Wersja do druku
Nie ma czego zazdrościć. Jest to kwestia właściwego ustawienia priorytetówCytat:
Zamieszczone przez qazy
i rozsądnego gospodarowania czasem. Brak czasu na który tak często
narzekamy jest iluzoryczna, ponieważ i tak zbyt dużo czasu marnotrawimy.
Tylko nikt nie chce się do tego uczciwie przyznać.
Pozdrawiam
Lepiej bym tego chyba nie ujął. Dzięki.Cytat:
Zamieszczone przez zibixstudio
---------- Post dodany o 19:16 ---------- Poprzedni post był o 19:13 ----------
Racja i czasem jest tak, że ten brak czasu to tak naprawdę ograniczenia jakie nakładają na nas inni a nie faktyczny brak czasu. Najgorsza sytuacja to jak najbliżsi utożsamiają marnowanie czasu z poświęcaniem go na zainteresowania :)Cytat:
Zamieszczone przez hadan
Ja się fotografią bawię.
Cieszę się, jeśli zrobione zdjęcie podoba się... mnie! Jeśli dodatkowo podoba się choć trochę komuś innemu, to...radocha też jest;)
Żeby się rozwijać trzeba fotografować to, co się lubi, nic na siłę. Żeby ten rozwój zobaczyć, a co ważniejsze może, aby zobaczyli go inni, trzeba być konsekwentnym. Skakanie z makro kwiatka, na architekturę, z krajobrazu na glamour jest dobre na samym początku drogi. Wtedy jest też bardzo zrozumiałe, uczymy się przez naśladownictwo, więc jest faza makro, jest faza martwej natury, jest portret i krajobraz, są... kropelki;) Zwykle na tym etapie baaardzo ważny jest sprzęt, im więcej go mamy, tym lepiej się czujemy, im częściej coś nowego kupujemy, tym większe nasze przekonanie, że jesteśmy tuż, tuż obok Świętego Graala;)
Z doświadczenia wiem, że ... to mija;)
Potem przychodzi ten moment, kiedy już sami wiemy, co nas pociąga bardziej, kiedy technikalia przestają być wiedzą tajemną, wtedy droga wiedzie krętym szlakiem - trochę naśladownictwa, a potem uporczywego szukania własnego stylu. Nie zawsze nasz mistrz jest "pod ręką", ba zazwyczaj nie jest! Wtedy warto zainwestować w albumy - tak, takie papierowe tradycyjne książki! Oglądanie albumów to zupełnie inne doznanie niż "przewijanie" fotek na stronach www. Przy tym nie zawsze musi być zabójczo drogie - serio! Zresztą na tym etapie z reguły mamy to, czego nam potrzeba, a jak nie mamy, to głównie dlatego, że aparat spełniające nasze oczekiwania w 100% jeszcze nie został wynaleziony!;) Możemy zatem nadmiar gotówki zainwestować w albumy mistrzów:)
Dużo oglądać, dużo analizować, i dużo... fotografować:-)
Plenery i wspólne oglądanie, kadrowanie, poprawianie zdjęć ma dużą wartość ale do czasu - w pewnym momencie przestaje generować "wartość dodaną" - takie są moje obserwacje. Z tym, że wtedy można podyskutować o fotografii tych znanych i uznanych - w różnych dziedzinach.
Czy ja coś wspominałam o taniej książce...?;)
http://www.znak.com.pl/kartoteka,ksi...l,Swiatloczuly
Nie trzeba tej fotografii lubić, nie musi się podobać, ale... no właśnie, żeby mieć zdanie w temacie, trzeba ją poznać!
To mówiłam ja:)
na poczatku przeprosze ze tak skrocilem cytat, chcialem zachowac przejzystoscCytat:
Zamieszczone przez TOKIN
to co napisalas jest bardzo rozsadne, rozmawiajac z roznymi osobami, o bardzo roznych poziomach i osiagnieciach w tej dziedzinie, mozna dojsc do wniosku, ze nasze historie fotograficznego rozwoju sa czesto bardzo podobne, jest to bardzo ciekawe spostrzezenie
poczatkowo przywiazujemy wielka wage do posiadanego sprzetu, byc moze w ten sposob staramy sie zrekompensowac nasze braki w umiejetnosciach, byc moze chcemy dodac sobie odwagi
pozniej kiedy umiejetnosci rosna, a co wazne posiadamy pewna swiadomosc fotograficzna, sprzet staje sie mniej wazny, po czesci masz racje, piszac ze na tym etapie juz mamy to co chcielismy miec, druga strona medalu jest to, ze majac dobry pomysl na zdjecie, zdjecie ktore jest wartoscia sama w sobie, mozna przymknac oko na pewne niedociagniecia techniczne, wynikajace z umiejetnosci oraz slabszego sprzetu, bardzo ladnie ujal to dzisiaj Janeczek w innym watku
a co do obiektow ktore fotografujemy, znowu historia sie powtarza, po za wyjatkami, specjalistami makro, przyroda i kwiatki, wiekszosc z nas konczy na fotografowaniu ludzi, w roznych formach, portret, street, reportaz...
