Co do portretu ??

Cytat:

---

Zamieszczone przez viruuss

... bo nie bardzo rozumiem ?

Cytat:

---

Zamieszczone przez fret

i o to chodzi :smile: kombinuj :smile:

---

---

Wydawało mi się, że forum ma być pomocne (ja też nie rozumiem), nie wiem czy początkujący coś zrozumie...

Cytat:

---

Zamieszczone przez apz

A może pokażecie te swole portrety, a fret Wam zilustruje gdzie są te zniekształcenia?
Bo na razie wyglada to to trochę jak "internetowa" pyskówka.

---

Pyskówki to chyba przesada, a w pierwszym zdaniu znak zapytania słuszny mi się wydaje. W związku z tragiczną dyfrakcją w mikro 4/3 (zdaniem kolegi fret), wstawiałem przykład na f22, ale odpowiedzi się nie doczekałem. Tak pewnie byłoby i tu, ale zostawmy już tamto, bo bez związku z tematem.

Jak by były faktycznie tylko takie sztywne ramy, to Picasso malowałby by jak Matejko. Nuda

Cytat:

---

Zamieszczone przez apz

A może pokażecie te swole portrety....

---

Z portretami to trochę "śliska" sprawa - bo bez stosownej umowy to za bardzo nie można...


W każdym razie ja należę do tych "nienormalnych" - bo do większości portretów używam właśnie 85mm (42,5/1,2), dodatkowo wspomaganym przez 150mm (75/1,8)
Rzadko, a właściwie bardzo rzadko zrobię coś na 50mm (25/1,2) - ale dało by się żyć bez tego obiektywu... :mrgreen:

Tu zupełnie nie chodzi o "normalność" lub "nienormalność". Po prostu zdecydowanie najczęściej oglądamy ludzi z odległości nie mniejszej niż 1,2m i taka perspektywa jest dla nas naturalna. Twarze fotografowane z mniejszej odległości wyglądają na opuchnięte, jeśli nos jest skierowany w kierunku aparatu, to robi się z niego spuchnięty kulfon. Oczywiście efekt nie pojawia się skokowo przy 119cm i nie dla każdej twarzy jest niekorzystny w tym samym stopniu. 1,2m przyjmuje się za bezpieczną odległość, z której nikomu krzywdy (wizerunkowej) się nie zrobi. Portret nie jedno ma imię, znany jest nawet portret konny. Zakładam jednak, że typowa portretówka, to obiektyw umożliwiający zrobienie naturalnie wyglądających ciasnych kadrów. Średni wzrost, to ok. 160-180cm, głowa stanowi ok. 1/8, czyli ok. 20-23cm. Dodajmy 10 cm (trochę miejsca pod brodą i na włosy) i mamy 30-33cm. 135mm na FF daje w pionowym kadrze (120/135)x36=32cm :). Co widzi 85mm z odległości 1,2m? (120/85)x36=50cm. Fajne szkiełko do toplessów, idealnie mieści w kadrze twarz i biust ;).

Cytat:

---

Zamieszczone przez fret

....Zakładam jednak, że typowa portretówka, to obiektyw umożliwiający zrobienie naturalnie wyglądających ciasnych kadrów.

---

nie ma czegoś takiego jak typowa portretówka
https://pl.wikipedia.org/wiki/Portret, są też inne próby definiowania :) https://kameralna.com.pl/fotografia-...ogolne-zasady/

Ok, można robić portrety 50 i 85, ale trzeba być przygotowanym na niepowodzenia/niezadowolenie osoby fotografowanej przy próbie robienia ciasnych kadrów. 135 zapewnia bezpieczeństwo przy dowolnych pomysłach portretowych. Tylko tyle. Internet pełen jest spuchniętych kulfonów. Tylko dlatego, że ktoś przeczytał, że 50 lub 85 jest świetne do portretów i nie zagłębiał się dalej w temat. 135+ jest głupotoodporne/bezpieczne dla każdego, krótsze ogniskowe wymagają świadomego użycia.

