Wersja do druku
2204 naprawdę ciekawe i w natłoku solidnych zdjęć zapadnie w pamięć.
Mam mieszane uczucia do ostrości - typowo chce się, żeby była na głowie/oczach, a tu chyba jest bardziej z przodu i przekierowuje wzrok na obrączkę. Nie wiem czy celowo, ale chyba dzięki temu bardziej się wyróżnia.
Samica makolągwy w kąpieli:
2207.
Załącznik 263889
2208.
Załącznik 263890
2209.
Załącznik 263891
2210.
Załącznik 263892
2211.
Załącznik 263893
2212.
Załącznik 263894
2213.
Załącznik 263895
2214.
Załącznik 263896
2215, 2216 Biegusy dwa
Załącznik 263903
Załącznik 263904
2216 bardziej mi odpowiada - ten drugi nieostry w tyle poprawia kompozycję.
- - - - - - - - - - AKTUALIZACJA - - - - - - - - - -
Rudzik przy kąpielisku:
2217.
Załącznik 263906
2218.
Załącznik 263907
2219.
Załącznik 263908
Piecuszek czy pierwiosnek? Chyba jednak piecuszek, ale pewności nie mam:
2220.
Załącznik 263914
2221.
Załącznik 263915
2222.
Załącznik 263916
2223.
Załącznik 263917
2224. Wąsatka
Załącznik 263921
2224 - piękna modelka, ale detalu na pierzu trochę brakuje.
Czubatka:
2225.
Załącznik 263922
Bardzo fajna czubatka.
Czapla siwa, wyjątkowo niepłochliwa. Może trochę ślepa, a może trochę krzywa*. Cały kadr bez przycinania oraz zbliżenie na głowę. Miałem tego dnia strój maskujący, ale tę sztukę spotkałem zaraz po przyjeździe na miejscówkę, kiedy jeszcze nie był ubrany. Wylądowała z 20 metrów od samochodu zaraz po tym, jak się tam pojawiłem. Żebyście widzieli, jak ostrożnie wyciągałem aparat z bagażnika, żeby jej nie spłoszyć :D
2226.
Załącznik 263928
2227.
Załącznik 263929
* To parafraza pierwszych wersów wiersza "Czapla, ryby i rak" Ignacego Krasickiego:
Czapla stara, jak to bywa,
Trochę ślepa, trochę krzywa,
Gdy już ryb łowić nie mogła,
Na taki się koncept wzmogła.
Rzekła rybom: "Wy nie wiecie,
A tu o was idzie przecie".
Więc wiedzieć chciały,
Czego się obawiać miały.
"Wczora
Z wieczora
Wysłuchałam, jak rybacy
Rozmawiali: wiele pracy
Łowić wędką lub więcierzem;
Spuśćmy staw, wszystkie zabierzem,
Nie będą mieć otuchy,
Skoro staw będzie suchy."
Ryby w płacz, a czapla na to:
"Boleję nad waszą stratą,
Lecz można temu zaradzić,
I gdzie indziej was osadzić;
Jest tu drugi staw blisko,
Tam obierzecie siedlisko,
Chociaż pierwszy wysuszą,
Z drugiego was nie ruszą".
"Więc nas przenieś!" - rzekły ryby:
Wzdrygnęłą się czapla niby;
Dała się na koniec użyć,
Zaczęła służyć.
Brała jedną po drugiej w pysk, niby nieść mając,
I tak pomału zjadając.
Zachciało się na koniec skosztować i raki.
Jeden z nich widząc, iż go czapla niesie w krzaki,
Postrzegł zdradę, o zemstę się zaraz pokusił.
Tak dobrze za kark ujął, iż czaplę udusił.
Padła nieżywa:
Tak zdrajcom bywa.
Miałeś farta. Czapla to wyjątkowo płochliwy ptak. Myślę też, że pomogło niewychodzenie z samochodu. Zwierzęta często na samochód nie reagują tak nieufnie jak na człowieka. Gratuluję foty.