a zaczynamy od kwiatkow, ptaszkow, archiektury, bo tak jest nam latwiej, zeby fotografowac ludzi, trzeba nauczyc sie przelamywac pewne bariery, nie jest to latwe, jednym przyjdzie to szybciej innym pozniej
Odniosę się tylko do cytowanego fragmentu: na imprezach masowych, jarmarkach, występach ulicznych łatwiej jest przełamać te bariery, o których wspominasz. Poza tym uśmiech, parę zdań do człowieka, któremu zrobiłeś zdjęcie, rzucony żart, oklaski dla występujących - to wszystko, co sprawia, że fotografujący nie jest nadętym bufonem, a "człowiekiem z tłumu". Wyjście z aparatem w miasto jest łatwiejsze, gdy zbierze się paczka znajomych, no, powiedzmy, trzy osoby (wspólne wyjście jest też bezpieczniejsze, jeśli idziemy "w miasto" nocą).Cytat:
Zamieszczone przez Centus
-----------
Warto mieć w zanadrzu wizytówki, lub przynajmniej karteczki z imieniem, nazwiskiem i e-mailem (jeśli się nie wstydzimy własnego nazwiska ;-)), ludzie często proszą o przesłanie zrobionych zdjęć.
-----------
A w temacie wątku, polecam jeśli nie kupno, to np. przejrzenie w eMPiKu książki autorstwa Laurie Excell &Co "Kompozycja. Od zdjęcia do arcydzieła", wyd. Helion.
masz racje, w takich sytuacjach fotografowane osoby, zajete sa obserwacja wystepu, zreszta jest inna atmosfera, ludzie na wiecej nam (fotografujacym) pozwalaja, usmiech duzo dajeCytat:
Zamieszczone przez MaciekMG
dobre jest zabrac kobiete na takie wyjscia, mozna udawac turystow, albo stosowac taki trik, robimy niby zdjecie swojej kobiecie, a w pewnym momencie albo ona usuwa sie z kadru, albo sami przesuwamy aparat i fotografujemy to co chcemy fotografowac, grunt ze robimy dywersje falszywa modelka, mniej rzucamy sie w oczy, niz gdybysmy stali sami
A ja jednak mam wrażenie, że najbardziej popularny jest krajobraz:)
Ale to bez znaczenia.
Co do fotografowania w miejscach publicznych - macie rację, w tłumie łatwiej zginąć. Jednak prawda też jest taka, że główny problem tkwi w nas samych, niekoniecznie w osobach fotografowanych, to w nas są leki i bariery, to w nas jest największy opór. Często reakcją fotografowanych osób jest po prostu uśmiech, mimo, że zakładaliśmy wcześniej ...najgorsze;)
Inna kwestią jest świadomy reportaż - tu nie ma siły - trzeba temat dłużej przetrawić, osoby fotografowane poznać, przekonać do materiału, nie da się tego robić udając turystę czy osobę przypadkową w tłumie. Tu nie wystarczy poczekać na "ten" moment, tu wszystko musi być świadome, oparte o wiedzę o tej dziedzinie fotografii i konkretne przykłady.
TOKIN trafiłaś w 10! Trzeba dużooo podpatrywać i ćwiczyć... ćwiczyć.
Stephen King w swojej książce "Jak pisać. Pamiętnik rzemieślnika" wspomina, że na jego sukces składa się kilka godzin codziennej pracy z piórem i ze cztery poświęcone lekturze dzieł innych. Myślę, że to ma odniesienie do każdej sztuki tworzonej.
Sprzęt jest ważny ale z czasem każdy z nas staje się świadomym użytkownikiem i potrafi w pełni wykorzystać możliwości tego co posiada.
Ważne też jest swobodne podejście, relax i dystans. Ja na ostatnim wyjeździe zrobiłem sporo ciekawszych zdjęć kompaktem niż lustrem - dziwne tym bardziej, że ilość zdjęć wykonanych oboma aparatami jest podobna ale tak wyszło. Myślę, że po prostu w przypadku kompaktu nie czułem się skrępowany, nie czułem aparatu który zawsze był pod ręką i w momencie przyjemnej przechadzki dokumentowałem spontanicznie ciekawsze kadry.
reportaz - tutaj jest innaczej, jednak poprzednie metody, moga nas oswoic z tym i owym, przygotowac do pewnej samodzielnosciCytat:
Zamieszczone przez TOKIN
Nadal nie moge sie przelamac do streeta, chcialbym zrobic 100 faces, na pewno znacie temat ale jakos nie potrafie z butami sie wpychac czasem w sfery wrecz intymne zarezerwowane dla prywatnosci.
Mam kolegow, co na odwage sobie golna i wtedy atakuja temat.
Sprzet jest malo wazny, czasem mam wrazenie, ze technika tez, na pewno trzeba miec duzo farta, zeby zrobic TE zdjecie, jedno wiem, ciagle aparat przy sobie i przy oku, cwiczyc, cwiczyc i jeszcze raz cwiczyc.
pozdrowionka