Streety i nagie kobity

Rafał,
Fota z koncertu mi sie podoba, ponieważ w ogólności lubię zdjęcia uabstrakcyjnione, wyniesione nieco ponad rzeczywistość (nie za dużo oczywiście). Wtedy zdjęcie ma podwójny wydźwięk- jako przekaz przedstawiający oraz jako geometria budząca pozytywne skojarzenia estetyczne. To zdjęcie jest własnie takie - jest w nim dynamika sceny z koncertu (wzniesione w górę dłonie, napięcie w pozie wokalisty, czerwona kontra z reflektora) oraz chłód geometrii. Przyczepiam się do prawego pustego rogu za to, że jest pusty, ale jednocześnie moja dusza reportera rozumie doskonale, ze to nie było studio.
Pzdr, TJ

Tadeuszu, chyba ze 20 minut czaiłem się na ten kadr. Wokalista rzadko podchodził do reflektora, w szerszym kadrze były jakieś francowate parasole Żywca.

Rafał,
Planując takiego rodzaju ujęcie właściwie nie ma na co więcej liczyć, jak na łut szczęścia, Nie mozna oczekiwać, że scena się w końcu ułoży jak chcemy i zaprosi do pstryknięcia, trzeba działać z doskoku, jak przyczajony likaon jakiś lub gepard, a w najgorszym przypadku, jak rosomak. Przy czym szare komórki muszą być stale gotowe do błyskawicznej akcji. W ciągu kilku sekund trzeba złożyć się do strzału, ująć scenę okiem, rozumem, intuicją. Taki jest los reportera, wkłada w coś kolosalny wysiłek umysłowy, a potem musi doznawać pustki wokół fotki.
Patrząc kolejny raz na Twoją fotkę dostrzegłem silną geometryzację, kanciastość sylwetki wokalisty, co przywodzi na myśl plakaty w konwencji socrealizmu (ni lekceważe broń Boże Twojej fotki), czy nawet prace konstruktywistów.
Szkoda, ze szerzej się nikt nie wypowiedział na temat tego zdjęcia.
Pzdr, TJ

nr 146 świetny kadr , chyba był brany z perspektywy żadby ??? heee twoje fotki zaczynają mnie na powrót przekonywać do B&W . Niektóre po prostu nie mogą być inne.

Tadeuszu, chłopaki grali w na dachu okrąglaka na placu Żydowskim na Krakowskim Kazimierzu. Nie chciało mi się wchodzić na dach, bo kapela nie jest moją ulubioną (choć muzykę robią OK.). Ten kadr jest jednym z pierwszych, potem czaiłem długo, ale gość nie wyszedł poza parasole reklamujące Żywca.

Robin, fota żebraczki zrobiona z bardzo bliskiej odległości szerokim kątem (28mm dla małego obrazka). Nie kadrowana na kompie (rzadko udaje mi się tak sfocić). Bez mierzenia przez wizjer (marzy mi się wyśmiewany przez ogół patent z ruchomym LCD jak w E330). Moim skromnym, chcąc focić ludzi, trzeba do nich podchodzić jak najbliżej. A tele zakładać tylko wtedy, jak nie ma możliwości zbliżenia się do ludzia (wtedy najczęściej nie warto wciskać spustu).

Fota z koncertu jest bardzo ciekawa. Co do pozostalych dwoch (kobieta żebrzaca) to mam mieszane uczucia. Pokazuje uczucia osoby, jej dramat, walke o byt, zas z drugiej strony gdzies moja morlanosc sie z tym kloci. Na dodatek dzisiaj jak urodzila sie moja corka pobieglem po aparat by uwiecznic te chwile i.... i wlasnie teraz sobie uswiadomilem ze z jednej strony chcialem uwiecznic te chwile (wiadomo dlaczego) a z drugiej jednak chyba nie powinienem o tym tak szybko pomyslec (zaduma, refleksja, uczucia, uczucia, uczucia bo to jednak wzniosla chwila kiedy sie ktos rodzi i kiedy umiera). I tak naprawde nie wiem co o tym sadzic. Qrcze moze jestem odosobniony w tym. Moze nie powinienem, moze gdzies sa granice ktorych przekraczac sie nie powinno. Nie wiem....

Czy Wy macie tez takie odczucia robiac fotki ? Moze sa jakies fotki nad zrobieniem ktorych zawahalibyscie sie? Moze to tylko ja jestem walniety... Moze (pewnie) to nie ten topic ale moze to ciekawy temat...

Przepraszam ale po calodniowych emocjach wzielo mnie, nadmiar emocji (?) ... za duzo tych "moze".
Moze to nadmiar Żywca...
Podrawiam all.

Wielkie gratulacje kisi. Dzieciary to najlepsze, co może człowieka w życiu spotkać. I z każdym dniem jest coraz fajniej. Ja mam dwójkę i nie zamierzam na tym poprzestać ;) . Pokaż zdjęcia swojej pociechy.

PS. Po to wstawiłem dwie ostatnie foty, żeby wzbudzić refleksję. Prócz wspaniałych kolorowych kwiatów (które z pewnością warto focić), prócz szczęśliwych ludzi takich jak kisi, są ludzie którzy nie mają na kawałek chleba z masłem. I nie trzeba ich szukać daleko - są wszędzie.

Cytat:

---

Zamieszczone przez Rafał Czarny

Nikomu nie podoba się ostatnia fota? Moim zdaniem jedna z lepsiejszych, jakie zrobiłem cyfrakiem. Ale wiadomo, że o gustach...

---

No właśnie - jest za dobra, szarzy ludzie tacy jak ja nie odważą się komentować... wszyscy czekali na słowa mistrza - Tadeusza.

Na zdjęciu facio albo już się czuje WIELKI, wszyscy tańczą tak jak on zagra - albo w akcie desperacji pobudza widzów wszystkimi siłami - wiem coś o tym - trochę się kiedyś grało na dyskach - kiedy udało się rozhulać towarzystwo do utraty tchu - człowiek czuł się szczęśliwy - jak schodzili z parkietu - trzeba było się chwytać każdej deski ratunku.
Heh ;) ostatnio - po latach- chciałem trochę pograć u kolegi, kilka dni wyszukiwałem utworki, wypaliłem płytę, poszedłem na imprezę - kolega włącza płytę - ale nie chce jej czytać odtwarzacz, więc wkładam na drugie źródło (kompa) a tu na monitorze wyskakują zdjęcia z ostatniego urlopu :) tym nie rozbawiłem spragnionych muzyki :) morał - opisywać płyty.

Myślę, że Twoje zdjęcie to klasyk, może jednak trochę nie pasuje reflektor - wymowny jest statyw od mikrofonu i sam mikrofon w rękach - ale to tylko moje zdanie.


Kolego "kisi" moje gratulacje! niech się chowa zdrowo dziecko!

Moim zdaniem Rafał trafnie pokazuje kontrasty życia, nie ubliża, nie śmieje się, nie szydzi tylko pokazuje prawdę, zwraca uwagę na innego człowieka, pokazuje życie - nierówne, niesprawiedliwe, trudne....

Pzdr

Wykorzystujac zaproszenie Rafała Czarnego pozwolilem sobie wstawic jedna z pierwszych fotek małej (w 60 minucie jej zycia ziemskiego).

https://forum.olympusclub.pl//brak.gif
źródło

Pozdrowienia 4all.

Śliczna, jeszcze raz gratuluję.