Zdjęcia "kasprzyka"

używam ogrzewaczy po drodze do pracy i bardzo sobie chwalę bo mam potworne problemy z wiecznie zmarzniętymi dłońmi. Mam takie ogrzewacze, które po pstryknięciu blaszki krystalizują wydzielając ciepło. Przed wyjsciem można je podgrzać we wrzątku i ciepła wystarczy na drogę w jedną stronę a w drugą pstryk i ciepło. Ogrzewacze tego typu można dostać też w formie wkładek do butów.

Na dłuższe siedzenie chyba lepsze byłyby takie z wkładami z węgla, które można trzymać w kieszeni albo pod kurtką. Dostępne na allegro.
Są też takie na benzynę ale napełnianie jest bardzo kłopotliwe. I wojskowe, które grzeją po dolaniu wody do torebki ale te są jednorazowe. Kiedyś temat ogrzewaczy przerabiałem dość dokładnie ;)

Dzięki chłopaki za udzielenie się tutaj Waszym doświadczeniami, robi się coraz cieplej, za chwilę ruszy temat kleszczy i komarów ;) ale ja nie wierzę, że to koniec zimy, jeszcze z -10 będzie i pół metra śniegu ;)
Pozdrawiam

Cytat:

---

Zamieszczone przez kasprzyk

Dzięki chłopaki za udzielenie się tutaj Waszym doświadczeniami, robi się coraz cieplej, za chwilę ruszy temat kleszczy i komarów ;) ale ja nie wierzę, że to koniec zimy, jeszcze z -10 będzie i pół metra śniegu ;)
Pozdrawiam

---

Musisz w moje górki przyjechać. -10 to już dawno nie było, ale mimo halnego, śniegu Ci u nas dostatek :D

Bodzip, chciałbym się wybrać w góry, dziecku już obiecałem, ale w tym roku wydatki, komunia itd.
Zdaję sobie sprawę, że życie na dłużej w takich warunkach, wcale do najprzyjemniejszych nie należy, czy kwestia przyzwyczajenia ?
Pozdrawiam

Cytat:

---

Zamieszczone przez kasprzyk

Bodzip, chciałbym się wybrać w góry, dziecku już obiecałem, ale w tym roku wydatki, komunia itd.
Zdaję sobie sprawę, że życie na dłużej w takich warunkach, wcale do najprzyjemniejszych nie należy, czy kwestia przyzwyczajenia ?
Pozdrawiam

---

Wiesz, kiedyś rozmawialiśmy z żoną jakby to było gdybyśmy mieli mieszkać "na płaskim". I nie wyobrażamy sobie tego oboje.
Jedziesz samochodem, za każdym zakrętem niespodzianka - coś innego - skarpa, górka, dolina ze strumieniem.
Idziesz na grzyby - zbocze, żleb, strumień, 30 jednakowych pagórków - moment i się gubisz.
Są i minusy - sam mam astmę. W samym mieście przejście z miejsca na miejsce to też wędrowanie po górkach. Centrum na górce, cmentarz wojskowy na drugiej, osiedle na trzeciej, drugie osiedle na kolejnej. Tak to wygląda.
To miasto, a wieś - widoki widziałeś. Krystalicznie czysta woda, brak zasięgu komórek, cisza jakiej nigdzie nie znajdziesz, dzika zwierzyna. Pytasz czy przyzwyczajenie - dla mieszkańców jak najbardziej, dla napływowych to walory wcześniej wymienione.
Gdzieś w moim wątku wspominałem o tym, że przenosi się tu zwyczaje z nizin. Powstają pałace w najodludniejszych zakątkach, grodzi się dziki las drutem kolczastym.
Niektórzy się integrują, inni nie.
Dam Ci taki przykład. Wieś Leszczyny. Jechał tamtędy obywatel Warszawy. Cudowny teren, chciał kupić działkę i dom wybudować. Zatrzymał się przed wiejskim sklepikiem gdzie miejscowi pili wino. Pogadał i kupił. Dom piękny wystawił na zakopiańską modłę i pojechał do siebie. Za jakiś czas wrócił ze swoją kobietą aby jej pokazać. Jak zajechali, zastali dzieci sąsiada biorące wodę ze starej, pewnie 100-letniej studni znajdującej się na jego działce.
Rozróbę zrobił niesamowitą, poszedł do ojca dzieci, zakazał. Na nic tłumaczenia, że jak się wodę bierze to studnia się oczyszcza. Że mu domu pilnowali pod nieobecność.
Wyzamykał i pojechał. Za kilka tygodni gwałtowna burza, piorun "trafił" prosto w nowy dom :shock: Zostały zgliszcza.
Kończąc przydługą tyradę - życie tutaj do tanich nie należy - więcej płacisz za ogrzewanie (bo drożej i dłużej), produkty też więcej kosztują, zadupie, więc pracy też nie ma, ale nie wyobrażam sobie życia gdzie indziej.
Pozdrawiam Bogdan :)

