzie okno w srodku nie jest.
Nie do końca jest tak że zdjęcia robione zgodnie z zasadami są na jedno kopyto. te zasady na prawdę z czegoś wynikają. ale jak pisalem wcześniej jesli tylko chemy to należy je łamac i robić po swojemu
http://www.dobas.art.pl/x/album1/images/11.jpg
dobas: Ale łódkę jednak umieściłeś w mocnym punkcie :)... Przy zdjęciach typowo kompozycjnych właśnie lepiej łamać tylko jedną zasadę, bo odbiorca będzie w stanie rozszyfrować zamysł. Tutaj nieco złamałeś drugą zasadę to znaczy wyważenie tonalne całości ---pozdrawiam
ps: Mirek mnie uprzedził z tą łódką:)
dobas - z obciętą 1/3 nieba jest lepsze IMO :-)
Napisałeś prawdę - zasady nie sa napisane tak jak prawo (ktoś wymyślił sobie że nie wolno jeździć lewą stroną - i za jazde lewa strona grozi co najmniej brak zrozumienia ze strony innych kierowców :-)), ale sa to raczej zebrane do kupy obserwacje i uogólnienia, ułatwiające zrozumeinie dlaczego obraz skomponowany w taki sposób lepiej "wpada w oko" niż skomponowany w inny sposósb. Zasady te trudno oszukać, tłumacząc np. "horyzont w połowie zamierzony" ;-) - tu własnie kłaniają się słowa irka: w przypadku braku akceptacji dla złożonych wyjasnienień, pojawia się ograniczone zaufanie do tych wyjasnienień.
irek - prytwanie całkiem i offtopowo - miłe to co napisałeś :-)
mocne punkty, horyzont nie w połowie, unikanie centralnej kompozycji. horyzont poziomo - coby zdjęcie "nie leciało"Cytat:
Zamieszczone przez Mirek54
Mirku, zgadzam się, że większość z nas jest na początku drogi, i pewnie do końca życia będziemy myśleć, że daleka droga przed nami :DCytat:
Zamieszczone przez Mirek54
I co? Mamy do śmierci sztywno trzymać się zasad, nie eksperymentować, nie próbować inaczej? To jakoś tak sam człowiek czuje, że w danym momencie trzeba złamać regułę. I niekoniecznie musi się to wiązać z samozadowoleniem i myśleniem "wiem wszystko".
i tu pomału dochodzimy do sedna. postrzeganie obrazu fotografii muzyki to kwestia subiektywna. mi się bardziej podoba w połowie :)Cytat:
Zamieszczone przez mariush
dla jednego Gombrowicz to lamanie zasad i nie da się tego czytać dla innego nie. Jeden uważa że impresjonizm alo kubizm to nieakceptowalne przegięcie inny jest miłośnikiem tego typu nurtu.
nei da się powiedzieć jaka jest recepta. na cokolwiek - nawet kadrowanie. Widziałem wiele fantastycznych zdjęć nagradzanych w wielu konkursach gdzie podstawowe zasady sa łamane, fakt że myślę o zdjęciach reporterskich ale były łamane.
Tobie bedzie sie podobało wykadrowane z 1/3 nieba a mi z 1/2 :) recepty nie ma.