Teraz zrozumiałem:). Dla kogoś kto preferuje bardzo "ciasne" portrety, (w zasadzie tylko głowa) lepszym rozwiązaniem jest ogniskowa 135mm. Mając 85mm trzeba by zbliżyć aparat na odległość mniejszą od 1,2m, naruszając ten dystans indywidualny. Tylko czy wówczas będą przerysowania twarzy to do końca nie jestem pewny. Z odległości 1,5m obiektyw 85mm widzi tyle: klik . Zniekształceń, przerysowań brak. Przy 1,2m kadr będzie nieco ciaśniejszy. Zdjęcie z tego artykułu.

Cytat:

---

Zamieszczone przez fret

Ok, można robić portrety 50 i 85, ale trzeba być przygotowanym na niepowodzenia/niezadowolenie osoby fotografowanej przy próbie robienia ciasnych kadrów. 135 zapewnia bezpieczeństwo przy dowolnych pomysłach portretowych. Tylko tyle. Internet pełen jest spuchniętych kulfonów. Tylko dlatego, że ktoś przeczytał, że 50 lub 85 jest świetne do portretów i nie zagłębiał się dalej w temat. 135+ jest głupotoodporne/bezpieczne dla każdego, krótsze ogniskowe wymagają świadomego użycia.

---

Szkół portretowania jest tyle ilu fotografów. Gdzieś czytałem że ogniskową trzeba dobierać pod modela :-)
Dla jednej osoby korzystniejsze będzie 85mm, dla innej 135mm.

Jednego bym się trzymał - to jednak poniżej tych 85mm (ekwiwalentu!) schodzić bardzo ostrożnie i raczej świadomie.

Co do portretowości lub nie szkła 85mm to jednak dawno temu przed erą cyfrową powstało trochę obiektywów 85mm w różnych wariantach.

Canon produkował 85mm 1.2 już w czasach FD, inni mieli zwykle w ofercie 85 1.4 i/lub 85 1.7/1.8/2.0

po pierwsze nie ma co definiować i przyporządkowywać ogniskowych do konkretnych zdjęć. Po co się samemu ograniczać już na wstępie. Ktoś ma 14-42 to portretu nie zrobi, bo nie ma odpowiedniego obiektywu? Bzdura.

fret ma rację, zdjęcia portretowa na dłuższych ogniskowych wyglądają bardziej naturalnie. Chyba też dają większy komfort pracy pozwalając na zwiększenie dystansu. Nikt nie będzie zachowywał się naturalnie jak mu ktoś wjeżdża w twarz obiektywem :)
Z mojego (skromnego) doświadczenia ogniskowa 85 mm ma to do siebie, że nie przeszkadza i da się nią zrobić portret w odróżnieniu od 25mm, który jednak jest za krótki. Jakość obiektywu (rozdzielczość) ma wg mnie drugorzędne znaczenie. Robiłem kiedyś zdjęcia Fuji 90/2 i i masakra - widać każdy detal, niedoskonałość skóry, makijażu. 56/1.2 na pełnej przysłonie miękki a jednak zdjęcia o wiele przyjemniejsze w odbiorze.

Zamiast pakować się w drogie szkło na początek lepiej kupić jakieś lampy Yangnuo, wyzwalacze, blendy, parasolki i inne rzeczy które pozwolą dowolnie modelować światło. Więcej to da niż mega ostry obiektyw.

Zniekształcenia są przereklamowane. Zdjęcie ma mieć charakter, jakąś treść, przesłanie... Ma skłaniać do refleksji, przywoływać wspomnienia - cokolwiek. Wtedy to będzie dobry portret. Z odległości 3 m nie będzie żadnych zniekształceń, które przeszkadzałaby w opowiedzeniu historii.

Gorzej, jak ktoś robi portrety, które nie niosą żadnej interesującej treści (typu wytapetowana baba w krzakach z rozmemłanym tłem). Wtedy nie pozostaje mu nic innego, jak wierne powielanie jakiejś kliszy. Przynajmniej zdjęcia wyjdą poprawne technicznie.