Aj, się normalnie rozmarzyłem, ładnie to opisałeś, zazdroszczę Ci pozytywnie ;)

Chciałbym także mieszkać w okolicach, gdzie pioruny tylko złych dosięgają :)
Pozdrawiam

ja, mozne by powiedziec mam troche tego i tego. Na codzien mieszkam na "plaskim", ale juz od Świat Wielkanocnych do jesieni pomieszkuje w gorach. Z miejscowymi trzymam sztame, czasami przy zniwach pomoge, czy przy zbieraniu ziemniakow - przy okazji dzieci sie ucza - tak, ze pioruny mnie omijaja. Choc czasami, zwlaszcza z poczatku nie bylo wesolo. Zdobyc serce i zaufanie gorali nie jest proste, ale nie niemozliwe. Dlugo by opowiadac ... :)

Bodzip - pięknie napisane :)
Twoje strony to rodzinne okolice mojej mamy :)
z wczesnego dzieciństwa pamiętam - że tylu tak dobrych ludzi jak tam to chyba jeszcze nie spotkałam

życie się zmienia a z nim i ludzie - i wiem że uogólniać nie ma co ...
ale dobro prędzej czy później zostanie "nagrodzone"

Po przeczytaniu recenzji obiektywu ZD 70-300 kolegi kasprzyka postanowiłem zakupić wspomniany "sprzęt". Kiedy stałem się już posiadaczem szkiełka wyruszałem w plener z myślą że już niedługo na forum zaroi się od moich "dzieł" sztuki fotograficznej. Odrobina zdrowego rozsądku i śledzenie kolejnych prac kolegi kasprzyka na szczęście skutecznie powstrzymywała mnie przed popełnieniem tego błędu. Podziwiając zdjęcia z wystawy kasprzyka na przemian ogarniały mnie uczucia podziwu i zazdrości. Wciąż zadawałem sobie pytanie: dlaczego ja tak nie mogę? Dla własnej "spokojności" tłumaczyłem sobie że E-520 to przecież nie E-3. A może kolega kasprzyk tak sprawnie posługuje się Photoshopem, którego ja nie posiadam i nawet nie potrafię obsługiwać? Tak, tylko że nawet taki laik jak ja wie że żaden program nic nie poradzi z nieostrym i ogólnie spapranym kadrem. Cóż, na razie muszę myśleć o tym aby powrócić do jako takiej formy po operacji i korzystając z nadmiaru czasu wolnego zabrać się za literaturę fachową. Póki co, jeszcze się nie poddaję i zamierzam "gonić" mistrza.:wink:

Tą wypowiedzią przypomniałeś mi moje początki..., poczułem się normalnie w Twojej skórze ;)
O życiu często decydują przypadki, szczęście i inni ludzie. I tak kiedyś kolega sprzedał mi aparat (C7070) i skierował na to forum, pamiętam do dzisiaj moje pierwsze fotki zamieszczone tutaj, wolę je przemilczeć ;) w każdym razie dzięki jednemu postowi na PW, jednemu użytkownikowi o ksywie Nurek (którego usilnie poszukuję) nie zrezygnowałem po fali krytyki, a często właśnie tak się kończy zapał świeżego fotografa. W tamtych czasach zafascynowałem się zdjęciami i całą otoczką w okół nich kolegi jvad, czasy były sprzyjające, udało się zakupić pierwszą w życiu lustrzankę (E510) + wymarzony obiektyw? (jeszcze wtedy nie wiedziałem, nie miałem pojęcia, co to jest teleobiektyw, ogniskowa, czy będzie on dla mnie wystarczający i co się z nim robi ;) ) W każdym razie ruszyłem na podbój... pierwsza fotka, jakaś kaczka, gołąb na dachu i coś tam jeszcze w miarę udane i koniec. Pewnie jakieś kolejne pół roku nic, stwierdziłem, że się nie da, że to nie takie proste i wtedy nastąpił przełom, udało mi się wykonać dobrą fotkę gąsiorka z podchodu, która przywróciła mi nadzieję, był to czysty fart, bo nigdy więcej tab blisko nie udało mi się podejść żadnego ptaka. Postanowiłem wybudować czatownię, bliscy na mnie jak na wariata patrzyli, a ja podobnie się czułem ... zacząłem karmić zakupionymi w markecie zestawami ziarenek, jakie rozczarowanie, nic się nie działo, karma nie znikała, pewnie nic z tego nie będzie. I tu znowu dobrzy ludzie z forum, a dokładnie Rafał Czarny, który z fotografowaniem ptaków ma tyle wspólnego co ja ze street-foto ;) napisał, że u niego jak dokarmia ptaki, to zabijają się one o słonecznik - eureka, w tych zestawach z marketu także był słonecznik, a że było go niewiele, nie zauważyłem że znikał z karmidełka :) no i się zaczęło dziać dobrze, czego i Tobie życzę.
Pozdrawiam

p.s. - nie chcę Cię zniechęcać, przeciwnie, teraz mam E3-kę, ale większość fot to E510, i nie widzę znaczącej różnicy między nimi.