Wersja do druku
Moje pierwsze foty jak pamietam to Smiena 8M, pozniej Altix, Zenit, Minolta...Ciemnia to w weekendy i zawsze kuchnia byla zaanektowana..:-) Z tego tez powodu mama nie mogla sie do niej dostac i... :-) Pamietam jak ojciec korzystal z ciemni, mial swoich stalych klientow, ktorym wywolywal filmy i robil odbitki.
Jak nie było gdzie ugotować, to i łazienka nie była potrzebna :mrgreen:Cytat:
Zamieszczone przez waruga
...ale gdy się najedli surowych jabłek, to łazienka była baaardzo potrzebna...
u mnie bylo bardzo zabawnie...
pierwszy aparat kupilem na koniec kwietnia 2010 roku, a powod prozaiczny... 111kg zywej wagi, aparat mial byc motywacja zeby wyjsc z domu na spacer, normalnie latem uwielbiam rower, ale po sezonie nie lubie jezdzic, a spacery byly dla mnie nudne
dzisiaj wazem ponad 20kg mniej, rower stoi i sie kurzy, a ja potrafie z plecakiem Olympusa (ok 7kg) przemaszerowac ladnych kilka kilometrow podczas jednego popoludniowego spacerku ;-)
w sumie nic wydumanego, ot poprostu sposob zeby wyjsc z domu ;-)
Może to w jaki sposób moja mama traktowała opasły album ze zdjęciami moich dziadków,pradziadków,otwierała go jakoś tak uważnie,delikatnie,a potem wskazywała palcem osobę na fotografii i opowiadała o niej w taki sposób że do dziś mam wrażenie że je znam mimo różnicy 2-3 pokoleń.Teraz sam zatrzymuję czas i ludzi w kadrze.Jeszcze nie mam komu o nich opowiadać,ale wiem że będę to robił :-)
Zaszczepił mnie do fotografii Ojciec, gdy miałem 7lat kupując mi porządny powiększalnik Krokus... Sam się na tym nie znał, ale ktoś mądry doradził... Wcześniej miałem aparat Druch później Smienę8 i Zorkę 4...itd do Hassela i RB67... Uczyłem się metodą prób i błędów korzystając z dobrych książek ... Obecnie taktuję internet znaczy OC jako najlepszą metodę doszkalania estetycznego dzięki takim Kolegom jak Mirek 54, Janko Muzykant, Dziadek i innym przyjaznym osobom na tym forum :)
Smiena 8, bez "M". Później samo poszło :)
Mnie zainteresował Ojciec - odkąd pamiętam posiadał Zorkę 4 i dość często jej używał ale tylko do fotografii rodzinnej. Ja nauczyłem się b.szybko obsługiwać tą Zorkę bo zawsze miałem rękę do majsterkowania i interesowałem się wszelkimi urządzeniami. Jak później zacząłem interesować się bliżej działaniem aparatu to Ojciec kupił mi dla spokoju Cmienę dwa filtry i własną tablicę naświetlań i od tamtej pory zaczęła się moja przygoda z fotografią.
Potem był Elektron, różne aparaty APS (lubiłem te filmy i format Kodaka) i kilka spotkań z własnymi negatywami i powiększalnikiem w domowej ciemni.
Fotografowałem właściwie do końca szkoły średniej a potem przestałem bo zaczęły się studia, praca itd...
Do fotografii wróciłem przypadkowo trzy lata temu bo interesuję się architekturą i historią sztuki a mój kompakt nie dawał sobie rady w ciemnych kościołach, pałacach i detal był też taki sobie.
Zacząłem czytać o fotografii... kilka pytań na forach i tak wpadłem stając się właścicielem E-520:)
Wkręcił mnie Tata. Miał Psixa, Minoltę i powiększalnik. Razem wywoływaliśmy i robiliśmy odbitki, gdy miałem 6-7 lat, mało co z tego pamiętam, pozatym, że te kolorowe odbitki wychodziły dopiero za 10 razem :mrgreen:
Jakoś mnie wtedy nie zaraziło. Wróciłem do tematu jakoś na studiach. Pierwsza moja własna lustrzanka to EOS 300 potem Canon A-1 i tak fociłem te 6-7 lat. Potem zakupiłem Oly E-410 i trafiłem tutaj. Najmilej wspominam ergonomię i użytkowanie E-3, miałem też w sumie wtedy dużo czasu i robiłem nim zdjęcia naprawdę często.
Lubiłem oglądać zdjęcia w gazetach, zwłaszcza fotoreportaże gdy jeszcze ten gatunek nie został zabity. Z tego powodu już w 2 klasie za pieniądze które sobie uzbierałem i dostałem z okazji komunii kupiłem zenita 11.
Mam go do dzisiaj i jest całkowicie sprawny.
Dopiero na studiach kupiłem używanego canona AE-1 bo zenit jak to się mówi zaczął mnie ograniczać.
Nigdy nie pasjonowała mnie robota w ciemni, którą traktowałem jak zło konieczne stąd prawdziwym wybawieniem było nadejście epoki fotografii cyfrowej.